Μπαίνοντας στο Πανεπιστήμιο, η προσγείωση στην πραγματικότητα είναι κάπως απότομη. Η αντίληψη μας για τη ζωή και την καθημερινότητα αλλάζει και αρχίζουμε να εκτιμούμε πράγματα που δεν έχουμε πια, συνειδητοποιώντας ότι η φοιτητική ζωή δεν είναι τόσο ουτοπική όσο την είχαμε στο μυαλό μας.
Γι’ αυτό θαρρώ ότι οι παρακάτω αλήθειες αντιπροσωπεύουν όσους έχουν μπει στο Πανεπιστήμιο και έχουν δει το πραγματικό του πρόσωπο:
1. Αυτή η καθημερινή ανησυχία του «Τι στο διάολο ήρθα να κάνω εγώ εδώ;», κάθε φορά που τελειώνει το μάθημα και βγαίνεις από το αμφιθέατρο.
Ειδικά τον πρώτο καιρό που δεν ξέρεις που σου πάνε τα τέσσερα…
2. Όταν γρήγορα συνειδητοποιείς πως η ανεξαρτησία δεν είναι αυτό ακριβώς που περίμενες…
Και τελικά παίζει να σε δουν οι γονείς σου, στις ειδήσεις των 8…
3. Η ανάγκη σου για ύπνο γίνεται πιο επιτακτική από ποτέ.
Νιώθεις διαρκώς κουρασμένος και το μόνο που θες είναι να κοιμάσαι για μέρες, βδομάδες, ακόμα και μήνες.
4. Αρχίζεις να εκτιμάς τις φακές και τα βραστά λαχανικά της μαμάς.
Πόσα τοστ και σουβλάκια μπορείς να φας πια;
5. Αναρωτιέσαι συνεχώς τι αμαρτίες πληρώνεις.
Μα να σηκώνεσαι από τα χαράματα για να προλάβεις καλή θέση και φτάνοντας στη σχολή, να δεις ότι όλο το αμφιθέατρο είναι φίσκα και τελικά να καθίσεις στα σκαλάκια; Ε ΟΧΙ.
6. Και κάπως έτσι αποθαρρύνεσαι να πας στις υπόλοιπες διαλέξεις.
Όταν κάποιος βρει το χαμένο σου κίνητρο, παρακαλείται να το επιστρέψει…
7. Όταν καταλήγεις να ζεις κυριολεκτικά σε μια τρώγλη.
Οι δουλειές του σπιτιού δεν γίνονται από μόνες τους. *αυτό πόνεσε*
8. Όταν συνειδητοποιείς, ότι σπαταλάς πιο πολλά στις εξόδους απ’ ότι στα ψώνια του σπιτιού…
Και καταλήγεις να αντικρίζεις ένα άδειο ψυγείο, ενώ το στομάχι σου γουργουρίζει από την πείνα.
9. Όταν αρχίζεις να χάνεις την ψυχραιμία σου για τα πάντα και τα νεύρα σου είναι τσατάλια.
Ειδικά όταν πλησιάζει η ημερομηνία παράδοσης μιας εργασίας και δεν έχεις τελειώσει ούτε το 1/4 αυτής…
10. Και εκείνες τις φορές που αισθάνεσαι ότι είσαι κάτι περισσότερο από χαζός.
Όταν πάτησες για πρώτη φορά το πόδι σου στη σχολή, είχες την πεποίθηση πως είσαι εκεί για να μάθεις. Τελικά, το μόνο που καταλαβαίνεις είναι το πόσο «ηλίθιος» μπορεί να είσαι…
11. Πάντα έχεις την ψευδαίσθηση ότι κάθε καινούριο μάθημα θα σου τραβήξει την προσοχή και σίγουρα θα το παρακολουθήσεις, αλλά μάντεψε… ποτέ δεν συμβαίνει.
Τουλάχιστον έκανες μια προσπάθεια.
12. Κάθε πρωί παρακαλάς για εκείνο το σωτήριο email, που σου ανακοινώνει ότι το μάθημα των 9.00 ακυρώθηκε.
Αλλά πού τέτοια τύχη; Οι καθηγητές στο Πανεπιστήμιο έχουν ανοσία σε κάθε είδους ίωση!
13. Ή όταν εύχεσαι να λάβεις το επίσης σωτήριο email, ότι η γ@μημένη εργασία έχει πάρει μια εβδομάδα παράταση.
Παίζει να σε ακούσει και όλο το τετράγωνο να ουρλιάζεις από χαρά και συγκίνηση.
14. Όταν κατά βάθος ξέρεις πως το μεγαλύτερο ποσοστό του περιεχομένου των εργασιών είναι κυρίως σάλτσες και αντιγραφή από τη Google. Ε και κάτι δικά σου!
Τι να προλάβεις να κάνεις κι εσύ μέσα σε μια νύχτα;
15. Πάντα θα έχεις την αίσθηση ότι βρίσκεσαι πίσω στα μαθήματα…
Μονίμως να είσαι στην τσίτα!
16. Οι εργασίες σου άλλοτε είναι η τσαπατσουλιά προσωποποιημένη.
Όταν έχει μείνει μια ώρα μέχρι την προθεσμία της παράδοσης, αναγκάζεσαι να στείλεις ό,τι έχεις προλάβει να κάνεις! Ε, από το ολότελα…
17. O χαμηλότερος βαθμός σου θα είναι πάντα στα μαθήματα που έχεις ρίξει το περισσότερο διάβασμα.
Ειλικρινά, απλά θες να πάρεις φόρα και να χτυπήσεις το κεφάλι σου στον τοίχο…
18. Αντί να διαβάζεις για την εξεταστική, απλά σκέφτεσαι πως έχεις να κάνεις κι αυτό κάποια στιγμή.
Αυτό κυρίως συμβαίνει καμιά βδομάδα πριν το μάθημα που εξετάζεσαι. Μετά όμως είναι, που βάζεις νέφτι και αρχίζεις να διαβάζεις ό,τι προλάβεις σαν τον τρελό!
19. Συνειδητοποιείς τελικά ότι τα μαθήματα που περνιούνται μόνο με διάβασμα μέσα στην εξεταστική, είναι απλά ελάχιστα.
Μα ποιος διαδίδει αυτές τις ανυπόστατες φήμες τέλος πάντων;
20. Τέλος, μια σημαντική αλήθεια είναι ότι το Πανεπιστήμιο σου δίνει το 10% των γνώσεων και το υπόλοιπο 90% είναι από προσωπική προσπάθεια.
Και γι’ αυτό πρέπει να …γαμ… ε να στρωθείς στο διάβασμα!
