Και από το like κρίνεται όλη η ζωή σου ξέρω ‘γω. Τι φάση; Ελλάδα 2016 και είναι της μόδας το social networking περισσότερο από ποτέ. Παίρνει φωτιά το Facebook, το Instagram και το Snapchat (ναι, αυτό που τους βγάζει όλους κουτάβια). Και βάζω κι εμένα στη λίστα. Γιατί κι εγώ πιάνω τον εαυτό μου να κάνω το κινητό προέκταση του χεριού μου. Να μένω συνδεδεμένη ώρες ολόκληρες το μεσημέρι, μετά το βράδυ πάλι. Να κοιτάζω φώτο (οι περισσότερες χωρίς νόημα) στο insta, να κοινοποιώ status ή να τσεκάρω status στο φουμπου και να βλέπω «ιστορίες» στο snap.
Κι εσύ το κάνεις; Ναι κι εσύ. Αναπόφευκτα. Γιατί οι τάσεις επιβάλλουν να είσαι online. Διαρκώς. Στο σπίτι, στη βόλτα, στη δουλειά. Έχει εισβάλλει τόσο βίαια η τεχνολογία στη ζωή μας, τα επιτεύγματα και οι δυνατότητες της με την περιβόητη αυτή παγκοσμιοποίηση. Μια χώρα όπως η Ελλάδα, που ανέκαθεν αποτελούσε πηγή της γνώσης και πυρήνας της επιστήμης, δεν ήταν δυνατόν να μείνει πίσω στον τομέα αυτό.
Είναι εξάλλου αναμφισβήτητη η συμβολή της τεχνολογίας, μαζί και των social media, στην κοινωνία. Ευνοούν την ταχύτατη επικοινωνία τόσο σε εθνικό, όσο και σε διεθνές επίπεδο, γνωστοποιούν ιδέες, απόψεις, γεγονότα και καταστάσεις, που το άτομο οφείλει να γνωρίζει για να λαμβάνει αποφάσεις. Είναι διασκεδαστικά καθώς συνδυάζουν εικόνα και ήχο, που ο άνθρωπος μπορεί να τα απολαύσει πλέον παντού. Προάγουν τη γνώση, την ιστορία και τον πολιτισμό του τόπου, προβάλλουν το βιωτικό και το μορφωτικό επίπεδο τον πολιτών. Το κοινωνικό επίπεδο.
Μένω όμως σε αυτά τα τελευταία, περί πολιτισμού, μορφωτικού και κοινωνικού επιπέδου. Το πρόβλημα με τα social media στην Ελλάδα, είναι ότι υποδηλώνουν (στην πλειοψηφία τους τουλάχιστον) πόσο χαμηλά έχουν δυστυχώς πέσει τα προαναφερθέντα. Με βάση τα media, έχει διαμορφωθεί μια άποψη για έννοιες όπως το όμορφο ή το άσχημο, το αστείο ή το πείραγμα και η προσβολή, εντελώς διαστρεβλωμένη. Οι ουσιαστικές διαπροσωπικές σχέσεις, συγχέονται πια με τις εικονικές. Η ιδιωτική ζωή παραβιάζεται. Και η παραβίαση αυτή διενεργείται από το ίδιο άτομο που υπό άλλες συνθήκες θα την προστάτευε. Αστείο είναι βέβαια πως νομίζει ότι την προστατεύει, κάνοντας ιδιωτικό το λογαριασμό του σε κάποιο από τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, για να δεχθεί την επόμενη μέρα το αίτημα του x, y αγνώστου.
Λάθη τραγικά στα οποία τα άτομα άθελά τους, κυρίως από αφέλεια, οδηγούνται. Ίσως από την άλλη, να ήρθαν βέβαια τα μέσα ουρανοκατέβατα. Ταχύτατα. Τόσο απρόσμενα που η κοινωνία και τα μέλη της, δεν πρόφτασαν να συνειδητοποιήσουν τι έρχεται και να θέσουν τα απαιτούμενα όρια. Έπρεπε πάλι, τα όρια να προϋπάρχουν. Κι αυτά μαζί με τα υπόλοιπα που λείπουν. Είναι και η οικογένεια που βιώνει κρίση και προσπαθεί να βγει αλώβητη από αυτή. Πού χρόνος και όρεξη για διαπαιδαγώγηση. Είναι και η παιδεία που όσο δυσκολεύεται να επιτελέσει τον ρόλο της, άλλο τόσο δυσκολεύεται να καλύψει τα κενά της οικογένειας.
Τη λύση, δεν πρέπει να την ταυτίζουμε με καταδίκη των εν λόγω μέσων. Εξάλλου δεν θέλουμε να επιστρέψουμε στο παρελθόν, ούτε να αφήσουμε πίσω τις προοδευτικές αντιλήψεις. Η λύση βρίσκεται στην κατανόηση του προβλήματος, στον προβληματισμό και την αλλαγή στάσης εκ μέρους του ατόμου και της δράσης εκ μέρους των αρμόδιων φορέων. Ακόμη και των μέσων κοινωνικής δικτύωσης, τα οποία με σωστή χρήση μόνο ωφέλιμα μπορεί να είναι. Οφείλει το άτομο να επαναπροσδιορίσει την έννοια βασικών ιδανικών όπως αυτά της φιλίας, του σεβασμού και της αξιοπρέπειας. Ακόμη και ο ελεύθερος χρόνος πρέπει να πάρει τη σημασία που του αρμόζει.
Είναι λοιπόν πολυτέλεια στις μέρες μας το να είσαι offline (για εμένα και πολύ τέλεια). Όσο οι εφαρμογές μένουν κλειστές, τόσο περισσότερο δημιουργούνται οι προϋποθέσεις για τις θετικές συνθήκες που μπορούν να δημιουργήσουν τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Κι επειδή και η αυξανόμενη προσέλευση σε αυτά, είναι αποτέλεσμα μιας τάσης για αλλαγή, προτείνω κι εγώ να γίνουμε η αλλαγή που θέλουμε να δούμε στην… κοινωνική δικτύωση.
