14 Φεβρουαρίου. Όποια χώρα κι αν επισκεφτείς, σε όποιον κι αν μιλήσεις, ξέρει πως η συγκεκριμένη μέρα είναι αφιερωμένη στον έρωτα και τους ερωτευμένους ανθρώπους. Όπως έγραψα και χθες όμως, δε διαφωνώ με τη φιλοσοφία και τη λογική της συγκεκριμένης ημέρας. Άλλωστε, στην εποχή μας έχουν εκλείψει οι ευκαιρίες για χαμόγελα κι εκφράσεις αγάπης κι ευτυχίας.
Ωστόσο, είναι οξύμωρο πως πολιτισμένες και τριτοκοσμικές χώρες έχουν κοινό στοιχείο τον Θεό του Έρωτα τη στιγμή που ξεχνούν εντελώς, άλλα πολύ σοβαρότερα κι άξια αναφοράς ζητήματα.
Σήμερα 15 Φεβρουαρίου, ξύπνησες το πρωί έτοιμος για μία ακόμη δύσκολη εβδομάδα και:
- Σκέφτηκες τι θα φας για πρωινό. Δημητριακά, αυγά, τοστ ή σκέτο γαλατάκι;
- Αναρωτήθηκες τι θα φορέσεις σήμερα στη σχολή ή τη δουλειά κάνοντας παράπονα πως δεν έχεις αγοράσει τίποτα καινούριο εδώ και 2 εβδομάδες.
- Τσακώθηκες με τους συμφοιτητές σου πως είναι σειρά τους να κρατήσουν σημειώσεις.
- Τσαντίστηκες που ο/η γκόμενος/α δε σου έστειλε μήνυμα αμέσως μόλις άνοιξε τα μάτια του/της. Παρόλο που χθες γιορτάζατε αγκαλιασμένοι.
- Φωνάζεις πως ο φετινός χειμώνας πέρασε χωρίς τις παραμικρές διακοπές στα χιόνια για ξεκούραση.
- Παραπονιέσαι για την οικονομική κρίση και πως δεν έχεις χρήματα να κάνεις τη ζωή της …Λάτση.
- Ανησυχείς για τον Τσίπρα, τον Μητσοτάκη και την Φώφη για το κατά πόσο θα σώσουν τις καταχρεωμένες Τράπεζες. Διότι για αυτές δουλεύουν. Όχι για εμάς…
Σήμερα 15 Φεβρουαρίου, ξύπνησαν ορισμένα παιδάκια εκεί έξω τα οποία:
- Είπαν την πιο γλυκιά τους «Καλημέρα» στη μαμά και το μπαμπά που είναι πάντα στην καρέκλα δίπλα από το κρεβατάκι τους.
- Μπορεί να έχουν τόσο κόσμο δίπλα τους αλλά στην ουσία είναι εντελώς μόνα, απροστάτευτα μα πιο δυνατά από τον καθένα μας.
- Θα απλώσουν τα χεράκια τους και θα σε αγκαλιάσουν τόσο δυνατά. Όχι από άποψη φυσικής δύναμης αλλά πνευματικής. Το νιώθουν και ξέρουν πως να το δείξουν.
- Μπορεί να μην έχουν πλούσια μαλλιά να λάμπουν γιατί οι χημιοθεραπείες τους τα αφαίρεσαν, έχουν όμως ένα χαμόγελο που είναι ικανό να φωτίσει τον κόσμο ολόκληρο.
- Μπορεί να μην έχουν την υγεία τους, μπορεί να μην ξέρουν τι τα περιμένει αύριο αλλά ποιος νοιάζεται; Εκείνα θα σε βοηθήσουν με όλη τους τη δύναμη. Θα κάνουν τα πάντα για σένα, όποιος κι αν είσαι, μόνο και μόνο επειδή τους αρέσει ο κόσμος γύρω τους να χαμογελά.
- Πάνω απ’ όλα όμως, πιστεύουν. Πιστεύουν ότι θα ξεπεράσουν τις δυσκολίες, πιστεύουν ότι θα ζήσουν κι εκείνα κάποια στιγμή μια φυσιολογική καθημερινότητα με τις ανησυχίες που έχει όλος ο υπόλοιπος κόσμος. Πιστεύουν ότι οι γιατροί και οι νοσοκόμες είναι άγγελοι που έχουν στόχο να τα βοηθήσουν κι όχι να πάρουν φακελάκια. Πιστεύουν…
Σήμερα 15 Φεβρουαρίου, είναι η Παγκόσμια Ημέρα κατά του Παιδικού Καρκίνου. Είναι η μέρα, αφιερωμένη σε αυτά τα παιδάκια. Τα παιδάκια που έχουν ανάγκη από τη δική σου βοήθεια. Με κάθε τρόπο. Είτε να τα επισκεφτείς στο νοσοκομείο. Είτε να προσφέρεις μέρος των χρημάτων σου για μια καλύτερη θεραπεία. Είτε ακόμη και με την προσευχή και τη σκέψη σου. Γιατί, από τη στιγμή που 11.000.000 Έλληνες σκέφτονται τον Έρωτα και τον Βαλεντίνο, τότε 11.000.000 Έλληνες μπορούν να σκεφτούν και τον γολγοθά αυτών των αγγέλων. Και να τον ανέβουν μαζί, χεράκι χεράκι…
Μην υποτιμάτε τέτοιες ημέρες. Μην τις αφήνετε να περνούν έτσι απλά, όπως κάθε προηγούμενη κι επόμενη. Δώστε σημασία και …Κάν΄τε μια Ευχή!
Υ.Γ. Πιστεύω στο Θεό και είναι επιλογή μου όπως άλλοι επιμένουν να μην το κάνουν. Κάτι τέτοιες ημέρες όμως αναρωτιέμαι: Γιατί τέτοια αδικία; Πού οφείλεται; Τι εξυπηρετεί;
