Όλοι αγαπάμε τα αδέρφια μας, αλλά αυτό δε σημαίνει ότι θέλουμε να μοιραζόμαστε και το ίδιο δωμάτιο μαζί τους. Στην πραγματικότητα, αποφεύγουμε όπως ο διάολος το λιβάνι να μοιραστούμε το ίδιο δωμάτιο με εκείνους γιατί είναι αποδεδειγμένα το χειρότερο. Από τους αμύθητους καβγάδες μεταξύ σας για το ποιος φταίει για την ακαταστασία που επικρατεί μέχρι το πόσο δυνατά ή χαμηλά θα πρέπει να είναι η ένταση της μουσικής, αυτές είναι οι δυσκολίες του να μοιράζεσαι το δωμάτιο με την αδερφή σου:
1. Οι τσακωμοί για το ποια είναι πιο ακατάστατη.
Πόσες και πόσες φορές έχεις αρνηθεί να καθαρίσεις το δωμάτιο γιατί η ακαταστασία που επικρατεί και τα πεταμένα ρούχα στο πάτωμα δεν είναι προφανώς δικό σου δημιούργημα, αλλά της αδερφής σου (όπως ισχυρίζεσαι). 
Βέβαια, το ίδιο ισχυρίζεται κι εκείνη…
2. Η ακαταστασία λοιπόν δεν μπαίνει ποτέ σε τάξη και βρίσκετε κι οι δύο τον μπελά σας.
Το οποίο δεν είναι και τόσο ευχάριστο, γιατί όπως είπες, ο χαμός που επικρατεί δεν είναι δικό σου φταίξιμο. Επειδή όμως οι γονείς σας δεν ξέρουν ποια λέει την αλήθεια και ποια όχι, τιμωρείστε και οι δυο σας για να δείτε τη γλύκα.
3. Όταν αρρωσταίνει εκείνη, αρρωσταίνεις κι εσύ.
Λογικό. Αφού η μία είναι συνέχεια πάνω στην άλλη, οι αρρώστιες πάνε πακέτο και για τις δύο.
4. Λες και κάνει επίτηδες θόρυβο κάθε φορά για να σου σπάσει τα νεύρα.
Βασικά όχι «λες και», άλλαξα γνώμη. Όντως, το κάνει επίτηδες. 
5. Οι ωτοασπίδες σου φαίνονται ιδανική λύση για να επιβιώσεις ή τουλάχιστον να κοιμηθείς.
Ακούγοντάς τη να στριφογυρίζει, να ροχαλίζει, να μιλάει στον ύπνο της, να βήχει, ακόμα και να αναπνέει, ποιος θα μπορούσε να κοιμηθεί; Σοβαρά τώρα.
6. Αφήνει μονίμως την πόρτα ανοιχτή όποτε βγαίνει από το δωμάτιο.
Το πιο εκνευριστικό πράγμα ever!
7. Τσακώνεστε συνέχεια για τα ρούχα.
Από την στιγμή που μοιράζεστε την ίδια ντουλάπα, εκείνη δανείζεται μονίμως τα ρούχα σου. Προσπαθείς να φανείς καλός άνθρωπος και να μην τσαντιστείς, αλλά αυτό είναι δύσκολο έως και ακατόρθωτο γιατί πολλές φορές ξεχνάει να στα επιστρέψει και όταν τα βρίσκεις στα δικά της συρτάρια δύο βδομάδες αργότερα, επιμένει πως το μπλουζάκι είναι δικό της και κάπως έτσι ξεσπάει ο Γ’ Παγκόσμιος…
8. Ροχαλίζει δίχως αύριο.
Και φυσικά επειδή κοιμάται και δεν το καταλαβαίνει, αρνείται να το παραδεχτεί και μάλιστα ισχυρίζεται ότι εσύ ροχαλίζεις και ρίχνεις το φταίξιμο πάνω της. Νννναι, οκ.
9. Κλείνεις τα φώτα. Ανοίγει τα φώτα.
Είναι μία αέναη διαδικασία που δεν πρόκειται να τελειώσει ποτέ. Εσύ θες να κοιμάσαι με όλα τα φώτα κλειστά κι εκείνη με ένα φωτάκι ανοιχτό. Άντε λύσε αυτό το πρόβλημα τώρα… Ούτε οι γονείς δεν ξέρουν τι να κάνουν!
10. Ζηλεύεις οποιονδήποτε έχει το δικό του δωμάτιο.
Έχεις χώρο για τον εαυτό σου και μιλάς κιόλας; Άσε μας κουκλίτσα μου.
11. Όταν είσαι στεναχωρημένη, δεν έχεις δικό σου χώρο για να κλάψεις ή να μείνεις μόνη.
Οποιαδήποτε στιγμή θελήσεις να μείνεις μόνη, είναι εγγυημένο πως θα βρίσκεται στο δωμάτιο μόνο και μόνο για να κάνει τα πράγματα ακόμα χειρότερα. Είτε γιατί θα προσπαθήσει να σε παρηγορήσει, λες και ζήτησες τη βοήθειά της ξέρω γω είτε γιατί θα σου πει ότι είσαι υπερβολική και «πώς κάνεις έτσι;»…
12. Οι μόνες πραγματικές στιγμές με τον εαυτό σου είναι όταν η αδερφή σου κοιμάται σε άλλο σπίτι.
Είναι απλά υ-π-έ-ρ-ο-χ-ο!
Ωστόσο, παρά το γεγονός ότι το να μοιράζεστε το ίδιο δωμάτιο σε ενοχλεί σχεδόν κάθε φορά, πρέπει να παραδεχτείς ότι υπάρχουν και κάποια πλεονεκτήματα, όπως ότι πάντα έχεις κάποιον να φρικάρεις μαζί του όταν ακούς έναν τρομακτικό θόρυβο στο σπίτι μέσα στα μαύρα μεσάνυχτα ή να δανειστείς το δικό της μαύρο φούτερ όταν το δικό σου είναι για πλύσιμο.
Αλλά το πιο σημαντικό είναι ότι πάντα θα έχεις κάποιον να μιλάς για όλα εκείνα που σε απασχολούν μέχρι να σε πάρει ο ύπνος, κάποιον που πάντα θα σε στηρίζει και θα σε καλύπτει κρύβοντας από τους γονείς σου πως όλη τη μέρα έστελνες μηνύματα με τον έρωτά σου αντί να διαβάζεις για το διαγώνισμα του σχολείου! 
