Οι χωρισμοί ήταν, είναι και θα είναι ένα δύσκολο κομμάτι στη ζωή μας. Όσες φορές κι αν έχεις βιώσει μία τέτοια δοκιμασία, ποτέ δεν θα είναι ίδια με την προηγούμενη, ακόμα κι αν πιστεύεις πως είσαι αρκετά δυνατός/η για να ξεπεράσεις ό,τι έγινε. Και πώς άλλωστε να αδιαφορήσεις, αφού πρόκειται να «θρηνήσεις» κάποιον/α που αγαπούσες και τον/την έχασες είτε από δικό του/της λάθος είτε από δικό σου. Ωστόσο, άπαντες θα συμφωνήσουμε πως ο καλύτερος γιατρός σε αυτές τις περιπτώσεις είναι ο χρόνος, που ξέρει πως να επουλώνει τις πληγές και που τελικά, θα σπρώξει έναν άλλον άνθρωπο προς το μέρος σου για να τον γνωρίσεις και να κάνεις μια καινούρια αρχή, καθώς ο προηγούμενος σύντροφος χάνεται και γίνεται μία μακρινή ανάμνηση.
Υπάρχει όμως ένα είδος χωρισμού που δεν μοιάζει με κανέναν από όσους έχει ζήσει. Ίσως γιατί συνέβη κάτω από εντελώς διαφορετικές συνθήκες, ανάμεσα σε εσένα και σ’ ένα άτομο, που οτιδήποτε κι αν κάνεις, δεν μπορείς με τίποτα να το ξεχάσεις. Όσο κι αν οι μέρες περνούν, αυτό το άτομο δεν μπορεί να φύγει από το μυαλό σου και κάθε φορά που το σκέφτεσαι, η καρδιά σου γίνεται ανήσυχη κι όταν συνειδητοποιείς πως δεν είστε πια μαζί, βαραίνει και πονάει. Κι αυτό επειδή η σχέση δεν τελείωσε όπως έπρεπε ή μάλλον τελείωσε πριν την ώρα της ή καλύτερα δεν έπρεπε να τελειώσει.
Ήταν μία σχέση ημιτελής.
Και πώς μπορείς να πεις αυτή την αλήθεια στον εαυτό σου; Πώς μπορείς να τον πείσεις ότι πονάει επειδή άφησε κάτι στη μέση και δεν μπορεί να το συνεχίσει; Πρέπει να είσαι πολύ τρελός/η για να το πιστέψεις. Έτσι, αποφεύγεις την επώδυνη πραγματικότητα, λέγοντας στον εαυτό σου πως είσαι καλά και πως μπορείς να προχωρήσεις όπως έκανες και τις προηγούμενες φορές. Μπράβο! Έκανες μια καλή προσπάθεια να ξεγελάσεις τον εαυτό σου, αλλά απ’ ότι φαίνεται δεν τα κατάφερες. Είναι μέχρι να ακούσεις εκείνο το τραγούδι, να δεις μια φωτογραφία που είστε μαζί, να μάθεις ένα νέο και να σηκώσεις το τηλέφωνο για να το μοιραστείς μαζί του/της γιατί είναι ο πρώτος άνθρωπος που θες να το μάθει, είναι μέχρι να τον/τη δεις στον ύπνο σου και να ξυπνήσεις με την σκέψη σου σ’ αυτόν/ή.
Και κάπως έτσι, γυρίζεις πίσω στο μηδέν!
Υπάρχουν τόσοι άνθρωποι που έρχονται και φεύγουν στη ζωή σου. Άλλοι μένουν για λίγο καιρό, άλλοι για περισσότερο κι άλλοι είναι απλά αδιάφοροι. Κάποιους τους γνωρίζεις λίγο καλύτερα, κάποιοι άλλοι σου προκαλούν μεγαλύτερο ενδιαφέρον, σου αρέσουν, όμως δεν προχωράει και υπάρχουν κι αυτοί που τους ερωτεύεσαι και χρειάζεσαι μερικούς μήνες για να τους ξεπεράσεις.
Κι έρχεται κι αυτό το ένα άτομο στη ζωή σου που δεν μπορεί να μπει σε καμία κατηγορία από τις παραπάνω. Είναι διαφορετικό! Το καταλαβαίνεις, το νιώθεις! Δεν μπορείς απλά να σταθείς μπροστά του, να του ευχηθείς τα καλύτερα και να προχωρήσεις. Πώς να το κάνεις; Όταν ξέρεις πως αυτά «τα καλύτερα» είναι μαζί σου… Δεν μπορείς να κλείσεις αυτό το κεφάλαιο στη ζωή σου σαν όλα τα άλλα, δεν μπορείς να τον/την εγκαταλείψεις. Όχι ακόμα τουλάχιστον. Ίσως και ποτέ!
Μπορεί να βγαίνατε για λίγο, μπορεί να είχατε μία ολοκληρωμένη σχέση που κράτησε για καιρό ή ίσως να μην ήσασταν ποτέ επίσημα μαζί. Όπως και να ‘χει, ξέρεις ποιος είναι ο έρωτας της ζωής σου, ξέρεις με ποιον θέλεις να καταλήξεις και να μοιραστείς την υπόλοιπη ζωή σου. Δεν μπορεί να κάνεις λάθος. Η σύνδεση με αυτό το άτομο είναι τόσο αληθινή και δυνατή και ασκεί πάνω σου μία ελκτική δύναμη που συνεχώς σε τραβάει κοντά του. Η σχέση σας δεν έφτασε ποτέ στο σημείο που θέλατε, επομένως δεν μπορείς να την ξεπεράσεις. Και τώρα δεν είστε μαζί εξαιτίας κακού συγχρονισμού, αντίθετων προγραμμάτων, χαμένων ευκαιριών, δύσκολων υποχρεώσεων, μπλα μπλα μπλα. Μα, πόση ατυχία;!
Κάποιοι άνθρωποι γνωρίζουν άλλους, βγαίνουν, ερωτεύονται και ζουν καλά κι εμείς καλύτερα. Κάποιοι άλλοι ωστόσο δεν είναι και τόσο τυχεροί. Πρέπει να παλέψουν, να χωρίσουν, να τα ξαναβρούν και να περάσουν από 40 κύματα με τον άνθρωπο τους για να καταφέρουν να είναι μαζί.
Όμως, δεν το βάζεις κάτω. Δεν κλείνεσαι στο καβούκι σου, ακούγοντας τραγούδια χωρισμού και περιμένοντας πότε θα έρθει η στιγμή που θα βρεθείτε ξανά. Βρίσκεις συνεχώς τρόπους να απασχολείς τον εαυτό σου και να ξεχνάς για λίγο όσα νιώθεις, ώστε να μπορείς να είσαι ένα υγιές και παραγωγικό ανθρώπινο ον με σώας τας φρένας. Βγαίνεις με τους φίλους σου, αφιερώνεσαι στα μαθήματα σου, στη δουλειά σου, βρίσκεις νέα χόμπι κι ανακαλύπτεις δεξιότητες που αγνοούσες τόσο καιρό. Γνωρίζεις βέβαια και καινούρια υπέροχα άτομα, όμορφους ανθρώπους που θέλεις να προχωρήσεις μαζί τους, όμως κάπου στη μέση συνειδητοποιείς πως κάτι τους λείπει. Α, ναι! Δεν είναι ο/η ________!
Καταλήγεις στο συμπέρασμα πως κανείς δεν μπορεί να συγκριθεί μαζί του/της.
Από την άλλη, οι φίλοι σου σε θεωρούν τρελό/ή, κολλημένο μυαλό και κάνουν ό,τι περνάει από το χέρι τους για να τον/την ξεπεράσεις. Όχι ότι έχουν άδικο. Μερικές φορές πιάνεις κι εσύ τον εαυτό σου να αναρωτιέται μήπως είσαι τρελός, μήπως τα έχεις χαμένα, μήπως δεν αξίζει τόση αναμονή, μήπως το έκανες μεγάλο θέμα χωρίς λόγο. «Γιατί σ’ έναν πλανήτη γεμάτο δισεκατομμύρια ανθρώπους, επιτρέπω σ’ έναν να με κρατάει πίσω;». Δυσκολεύεσαι να δώσεις μία λογική εξήγηση κι απλά θέλεις να πάρεις φόρα και να χτυπήσεις το κεφάλι σου στον τοίχο. Αφού το ένιωσες. Το ξέρεις! Το ένιωσες πως είναι αυτός/ή ο ένας/η μία. Δεν γίνεται να πέφτεις τόσο έξω.
Ίσως το πρόβλημα να είναι ο χρόνος ή η στιγμή που τον/την γνώρισες. Αυτή η λάθος στιγμή! Ίσως πάλι να χρειάζεται να μάθεις περισσότερα για τον έρωτα και την αγάπη, να αποκτήσεις εμπειρίες και να ωριμάσεις κι άλλο προτού δεθείς με αυτόν τον άνθρωπο. Όποιο κι αν είναι όμως αυτό το πρόβλημα, ξέρεις πολύ καλά πως δεν θα είναι για πάντα εμπόδιο ανάμεσα σας και πως οι δυο σας θα βρεθείτε ξανά. Ωστόσο, μέχρι τότε κάθεσαι στη γωνιά σου ελπίζοντας να βρεις κάποιον ή κάτι να σε κρατάει απασχολημένο/η για μεγάλο χρονικό διάστημα, ώστε να μην αυτοκαταστραφείς.
Οι άνθρωποι είναι περίπλοκοι κι ο έρωτας μερικές φορές παίζει «βρώμικα παιχνίδια».
Άλλοι είναι περισσότερο τυχεροί κι είχαν ένα εύκολο μονοπάτι να διασχίσουν για να ανταμώσουν το άλλο τους μισό. Άλλοι πάλι περιμένουν να έρθει η μέρα που θα είναι ξανά μαζί με εκείνο το άτομο που ερωτεύτηκαν …τη λάθος στιγμή!
