Η ιστορία του ραδιοφώνου είναι μεγάλη και πολύ ενδιαφέρουσα. Το ημερολόγιο έγραφε 1895 όταν ο πατέρας του ραδιοφώνου, Γουλιέλμος Μαρκόνι, κατόρθωσε για πρώτη φορά να μεταδώσει ηχητικά σήματα Μορς, διαμέσου ερτζιανών κυμάτων, ενώ το 1906 ο Φέσεντεν μετέδωσε πρώτος, φωνή και μουσική μέσω ραδιοκυμάτων. Μέχρι και τον Α’ Παγκόσμιο, το ραδιόφωνο ήταν ένα εντελώς ερασιτεχνικό μέσο, χωρίς να έχει διαδοθεί αρκετά.
Το… «μπαμ» του ραδιοφώνου έγινε στις αρχές του 20ου αιώνα, όταν ένας Αμερικανός, ο Φρανκ Κόναρντ, είχε την ιδέα να βγει «στον αέρα» για να μεταδώσει αποτελέσματα των αγώνων. Αυτή θεωρείται και η πρώτη ραδιοφωνική εκπομπή και ο ίδιος απέκτησε φανατικούς ακροατές, ενώ το 1920 λειτούργησε για πρώτη φορά ο πρώτος ραδιοφωνικός σταθμός. Μέχρι σήμερα, το ραδιόφωνο έχει εξελιχθεί απίστευτα. Υπάρχουν ραδιοφωνικοί σταθμοί σε όλα τα μήκη και πλάτη του κόσμου και το σημαντικότερο είναι ότι υπάρχει ποικιλία στα είδη των σταθμών: ενημερωτικοί, μουσικοί, άποψης, κ.ά… Στην Ελλάδα, το ραδιόφωνο εξαπλώθηκε τη δεκαετία του ’70, όταν εκατοντάδες «πειρατές» των ερτζιανών, άρχισαν να εκπέμπουν παράνομα, επιτιθέμενοι στο μονοπώλιο της κρατικής ραδιοφωνίας, το οποίο «έσπασε» λίγα χρόνια αργότερα.
Αρκετά, όμως, με την ιστορία του ραδιοφώνου. Άλλωστε, όλοι γνωρίζουμε ότι κρατάει χρόνια αυτή η… κολόνια. Το ραδιόφωνο έχει ταυτιστεί με πολλά αξιοσημείωτα ιστορικά γεγονότα στη διάρκεια της… ζωής του.
Το ραδιόφωνο είναι ένα πολύ σημαντικό μέσο για διάφορους λόγους κι εγώ προσωπικά, το έχω διαπιστώσει ασχολούμενος με αυτό τα τελευταία χρόνια. Δεν είναι απλά ένα μέσο ενημέρωσης ή ψυχαγωγίας, είναι έρωτας από… το πρώτο τραγούδι. Δεν είναι τυχαίο, άλλωστε, ότι οι περισσότεροι που ασχολούνται με αυτό το θεωρούν «καψούρα»… Είναι κάτι που το κάνεις για την καύλα σου, αλλά που το αγαπάς περισσότερο όταν έχεις την ανταπόκριση και του κόσμου. Γιατί το ραδιόφωνο είναι επικοινωνία, είναι μετάδοση συναισθημάτων, είναι παρέα, είναι ψυχοθεραπεία.
Όπως ήταν αναμενόμενο, το ραδιόφωνο έχει χάσει σε πολύ μεγάλο βαθμό την αίγλη του παρελθόντος ως απόρροια της… κυριαρχίας της τηλεόρασης και του διαδικτύου (βλ. YouTube). Κυρίως στην επαρχία. Όμως, κουτσά-στραβά, το παλεύει… Οι συνήθειες δεν κόβονται τόσο εύκολα. Ακόμα κι αν δεν ακούει κάποιος, πλέον, τόσο συχνά, στο αμάξι πάντα θα το ανοίξει.
Και φυσικά, δεν μπορεί να συγκριθεί με το YouTube, γιατί ενώ στο YouTube μπορείς να ακούσεις όποιο κομμάτι θες, όποτε το θες, δεν είναι ίδια η αγωνία για το τι θα ακούσεις στη συνέχεια και το κυριότερο: δεν έχεις την παρέα που σου κρατάει ένας καλά διαβασμένος, ψαγμένος και παθιασμένος με τη μουσική ή την ενημέρωση, ραδιοφωνικός παραγωγός. Γιατί με το ραδιόφωνο, νιώθεις ότι συμμετέχεις σε έναν διάλογο, που στην πραγματικότητα είναι μονόλογος.
Όμως, για να μείνει ζωντανό το ραδιόφωνο, πρέπει να το στηρίξει ο κόσμος, γιατί κι αυτό, όπως και όλα τα μέσα, επιβιώνει κυρίως από τις διαφημίσεις. Όσο ο κόσμος επιστρέφει σε αυτό, τόσο εκείνο θα αναβαθμίζεται τεχνικά και ποιοτικά. Μην ξεχνάμε, άλλωστε, πως τη δεκαετία του ’70 και νωρίτερα, το να υπάρχουν τόσοι διαφορετικοί ιδιωτικοί ραδιοφωνικοί σταθμοί ήταν σενάριο επιστημονικής φαντασίας.
Το χειρότερο όμως της υπόθεσης είναι ότι αυτοί που έχουν… περιφρονήσει πλέον το ραδιόφωνο, είναι κυρίως οι νέοι, ενώ οι νέοι ήταν αυτοί που έπαιξαν πρωταγωνιστικό ρόλο για τη διάδοση και την ελευθερία του πριν από μερικές δεκαετίες. Με δεδομένες τις μουσικές και τεχνολογικές γνώσεις, τη φαντασία και το μεράκι που έχουν, γενικότερα οι νέοι της εποχής μας, είναι σίγουρο ότι μπορούν να κάνουν ξανά μία… «ραδιοφωνική επανάσταση» και να φέρουν ξανά τα πάνω-κάτω σε ένα μέσο που έχει αγαπηθεί όσο κανένα!
