Η Θεοδώρα Μιχαηλίδου είναι το πιο κατάλληλο inspo γι’ αυτές τις μέρες. Τι γιατί; Πλησιάζουν οι διακοπές του Πάσχα και κάπως πρέπει να βρούμε κίνητρο να διαβάσουμε. Όσοι πηγαίνουν Γ’ Λυκείου, για τις Πανελλήνιες που κοντοζυγώνουν, και όσοι είμαστε φοιτητές, για τις εργασίες που έχουμε φορτωθεί και την εξεταστική που δε θα αργήσει να έρθει.
Κερδίζοντας υποτροφία στο κορυφαίο πανεπιστήμιο του κόσμου, το Harvard, η 18χρονη Θεοδώρα από την Κοζάνη αποδεικνύει πως τίποτα δεν είναι απίθανο, αρκεί να το πιστέψεις και να δουλέψεις γι’ αυτό. Η ίδια έθεσε υψηλούς στόχους, διάβασε πολύ για να τους πετύχει και από τον Σεπτέμβριο θα απολαμβάνει τα αποτελέσματα της σκληρής, ή μάλλον συστηματικής κι οργανωμένης της προσπάθειας.
«Δεν το έβλεπα (σ.σ το διάβασμα) ως καταναγκαστικό έργο και είναι κάτι που με γεμίζει. Οπότε, τα μαθητικά μου χρόνια ήταν πάρα πολύ ευχάριστα και δε νιώθω πως έκανα κάποια θυσία για να φτάσω εδώ που έφτασα», λέει στο makthes.gr και λίγο ζηλεύουμε που δεν μπορούμε να ταυτιστούμε.
Χαιρόμαστε όμως πολύ με το επίτευγμα της Θεοδώρας κι ελπίζουμε αυτά που θα συναντήσει στο ταξίδι της στο Κέιμπριτζ της Μασαχουσέτης, να φανούν αντάξια των προσδοκιών της, ή και να την εκπλήξουν ευχάριστα. Όπως προσθέτει η ίδια, θα επιλέξει τις Θετικές Επιστήμες με στόχο να σπουδάσει Μοριακή Ιατρική και να ακολουθήσει μία καριέρα στο κομμάτι της έρευνας.
Όπως θα μάντευε κανείς εύκολα, η 18χρονη υπήρξε πάντοτε άριστη μαθήτρια. Μέχρι και την Γ’ Γυμνασίου φοιτούσε στο 1o Γυμνάσιο Κοζάνης, όπου ο μόνος αριθμός που γνώρισε ήταν το 20. Στη συνέχεια μετακόμισε στη Θεσσαλονίκη και φοίτησε στο Αμερικάνικο Κολλέγιο Ανατόλια, όπου αμέσως συνδέθηκε με την κοινότητα στην οποία ανήκε. Μαζί με το πάθος της για το διάβασμα ωστόσο, έχει άλλο ένα, αυτός της αλληλεγγύης, το οποίο την οδήγησε στην ίδρυση του «Δωρίζω».
Όταν ήταν να μετακομίσω στη Θεσσαλονίκη, διαπίστωσα πως είχα αρκετά ρούχα που δεν ήθελα να τα πάρω μαζί μου. Έτσι, αποφάσισα να τα κοινοποιήσω στο διαδίκτυο και όποιος ενδιαφερόταν για αυτά, να του τα χαρίσω. Αυτό δημιούργησε μία πολύ ωραία αίσθηση κοινότητας, καθώς πολλοί εθελοντές ενδιαφέρθηκαν και με βοήθησαν για να συντονίσω καλύτερα αυτή μου τη δράση.
Πλέον, το «Δωρίζω» αριθμεί 12 σταθερά μέλη που συγκεντρώνουν, επιδιορθώνουν και μοιράζουν τα ρούχα σε όποιον τα χρειάζεται.
Ταυτόχρονα, στο Κολλέγιο Ανατόλια συντόνισε το Biomedical Journal, μέσω του όποιου επιστημονικά άρθρα εκλαϊκεύονται με infographics και αφίσες ώστε να γίνουν κατανοητά από έναν μαθητή μικρότερης ηλικίας, ενώ συμμετέχει σε αρκετούς ομίλους του Κολλεγίου, ένας εκ των οποίων και το Makers, όπου μαθητές βιντεοσκοπούν πειράματα με απλά υλικά, για παιδιά δημοτικού και γυμνασίου, με στόχο να τους κεντρίσουν το ενδιαφέρον για τις φυσικές επιστήμες.
Για το Biomedical Journal ανέφερε:
Αφορά σε σύγχρονα επιστημονικά δρώμενα, με στόχο να εμπνεύσουμε και να ευαισθητοποιήσουμε τους μαθητές. Μία από τις τελευταίες δουλειές μας αφορούσε στην τεχνολογία των νέων εμβολίων για τον κορονοϊό, όπου εξηγήσαμε τον τρόπο με τον οποίο λειτουργεί, ώστε να γίνει πιο εύκολα κατανοητός. Στην ουσία εξηγούμε τις τελευταίες επιστημονικές ανακαλύψεις, με προσιτό τρόπο.
Στο μεταξύ, η Θεοδώρα συνεχίζει την προετοιμασία της για τις Πανελλαδικές, αφού σκοπεύει να πάρει μέρος, ενώ στο glow.gr συμβουλεύει όσους βρίσκονται στην ίδια θέση με εκείνη και μοιράζονται τα ίδια όνειρα για σπουδές στο εξωτερικό «να ενημερωθούν εγκαίρως για την διαδικασία των αιτήσεων. Να αναζητήσουν ένα πανεπιστήμιο που τους ταιριάζει, να μάθουν με τι κριτήρια θα αξιολογηθούν οι αιτήσεις τους, να ψάξουν υποτροφίες που θα τους βοηθήσουν να εκπληρώσουν τα όνειρά τους. Οι προσπάθειές τους, ακόμα κι αν δεν αποδώσουν με τον αναμενόμενο τρόπο, θα τους αφήσουν πιο ώριμους και σοφούς».
Τέλος, η ίδια δηλώνει ενθουσιασμένη και ταυτόχρονα αγχωμένη για το ταξίδι της, καθώς όπως παραδέχεται πως «θα είναι μία δύσκολη διαδικασία να αφήσω πίσω μου οικογένεια και φίλους όμως, είμαι ενθουσιασμένη για αυτήν την ευκαιρία που μου δόθηκε. Την εκτιμώ αφάνταστα και καταλαβαίνω πώς μαζί με αυτήν έρχονται και ορισμένες θυσίες που αναπόφευκτα θα κάνω. Όμως, έχω αρκετά μεγάλη αισιοδοξία γιατί καταλαβαίνω πως πρόκειται για μία ευκαιρία ζωής που πρέπει να την αξιοποιήσω στο έπακρο».
