Γράφει η Άντζελα Χασαλεύρη, αναγνώστρια του Neopolis.gr
Αγαπητοί/ες φοιτητές/ριες, διανύοντας τη φοιτητική μας ζωή περνάμε από ποικίλες φάσεις, άλλες από τις οποίες θα θυμόμαστε για πάντα κι άλλες που θα θέλαμε να διαγράψουμε εξ’ ολοκλήρου από τη μνήμη μας. Θεωρώ πως όλοι θα συμφωνήσετε με αυτήν την άποψη και για αυτό σκέφτηκα να γράψω ένα άρθρο όπου θα παραθέτω ορισμένες από τις στιγμές εκείνες, που έχουν συμβεί σε κάθε φοιτητήρια εκεί έξω και τον/την γέμισαν με ένα απερίγραπτο αίσθημα …ηδονής!
Ελπίζω να ταυτιστείτε κι αν θέλετε, να παραθέσετε στα σχόλια κι άλλες αντίστοιχες στιγμές της καθημερινότητας, που έχουν χαραχτεί στη δική σας μνήμη με ανεξίτηλο μαρκαδόρο!
Βρίσκοντας χρήματα σε ξεχασμένα τζιν, μπουφάν, ζακέτες… Ένα δώρο από εμάς για εμάς! Τι καλύτερο;
Ένα νυχτερινό μήνυμα ακύρωσης του αυριανού μαθήματος… Είναι αρκετό να μας κάνει να χοροπηδάμε απ’ την χαρά μας σαν 5χρονα που τους φέρνουν kinder-έκπληξη!
Γυρίζοντας στο ζεστό σπιτάκι μας ύστερα από μια εξαντλητική μέρα και κάνοντας ντουζ μέχρι να τελειώσει το ζεστό νερό… Ξέρετε, αυτό το συναίσθημα σαν να φεύγεις από τον επίγειο κόσμο και τα συνεχόμενα άγχη του. Ένα ταξίδι στη «μαγική χώρα της χαλάρωσης»!
Όταν επιτέλους καταφθάνει το ντελίβερι και δοκιμάζουμε αυτήν την εξαίσια πρώτη μπουκιά του θεσπέσιου αυτού γεύματος… Ναι ναι σωστά καταλάβατε, στα πιτόγυρα αναφέρομαι! Και μη με παρεξηγείτε για τα πολλά επίθετα. ΠΕΙΝΑΩ!
Όταν έχουμε τόσο διάβασμα, τόσα ρούχα άπλυτα να απειλούν το σπίτι, τόσες σκοτούρες στο μυαλό μας και …τελικά αποφασίζουμε να πάρουμε έναν υπνάκο! Ναι, έχω στο μυαλό μου τους γνωστούς σε όλους μας υπνάκους των 4-5 ωρών, που αφότου ξυπνήσουμε ταραγμένοι, ψάχνουμε κινητά και ημερολόγια για το έτος στο οποίο βρισκόμαστε, το μήνα, την ημέρα, την ώρα… Ας ξανακοιμηθώ!
