Γράφει η Vera J. Frantzh
Μαθήτευσα δίπλα στους καλύτερους! Όλα τα κόλπα τα αλάνθαστα μου τα δίδαξαν με τέχνη αρεστή και μέθοδο διδακτική οι πολύδωροι οι άνδρες σύντροφοι, που αίγλη και χαρά ολοκάθαρη μόνο που φέρνει η θύμησή τους. Όχι! Όχι! Αυτό το κείμενο εδωνά δεν είναι μανιφέστο χολαγωγό για το ανδρικό περίτεχνο κεράτωμα. This is just a tribute! Για να ξυπνήσουν τα κοριτσόπουλα, να διαφθαρούν οι νεανίες και να παρασημοφορηθούν οι ειδήμονες, μη αναγνωρισμένοι ήρωες της καθημερινότητάς μας.
Έλεγα, λοιπόν, πως βίωσα το κέρατο και βερνικωμένο και αβερνίκωτο. Οι μικρές ιστορίες μέχρις ότου να το διαπιστώσω δεν ήταν αναίμακτες ούτε για τη ψυχοσύνθεσή μου, ούτε για τα ιερά μνημεία, ούτε για την τσέπη μου, ούτε για το Ευρωπαϊκό Κοινωνικό Ταμείο. Και εξηγούμαι αμέσως και αγόγγυστα…
Μια μέρα των ημερών, τότε που ήμανε ροδομάγουλη ακόμη, σε επίσκεψη στο ιερό βράχο της Ακροπόλεως, μου λέει η ξεναγός του αγήματος : “Μια κυρία από την υπηρεσία συντήρησης μνημείων της Ακρόπολης μας έκαμε παρατήρηση. Μαζέψτε, λιγάκι δεσποινίς τον ξύλινο διάκοσμο της κεφαλής σας, γιατί σκαλίζουν τις μετόπες του Παρθενώνα και κοντεύει η Γιγαντομαχία να γίνει το μπάτσελορ του Γκλέτσου στο Kalua.” Κάτι άρχισα να υποψιάζομαι εκείνη την ημέρα, αλλά θεώρησα ατυχές το σχόλιο και κακοφορμισμένο αστείο.
Συνέχιζα να αμφιταλαντεύομαι, γεγονός αξιοπερίεργο γιατί κανένα τάλαντο δεν έχω στη σκέψη και την υποψία, ακόμη και όταν έλαβε χώρα το εξής περιστατικό που θα περιγράψω με τη γνωστή γλαφυρότητα. Πήγα να βάψω ρίζα, εγώ ειμί η ευεξάλειπτη οπαδός των χρωστικών. Και εκεί που είχαμε αρχίσει να φτιαχνιόμαστε από το δεκάρι το οξυζενέ, με αφήνει σύξυλη και σε ημι-νταγλκαρισμένη κατάσταση η κομμώτρια και με ενημερώνει ότι πετάγεται στο διπλανό φυτώριο. Μου εμφανίζεται σαν από-μηχανής θεός με το εξωλέμβιο το κλαδευτήρι και φάρμακα για το δάκο. Είχαν αρχίσει να ανθίζουν όμορφα οι περικοκλάδες. Εκεί, σαν να μου μπήκε μελίγκρα στα αυτιά μου και κάτι ακατάληπτα σαν να μου σιγοψιθύρισε, αλλά εγώ στην ημιλυπόθυμη κατάσταση από τη βαφή τη ξανθιστική, που να καταλάβω το έρμο.
Εκεί που σιγουρεύτηκα, ήταν στο χρόνο επάνω. Με κάλεσαν να μιλήσω περί των οστεωδών εκφύσεων στο κεφάλι του Κόκκινου Ελαφιού στο ετήσιο συνέδριο των Βαλσαμωτών της Ηπείρου.
Από τη μαρμίτα της γνώσης, το αποστράγγισμα της εμπειρίας και του μαθήματος που έγινε πάθημα, ιδού οι τεχνικές και τα μυστικά για να μη σας παίρνει κανείς χαμπάρι , όταν τον κερατώνεται λιγουλάκι, αλλά τουναντίον να πλέει σε πελάγη ευτυχίας και εσείς να κάνατε άστατη ζωή. That’s the easy way…
1ον: Ο Μπάμπης να γίνεται Καιτούλα Κότσαρη.
Το ανύπαρκτο πρόσωπο που είχα αναφέρει και στο κείμενο περί λαοπλάνους μολαταύτα ψεύτικης γαματοσύνης επανέρχεται πάντα λαοσωτήριο και πιο επίκαιρο από ποτέ. Περνάς στις επαφές του κινητού το δεύτερον έτερον ήμισυ ολογράφως με επίθετο. Αν υπάρχει και φωτογραφία ακόμη καλύτερα! Το φανταστικό και καθόλα εικονικό πρόσωπο είναι πάντα του αντίθετου φύλου και είναι αποκύημα δημιουργικότητας. Προσοχή ξανά στη λεπτομέρεια… δεν είναι η Μαρία σκέτο χωρίς τόνο και προχειροδουλειά τσάρτα, πάρτα! Θα καλύψεις την ενοχή σου και την παράλληλη σχέση σου πίσω από την προσεκτική σκιαγράφηση του προσώπου αυτού. Σε περίπτωση που υποψιαστεί το κοιμώμενο το ζώον, εσύ για να μη μπερδευτείς και μπλέξεις, χρησιμοποίησε τις αληθινές πληροφορίες της ζωής του αποδιοπομπαίου τράγου της φαινομενικά επίσημης σχέσης σου μεταφέροντας και μετουσιώνοντας τες με αρμονικά δεξιοτεχνικό τρόπο στο πλασματικό πρόσωπο. Άλλωστε στην τέχνη δεν υπάρχει παρθενογένεση και δεύτερον, η τέχνη μιμείται τη ζωή και εσύ αυτή τη ζωή ζωγραφίζεις ecce homo σε μια πιο αναγεννησιακή βερσιόν.
2ον: Επενδύοντας στον μύθο σου.
Η χαριτόβρυτη δεύτερη ζωή σου θέλει μπόλικο ηθοποιιλίκι επιδαύρειο. Και αν θέλεις να έχεις χρόνο και παράλληλη σχέση και να αποκτήσεις και τρίτη και τέταρτη και Πέμπτη αγκαλιά ανάγκης, θα πρέπει να βάλεις σιγά σιγά τις βάσεις και τα θεμέλια για την εικόνα σου. Η μποέμ ζωή,η δήθεν ταβανοθεραπεία εκπορευόμενη από τη μοναχικότητα και την τάχα απομόνωση από τους ανθρώπους, δε μπορείς να φανταστείς πόσο καλά δουλεύει για τον ερωτευμένο σύντροφό σου, που ζώο πάει, ντουβάρι με αμυχές γυρνάει. Ενώ εσύ, λοιπόν, ζεις ζωή ησυχαστηρίου με πολύ ύπνο και ξεκούραση από τις δέκα, αλλά και διάβασμα και εργατοώρες που θα ζήλευε και ο χειρότερος εργασιομανής μάνατζερ πολυεθνικής ή απλά ο Γιάνγκος Δράκος (που όλα αυτά τα ειπωμένα εδώ δεν τα εγνώριζε κι ολίγον σαν τον ισολογισμό της Giant τα είχε κάνει και στην προσωπική του ζωή!), η δεύτερη ζωή παίρνει σάρκα και οστά στα κλαμπς και στα χαμαιτυπεία. Να θυμάσαι πάντα πιάνει η μυστηριακή προσωπικότητα τύπου ψαγμένου ημι-διανοούμενου με φανερές εκφάνσεις μπονβιβέρη και σεξουαλικές ιστορίες βαρετές , μετρημένες και καθόλου συναρπαστικές. Γίνατε.
3ον: Φωνές και ιαχές, ολοφυρμοί και ολολυγμοί και ανεμοδαρμένες καμπάνες στα νηστικά τα ώτα.
Με λιγότερη λυρική διάθεση από το πάνω μοτίβο και περισσότερη ειλικρίνεια μεταξύ κατεργαράκων, πράξε τα εξής με ύφος βιρτουόζου στην μαύρη την άπιστη ζωή: να μιλάς δυνατά και να διατυμπανίζεις την αφοσίωση σου προς το πρόσωπο του άλλου, είτε επίσημου είτε όχι. Με την μέθοδο αυτή αναγνωρισμένη και με ISO κατοχυρωμένο παγκοσμίως, οι φήμες δε σε χτυπούν, οι υποψίες δε σε σκιάζουν. Όλα τα διαλύεις στη ρίζα τους. Φθαρτική τεχνική μονάχα για τις φωνητικές σου χορδές, αλλά ψύλλοι τέλος με μια μαχαιριά.
4ον: Μοιράσου ιστορίες.
Και δεν εννοώ από την παιδική σου ηλικία ή πως έριξες την τελευταία γκόμενα με εκείνη την ατάκα, αλλά σε ανυποψίαστο χρόνο εκεί που λιάζεστε και λίγο σε ψιλο-ξύνει με το κέρατο το κέντημα η σύντροφος και συνοδοιπόρος, είναι η κατάλληλη φάση η ευάλωτη να μεταφέρεις εκείνη την ιστορία κερατώματος από το κοινό σας περίγυρο, που έμαθες πρόσφατα και να τη σχολιάσετε με τα πιο μελανά σχόλια. Έτσι, δημιουργείς έναν αόρατο κοινό κώδικα με το ζωάδι και ενώ αυτή/ος χαμογελά χαιρέκακα με τους άλλους που την «πατήσανε» ,εσύ γελάς ακόμη πιο υποχθόνια που το κάνεις καλύτερα και έχεις τα νώτα σου καλυμμένα ακόμη και στο επίπεδο του υποσυνείδητου. Να ξεμπροστιάζεις τους άλλους δίχως άλλο, λοιπόν!
[scis id=”59″]
5ον: Η ζωή μου όλη, είναι ένα τσιγάρο… μπορεί και πακέτο.
Θα μπορούσε να γίνει και πολύ καλή διαφήμιση του δόγματος του επιθετικού μάρκετινγκ: «To τσιγάρο μπορεί να σκοτώσει, αλλά όχι τη σχέση σου!». Το τσιγάρο μπορεί και είναι η νούμερο ένα δικαιολογία- καμουφλάζ. Σκέψου το σκηνικό και κάνε μαύρα τα πνευμόνια σου, αν θες να ζεις τη διπλή ζωή… μη σου πω και τη τριτοτέταρτη ,εδώ που φτάσαμε. Είσαι στο σπίτι του τάδε ή της δείνα και σου έχει στείλει ο άλλος τάδε ή η άλλη δείνα μήνυμα αγάπης ή αναζήτησης επιτακτικής και επίμονης. Βγαίνεις να καπνίσεις ή να αγοράσεις πακέτο τσιγάρα και ξάφνου εκτιμάς το ότι το περίπτερο βρίσκεται δέκα και όχι πέντε λεπτά από το σπίτι ή τη ψύχωση του αγαπημένου σου να μην καπνίζεις μέσα στο σαλόνι και ποτίσουν τα χαλιά άρωμα πίσσας και νικοτίνης. Μέθοδος των τριών: Ξεχαρμανιάζεις, απαντάς, ησυχάζει ο συρφετός εραστών.
Μπόνους υλικό:
+ Kαλή σχέση με το γονέα του αντίθετου φύλου για να μπορείς να δικαιολογείς αντικείμενα τύπου κοκαλάκια, μπεγλέρι, εισιτήριο από το τελευταίο ματς του Ολυμπιακού μέσα στο χώρο του αυτοκινήτου ή της εστίας.
+ Αν έχει i-phone, θήκη με καπάκι. ΣΩΣΤΙΚΟ ΜΕΤΡΟ ΠΡΩΤΗΣ ΓΡΑΜΜΗΣ.
+ Δε σηκώνεις ποτέ τηλέφωνα με απόκρυψη.
+ Γνώρισε όλη την Αθήνα και παίξε μπάλα σε διαφορετικά καφέ και εστιατόρια.
+ Πάρε το ίδιο άρωμα στους συντρόφους της ζωής σου και ξέγνοιασε.
+ Πάρε κάμπριο. Αυτό γενικά κάνει καλό. Και στον Βαρδινογιάννη.
Πλάκα πλάκα και χωρίς καθόλου πλάκα, αυτό που ειλικρινά θέλω να πω είναι πως αφήστε τους ανθρώπους να είναι πολυγαμικοί, άστατοι, μονογαμικοί, ομοφυλόφιλοι, ερωτευμένοι μέχρι θανάτου, μισογύνηδες, μικροαστοί, παντρεμένοι, αρραβωνιασμένοι, σώγαμπροι, νοικοκύρηδες και bacon bringers. Τα ψέματα είναι αξιοκατάκριτα και μισητά. Αυτά είναι θανατηφόρα για τις ψυχές και όχι η επιλογή του καθενός για την ερωτική του ζωή. Η αλήθεια είναι βέβαια ωμή και σκληρή και πονάει τους κοπτήρες και μερικά κομμάτια της μένουν ανάμεσα στους κυνόδοντες και βρομάνε και σαπίζουν, αν δεν πλύνεις σύντομα τα δόντια σου. Αλλά από τα να ζεις με πορσελάνινη οδοντοστοιχία και από μέσα να ζέχνουν οι χαλασμένοι οι γομφίοι, δεν είναι προτιμότερο; Τι λέτε;
Υ.Γ: Αφιερωμένο στο Γ. που μου έμαθε τα σπουδαιότερα.
