Λίγο πριν μπει η πιο μισητή ημέρα της εβδομάδας. Η Δευτέρα! Πάνω που ψυχοπλακώθηκα, αναρωτήθηκα τι φταίει κι αυτό το μίσος για τις Δευτέρες είναι ένα από τα λίγα κοινά χαρακτηριστικά που ενώνει σχεδόν όλους τους ανθρώπους του πλανήτη.
Έστυψα το μυαλό μου, κι εν τέλει βρήκα την απάντηση. Και μοιάζει η πιο λογική από οποιαδήποτε άλλη έχει ακουστεί μέχρι σήμερα:
1. Διότι ζήσαμε μία περίοδο όπου κάθε Δευτέρα το ξυπνητήρι θα χτυπήσει στις 7.00, εμείς θα σηκωθούμε από το κρεβάτι στις 8 παρά 15 και μέσα σε 10 λεπτά θα πρέπει να έχουμε πλυθεί, να έχουμε φάει, να έχουμε φτιάξει τα βιβλία μας (ποτέ δεν το έκανα από το βράδυ), φεύγοντας από το σπίτι για να πάμε στον …πόλεμο!
2. Και να αντιμετωπίσουμε αυτό το τραγικό πρόγραμμα «Γλώσσα, Γλώσσα, Μαθηματικά…».
3. Ξέροντας ότι την Κυριακή το βράδυ, η μαμά θα φωνάζει πάλι: «Πήγε 10 η ώρα. Γρήγορα για ύπνο».
4. Η δασκάλα, προφανώς επειδή κι αυτή μισούσε τις Δευτέρες, είχε πάντα τα περισσότερα νεύρα.
5. Και τα έβγαζε πάνω μας, μοιράζοντας όλα τα «Κριτήρια Αξιολόγησης» που γράψαμε την προηγούμενη εβδομάδα.
6. Το σχολείο, δεν είχε καν τη συνηθισμένη πλάκα. Κανείς δεν είχε όρεξη Δευτεριάτικα.
7. Κι εκεί που προσπαθούσαμε να σκεφτούμε θετικά, απλωνόταν μπροστά μας ένα πρόγραμμα που έγραφε: «Τρίτη, Τετάρτη, Πέμπτη, Παρασκευή». Καμία ελπίδα.
8. Και για κάποιο λόγο, ποτέ δεν ήμασταν στο τμήμα που είχε Γυμναστική τη Δευτέρα. Πάντα είχαν …«οι άλλοι»!
9. Πήγαινε 14.00 όμως, και φεύγαμε τρέχοντας για το σπίτι να …ξεκουραστούμε. Μέχρι που κάποιος πανέξυπνος, ανακάλυψε τα φροντιστήρια Αγγλικών. Εκεί καταπλακώθηκε κάθε ίχνος αισιοδοξίας για την εβδομάδα που μόλις ξεκινούσε.
10. Όπως καταλαβαίνετε λοιπόν, η πραγματική αιτία που μισούμε τις Δευτέρες είναι το …σχολείο! Μη σας παραμυθιάζουν με άλλες μπούρδες αυτοί που κατέστρεψαν τα, τόσο ευαίσθητα, παιδικά μας χρόνια!
ΚΑΛΗ ΕΒΔΟΜΑΔΑ ΛΟΙΠΟΝ!
