ΓΝΩΜΟΥΛΑ

Αδερφοφάδες!

Γράφει ο Ιωάννης Μπρίγκος “…Πόλεμος ακατάπαυτος με το Θεό, με τους αγέρηδες, με το χιόνι, με το θάνατο είναι η ζωή τους· γι’ αυτό, όταν πλάκωσε ο άδερφοσκοτωμός, δεν ξαφνιάστηκαν οι Καστελιανοί, δεν τρόμαξαν, δεν άλλαξαν συνήθειες· μονάχα ό,τι ως τότε κουφόβραζε μέσα τους, βουβό κι αφανέρωτο, ξεσπούσε τώρα κι αυθαδίαζε λεύτερο· τινάχτηκε από τα […]

Default avatar

Guest Author

5 Μαρτίου, 2020

Γράφει ο Ιωάννης Μπρίγκος

“…Πόλεμος ακατάπαυτος με το Θεό, με τους αγέρηδες, με το χιόνι, με το θάνατο είναι η ζωή τους· γι’ αυτό, όταν πλάκωσε ο άδερφοσκοτωμός, δεν ξαφνιάστηκαν οι Καστελιανοί, δεν τρόμαξαν, δεν άλλαξαν συνήθειες· μονάχα ό,τι ως τότε κουφόβραζε μέσα τους, βουβό κι αφανέρωτο, ξεσπούσε τώρα κι αυθαδίαζε λεύτερο· τινάχτηκε από τα στήθια τους αχαλίνωτη η αρχέγονη λαχτάρα του ανθρώπου να σκοτώσει…”

Το ότι το έργο του Καζαντζάκη ήταν και είναι διαχρονικό είναι γνωστό τοις πάσι. Το ότι θα ήταν ξανά επίκαιρο είναι πράγματι εκπληκτικό. Αριστερά μαυροσκούφηδες και δεξιά κοκκινοσκούφηδες, αριστερά αριστεροί και δεξιά δεξιοί, αριστερά Έλληνες και δεξιά Τούρκοι. Τη μέση τη σκέφτηκε άραγε κανείς; Το συναδελφικό εμφύλιο σπαραγμό με άλλη όψη τούτη τη φορά, τον αισθάνθηκε κανείς; Τον εγκλωβισμένο, πνιγμένο, σαστισμένο, πολεμοχτυπημένο, αιμορραγόντα ανθρωπάκο τον σκέφτηκε ποτέ κανείς;

Θες να τον αποκαλέσεις αλλόθρησκο τρομοκράτη; Εντάξει.

Θες να τον αποκαλέσεις παλιο- Αφγανό, Σύρο, Σομαλό, Ιρακινό; Εντάξει.

Θες να τον αποκαλέσεις πρόσφυγα; Εντάξει.

Θες να τον αποκαλέσεις λαθρομετανάστη, ξένο και παρείσακτο; Εντάξει.

Θες να τον αποκαλέσεις πολίτη ΄Β κατηγορίας; Εντάξει.

Γιατί όμως ξεχνάς να τον αποκαλέσεις με την ανώτερη ιδιότητα του; Άνθρωπο.

Δεν είναι του γούστου μας τώρα τελευταία ο ανθρωπισμός. Όλοι μιλούν πλέον για εισβολές χερσαίες και θαλάσσιες, να δικαιολογήσουν εκ νέου τον όρο casus belli, που ανάθεμα κι αν οι μισοί που το βροντοφωνάζουν ξέρουν τι σημαίνει. Κάποιος όμως μέσα σε όλο το μαύρο κυκεώνα της πολιτικής, των συμφερόντων και της μισανθρωπιάς ξέχασε να πει πως κηρύξαμε casus belli στον ανθρωπισμό μας και στις όποιες αξίες μας είχαν τάχα απομείνει.

Όταν μια βάρκα με –συν-ανθρώπους γίνεται “μπαλάκι του πινγκ-πονγκ” ανάμεσα σε δυο κράτη, ανεξαρτήτου ευθυνών και πρωθυπαιτιότητας, τότε το 2020 ατενίζει το 1920 με βλέμμα βαριόμοιρο και κατανοεί πως ο χρόνος δεν έφερε πνευματική ωρίμανση κι αλλαγή νοοτροπίας, αλλά δυστυχώς εσωτερική σαθρότητα και ψυχικό τέλμα δίχως όρια.

OUR20s

hashtag

BEST_OF_THE_INTERNET