Αν είσαι κάτοικος Γαλατσίου, Πατησίων, Κυψέλης, Βικτωρίας, κέντρου, Ιλισίων ή Ζωγράφου ή αν πάλι δηλώνεις φοιτητής του Μετσόβιου Πολυτεχνείου ή του Καποδιστριακού, τότε ΔΕ γίνεται να μην ξέρεις το 608, το πιο περίφημο λεωφορείο της Αθήνας. Ή τέλος πάντων, να μην έχεις υποπέσει στην ανάγκη του τουλάχιστον μία φορά, για να πας κάπου.
Αναμφίβολα από τα πιο famous λεωφορεία, ίσως και ένα από τα πιο χρήσιμα, μιας και καλύπτει μεγάλη απόσταση εξυπηρετώντας κόσμο από πολλές διαφορετικές περιοχές.
Τι είναι όμως αυτό που το κάνει ξεχωριστό; Οι επιβάτες; Η διαδρομή του; Το μέγεθός του;
Πάμε να δούμε 3 βασικούς λόγους για τους οποίους το 608 θα είναι για πάντα το… αγαπημένο μου μεταφορικό μέσο και είμαι βέβαιος πως κι εσύ θα ταυτιστείς απόλυτα:
#1 Οι επιβάτες του δε σε απογοητεύουν ποτέ
Προφανώς και οι πρώτες σκέψεις σου έχουν να κάνουν με όλους εκείνους τους τρελούς, περίεργους και σπαστικούς τύπους που είχες την τιμή να συναντήσεις, καθώς και τις αξέχαστες στιγμές που έζησες μαζί τους, μέχρι να φτάσεις στον προορισμό σου (ή μέχρι να το κάνουν εκείνοι).
Ξεκινώντας φυσικά με τον τύπο επιβάτη που 9/10 φορές θα είναι άνω των 65. Και φυσικά αναφέρομαι σε δύο συγκεκριμένες συμπεριφορές του.
Αρχικά, όταν θέλει να κατέβει, προετοιμάζεται δέκα στάσεις πριν και φροντίζει να σε ενημερώνει γι’ αυτό κάθε γ@μημένο λεπτό, σε σπρώχνει κι ενώ το λεωφορείο είναι… πίτα, σου λέει: «Νεαρέ θα κατεβείτε;». Κι εσύ ΠΡΕΠΕΙ εκείνη την στιγμή είτε να εξαφανιστείς, είτε να καβαλήσεις την οροφή του 608, για να ‘ναι ο γεράκος «πρώτο τραπέζι πόρτα».
Εσύ τώρα θες να αρχίσεις στα βρισίδια, αφού και ήρεμα που του μιλάς και του εξηγείς ότι δεν υπάρχει λόγος να αγχώνεται κι όταν έρθει η στιγμή να κατέβει, ΘΑ ΚΑΤΕΒΕΙ, δε χαμπαριάζει! Ωστόσο, πρέπει να φανείς ψύχραιμος και να μη δώσεις καμία απολύτως σημασία!
Συνεχίζοντας, δε θα μπορούσα να παραλείψω το δεύτερο είδος επιβατών αυτής της ηλικίας, που αφορά τους «ανήμπορους» παππούδες και τις «καταταλαιπωρημένες» γιαγιάδες.
Σκας 21.00 η ώρα στο 608 στάση Κοτοπούλη (Ζωγράφου) για Σύνταγμα. Μια 20λεπτη απόσταση, το λεωφορείο μισοάδειο, πας και κάθεσαι σε μια από τις πολλές ΑΔΕΙΕΣ θέσεις. Όλα καλά κι όλα ωραία, μέχρι που μπουκάρει μια ηλικιωμένη κυρία. Εκεί το πράγμα στραβώνει…
Κατά πάσα πιθανότητα είναι ΠΑ-ΝΕ-ΤΟΙ-ΜΗ για μάχη σώμα με σώμα. Ναι, εσύ φταις που στρογγυλοκάθισες και ΤΗΣ ΕΦΑΓΕΣ ΤΗ ΘΕΣΗ! Τι σημασία έχει που υπάρχουν άλλες τόσες κενές σε ολόκληρο το λεωφορείο; Το «Νεαρέ, μπορείτε να σηκωθείτε να κάτσω σας παρακαλώ, γιατί πονάει η μέση μου;» δεν το γλιτώνεις.
Kαι για να κλείσω το κομμάτι των επιβατών, σε πάω σε μια κατηγορία που αφορά όλες τις ηλικίες. Α, κι αν ανήκεις κι εσύ σε αυτήν, να ξέρεις σε μισώ. Πολύ!
Χρησιμοποιώντας καθημερινά το 608, ουκ ολίγες φορές έχω ξεχάσει τα ακουστικά μου σπίτι λόγω βιασύνης. Λάθος. ΜΕΓΑ λάθος. Αυτή τη μέρα ευελπιστώ να μην πετύχω εσένα τύπε, που αποφασίζεις να λύσεις όλα τα προσωπικά σου προβλήματα μες στο λεωφορείο, ή εσένα κυρία Σούλα, που πρέπει εκείνη την στιγμή να συζητήσεις με την κυρία Τούλα αν το παστίτσιο χρειάζεται να μπει για 30 ή 40 λεπτά στο φούρνο.
Και γκαρίζετε κιόλας! Τι σας φταίμε εμείς ΡΕ;
#2 Και κλιματισμό έχει και θέρμανση έχει, χάι καταστάσεις
Εδώ δεν έχει τόσο hate. Η αλήθεια είναι ότι μέχρι πριν λίγα χρόνια, γενικότερα όλα τα λεωφορεία της γραμμής αυτής ήταν άθλια από άποψη θέρμανσης και κλιματισμού. Με τα χρόνια, άρχισαν ελαφρώς να αναβαθμίζονται (ΜΤΣΚ ΕΧΡΣΤΩ) και φτάσαμε σήμερα με κάθε ένα σχεδόν λεωφορείο να έχει αυτόνομη θέρμανση και κλιματισμό.
Τις καυτές μέρες, μπορείς να πεις ότι αποτελεί πολλές φορές και παράδεισο, όταν φυσικά δεν είναι τίγκα στον κόσμο. Αλλά ακόμη και τότε, είναι μια μεγάλη βοήθεια στο να πάρεις μια ανάσα και να μη γίνεις παπί από τον ιδρώτα. Τις κρύες μέρες του χειμώνα από την άλλη, που είτε κάνει ψωφόκρυο, είτε πέτυχες καταιγίδα και δεν είχες ομπρέλα μαζί σου, θα μπεις για να ζεστάνεις το κωλαράκι κοκαλάκι σου και κυρίως για να μην αρρωστήσεις.
#3 Μια διαδρομή, μα τι διαδρομή!
Μια πολύ δύσβατη διαδρομή από την αρχή έως και το τέλος της, είτε ξεκινήσεις από Γαλάτσι προς Ζωγράφου, είτε αντιστρόφως. Που καταλήγουμε;
ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΠΟΤΕ ΣΤΗΝ ΩΡΑ ΤΟΥ!
Εσύ που κοιτάς τα δρομολόγια που λένε ότι ανά 6(!) λεπτά περνάει ένα 608 απ’ την κάθε στάση, απλώς μην τα κοιτάς. Ειδικά τις πρωινές και απογευματινές ώρες αιχμής. Εξάλλου, πιθανότατα δεν ευθύνεται ο οδηγός που άργησε να ξεκινήσει (συμβαίνει καμία φορά), αλλά ο τρίβλακας Έλληνας που έχει διπλοπαρκάρει για να πάει να τσιμπήσει φραπεδιά, η αδιανόητη κίνηση στους δρόμους (ειδικά τις καθημερινές) κι ένα κάρο άλλοι λόγοι. Οπότε, απλά το αποδέχεσαι. Τι άλλο να κάνει και το 608; Πόσα να μας δώσει κι αυτό;;;
Εν ολίγοις, είτε το αγαπώ, είτε όχι, το 608 είναι πραγματικά τόσο εξυπηρετικό για μένα, που και να θέλω να το αποφύγω, απλά ΔΕΝ μπορώ!
Και για σένα αγαπητέ φοιτητή, που σου είναι εξίσου απαραίτητο στην καθημερινότητά σου, απλά deal with it. Ό,τι ατέλειες και να ‘χει, όσο και να καθυστερεί κι όσο σπαστικό κόσμο και να μεταφέρει. Υπομονή θέλει και ελάχιστο νεύρο για την επιβίωσή σου!
