Το τραπέζι της Λαμπρής, with a twist.
Το τραπέζι της Λαμπρής. Το ένα και μοναδικό, το ασυναγώνιστο λουκούλλειο γεύμα της χρονιάς. Η επιτομή των κυριακάτικων οικογενειακών μαζώξεων. Η ιστορία με τη μεγαλύτερη μαγειρική ιστορία. Το έθιμο των εθίμων. Όλοι λίγο πολύ γνωρίζουμε τους κανόνες που χρειάζεται να ακολουθήσει ένας σωστός καλεσμένος στο συγκεκριμένο τραπέζι. Είναι απαραίτητο να φτάσεις στην ώρα σου και να απολαύσεις το φαγητό, επαινώντας με κάθε ευκαιρία τον δεινό ψήστη και την αυτοδίδακτη μαγείρισσα και καλύτερη οικοδέσποινα όλων. Επιτρέπεται να γίνεις «λογικά» ανυπόφορος έως το τέλος του γεύματος (το σηκώνει η μέρα), αλλά σχεδόν απαγορεύεται να φύγεις μεθυσμένος. Όλα καλά μέχρι εδώ. Όμως, τι ακριβώς ισχύει όταν κανείς καλείται να αναλάβει τα ηνία ως οικοδεσπότης; Ή ακριβέστερα ως νεαρή οικοδέσποινα στο πρώτο official οικογενειακό πασχαλινό τραπέζι; Και μάλιστα εορταζόμενη; Τι να περιμένουν άραγε όλοι από τη νεότερη προσθήκη στην οικογένεια σε μια συνθήκη όπου πιρούνια και μαχαίρια βγαίνουν πολύ πριν τις πρώτες αφηγήσεις αρχαιοτάτων ιστοριών; Λίγο μας ενδιαφέρει. Ή μάλλον καθόλου.
Η Λαμπρινή ετοιμάζεται να καλωσορίσει τα «σόγια» στο τραπέζι της Λαμπρής – έχοντας παράλληλα και την τιμητική της – σε ένα απολύτως αστικό, αθηναϊκό διαμέρισμα και το άγχος απλώνεται πάνω στα τεφτέρια των συνταγών – χάρτινων και ηλεκτρονικών – σαν ένα κύμα από γεύσεις, παραδοσιακές, σπιτικές, δύσκολες και ακατανόητες. Τα συναισθήματά της διαγράφονται πάνω στο πρόσωπό της σαν σύννεφα που αλλάζουν βιαστικά σχήματα στον ουρανό, λίγο πριν την επερχόμενη μπόρα. Παίρνοντας μια βαθιά ανάσα, κλείνει ανοιχτά tabs και βιβλία, αποφασισμένη πως «ότι διάβασε, διάβασε», οδηγώντας το αυτοκίνητό της με πρώτο και τελικό προορισμό τα Lidl.
Εκεί, η σύγχρονη οικοδέσποινα μέσα της συναντά την παράδοση. Μια ποικιλία γεύσεων που ταξιδεύουν από κάθε γωνιά της Ελλάδας, προσθέτουν με την πιο γευστική υπογραφή «Νώμα», ένα διαφορετικό «νόημα» στο φετινό γιορτινό τραπέζι. Ο στόχος έχει τεθεί και αυτό που μένει είναι… να επιτευχθεί.
Το τραπέζι της Λαμπρής, with a twist. Κάθε συνταγή που η ίδια έχει αποστηθίσει, επανέρχεται στο μυαλό της σε μια απροσδόκητα μοντέρνα παραλλαγή. Την τραγανή κολοκυθόπιτα που απλώνεται με καλλιγραφικά γράμματα στο μπλε τετράδιο της γιαγιάς αντικαθιστά η αλμυρή εκδοχή της, με βαρελίσια φέτα Καλαβρύτων. Ενώ δέκα, μεγάλα, φρέσκα αυγά ταξιδεύουν από τη Στερεά Ελλάδα με διπλή αποστολή – να συμβάλλουν στη δημιουργία μιας ζουμερής πορτοκαλόπιτας με τζίντζερ και να φιγουράρουν σε κάθε γωνιά του τραπεζιού, βαμμένα με φύλλα δάφνης και μεθόδους DIY. Όπως παλιά. Ή μάλλον όπως σήμερα. Ή μήπως και τα δύο;
Η λίστα αδειάζει και το καρότσι γεμίζει, γλιστρώντας αργά ανάμεσα στους διαδρόμους των Lidl στην πιο απολαυστική βόλτα. Τουρ στην ελληνική γεύση, εντός πόλης! Λίγο πριν τα κυρίως, στο τραπέζι που οραματίζεται ενθουσιασμένη η Λαμπρινή, μπαίνουν θεαματικά τα παραδοσιακά ντολμαδάκια γιαλαντζί, που στο πλάι τους η ίδια θα τοποθετήσει ένα δροσερό spread από φρέσκια μυζήθρα Κρήτης. Ταξίδι από το πιο γενναιόδωρο νησί και τα μακρινά χωριά του, μέχρι το κέντρο της Ελλάδας και πάλι πίσω.
Τη μέση της ροτόντας προβλέπεται να πιάσει ένα μπολ με μελωμένο τραχανότο, από μετσοβίτικο τραχανά «Νώμα» και φρέσκο μπρόκολο, ενώ το πολυαναμενόμενο κατσικάκι, ελληνικό και τεμαχισμένο, είναι έτοιμο να γεμίσει με άφθονο καλαθάκι Λήμνου. Και για το τέλος, ρουμελιώτικα γαρδουμπάκια λαδοριγανάτα με τσιπς πατάτας. Παραδοσιακά, ελληνικά και στην υπερβολή τους. Ξινόμαυρο Reserve από το Αμύνταιο και Syrah από την Πελοπόννησο, αποφασισμένα να συνοδεύσουν κρεατικά και μεζέδες αντιστοίχως και να ισορροπήσουν τη δεδομένη λιπαρότητα της «υπερβολής», -το guilty pleasure όλων μας-, τοποθετούνται με προσοχή στο καρότσι λίγο πριν την άφιξη στο ταμείο. Σοκολατένια αυγά, γλειφιτζούρια και πραλίνες Favorina σε πασχαλινά σχέδια συμπληρώνουν τελευταία στιγμή ένα τραπέζι για όλους – από τους πιο μικρούς μέχρι τους πιο μεγάλους.
Οι προμήθειες φτάνουν σπίτι σε μεγάλες επαναχρησιμοποιούμενες τσάντες μαζί με ένα ελαφρύ χαμόγελο που όλο προσπαθεί να κρυφτεί στο πρόσωπο της Λαμπρινής κι όλο αποτυγχάνει. Άγχος και δημιουργικότητα. Η οξύτητα της έμπνευσης σπάει τη βαριά γεύση του αμιγώς παραδοσιακού μενού με ένα ποτηράκι Ασύρτικο Σαντορίνης που πηγαινοέρχεται ως συντροφιά πάνω στον πάγκο της κουζίνας. Μαγειρική και γευστικός μοντερνισμός. Πάσχα στο διαμέρισμα και κατσικάκι στο φούρνο.
Ξημερώνει Κυριακή και η οικογένεια σιγά σιγά καταφθάνει. Μια ρουστίκ πανδαισία χρωμάτων και αρωμάτων, που ξεκινά από την Κρήτη, τη Σύρο και τη Στερεά Ελλάδα, και καταλήγει στο κέντρο της Αθήνας, επιτρέπει μερικά μακρόσυρτα «μμμμ» να πάρουν τη θέση από τις πιο αυστηρές ως και τις πιο ήπιες κριτικές. Τα λόγια είναι, καθώς φαίνεται, περιττά.
Το τραπέζι της Λαμπρ(ιν)ής. Μια ευκαιρία απόδρασης από το «παλιό», κουβαλώντας στο σήμερα μόνο την αίγλη του. Εκεί όπου η μαγειρική σοφία του παρελθόντος συναντά τη σύγχρονη ζωή, σε ένα γεωγραφικό ταξίδι γεμάτο αυθεντικές γεύσεις και καλές αναμνήσεις. Από τόπο σε τόπο και από τραπέζι σε τραπέζι. Σε ένα αλλιώτικο Πάσχα που δεν έχει τίποτα να ζηλέψει από τ΄ άλλα, γιατί φέρει κι αυτό κάτι εξίσου πολύτιμο: τη δική του φρεσκάδα. Χωρίς περίτεχνα συνταγολόγια και επίδοξους ψήστες. Ένα γεύμα που μπορεί να φτιάχνεται όλον τον χρόνο, με μια βόλτα στα Lidl. Ένα γεύμα για κάθε στιγμή που ενώνει την οικογένεια. Το γεύμα της Λαμπρ(ιν)ής που από σήμερα καταφέρνει να κερδίσει τη δική του υστεροφημία.
