Δυσάρεστα γεγονότα στις ειδήσεις για μια ακόμα φορά. Όχι δεν έπεσε το χρηματιστήριο, ούτε βγήκε καμία χώρα από την Ε.Ε, ούτε ακόμα ήρθαν νέα μέτρα για τη χώρα μας. Κάτι σαφώς χειρότερο. Μια ακόμη τρομοκρατική επίθεση. Η τρίτη στη Γαλλία. Πιο συγκεκριμένα, στην εθνική εορτή της χώρας, της 14ης Ιουλίου και ενώ πλήθος πολιτών είχε ξεχυθεί στους δρόμους σε κάθε πόλη της Γαλλίας, δράστης προκάλεσε το θάνατο και τον τραυματισμό πολλών – δυστυχώς αθώων πολιτών – στη Νίκαια.
Το επόμενο βράδυ, ακούμε για το πραξικόπημα στην Τουρκία. Άρματα στρατού βλέπουμε να κινούνται στους δρόμους της Άγκυρας και της Κωνσταντινούπολης. Γρήγορα πληροφορούμαστε κατάληψη τηλεοπτικών σταθμών. Όπως επίσης ταχύτατα βλέπουμε στις οθόνες μας πλήθος κόσμου στους δρόμους, να παλεύουν με τα θηρία-τανκς (και ανθρώπους φυσικά – σαν θηρία τους είδα εγώ εκείνη τη μέρα), να πέφτουν στο δρόμο ως τραυματίες ή και νεκροί από τα εναέρια πυρά και εγώ με το φτωχό μου το μυαλό, να αναρωτιέμαι πότε… θα αρχίσουν να σκοτώνονται μεταξύ τους. Πράγμα που έγινε στις επόμενες μέρες!
Και έρχεται και η επόμενη διακήρυξη. Από Τουρκία μεριά ξανά. Μετά το «μούφα» πραξικόπημα, ναι κι όμως, αίτηση για επαναφορά της θανατικής ποινής.
Τρία γεγονότα που κάνουν τον καθένα να ανατριχιάζει και μόνο στην σκέψη. Μικρο-επιθέσεις με στόχο αθώους ανθρώπους και τεράστιες συνέπειες στο όνομα θεών. Απόπειρες για ανακήρυξη της Δημοκρατίας (όσης έχει μείνει τέλος πάντων) και επιβολή δικτατορίας. Ενίσχυση του ολοκληρωτικού με νομιμοποίησή του θανάτου.
Οι γονείς και οι παππούδες μας, σαφώς θα ξέρουν. Κι εμείς λίγο πολύ. Ό,τι ακούσαμε από τους πρώτους. Κι όμως. Η ιστορία επαναλαμβάνεται. Και το κάνει, ίσως για να μας βοηθήσει να κατανοήσουμε τα προηγούμενα γεγονότα της, βιώνοντας τα!
Κάποιοι είπαν πως όσα συμβαίνουν, κάτι προμηνύουν. Μίλησαν πάλι για Δευτέρα Παρουσία και καταστροφή του κόσμου. Εδώ στη χώρα μας, κυριάρχησε ο Άγιος Παΐσιος, με το όνομα του οποίου έχουν υπογραφεί και ρήσεις που δεν είπε. Αλλού, πάλι σε κάποιον κάτι θα χρέωσαν. Δεν ξέρω τι ισχύει και τι όχι. Πότε κι αν θα γίνει η πολυπόθητη Παρουσία και τι συνέπειες θα έχει. Το μόνο που ξέρω, γιατί βλέπω, ακούω, παρατηρώ, ελέγχω και μαθαίνω είναι ότι στον κόσμο αυτό, κάτι πάει στραβά εδώ και χρόνια. Το 2012, που υποτίθεται καταστραφήκαμε, ήρθαν πλημμύρες και σεισμοί και μας αφάνισαν (ζούμε ακόμα), άρχισε απλώς να γίνεται αισθητό το τεράστιο πρόβλημα που τόσα χρόνια προπαρασκευαζόταν.
Ήταν ουσιαστικά η χρονιά της συνειδητοποίησης και της σταδιακής παρακμής, για να δημιουργηθούν τα θεμέλια γι’ αυτά που τώρα συμβαίνουν.
Να συμβουλεύσω εγώ τι; Η τροπή που έχουν πάρει τα πράγματα, δεν ξέρω κατά πόσο δίνει τη δυνατότητα σε κάποιον να μείνει έξω από το πρόβλημα. Η κρίση είναι πρώτα ηθική και έτσι φέρνει όλα τα άλλα. Και όσο συμφέροντα, χρήμα και διαφθορά συνθέτουν τη σύγχρονη κοινωνία, τόσο αυτή θα διαιωνίζεται.
Ωστόσο, πρέπει να σκεφτόμαστε πως όλοι είμαστε άνθρωποι. Όχι μόνο τα θύματα. ΟΛΟΙ!
Και ο πρόσφυγας
Και ο χριστιανός
Και ο μουσουλμάνος
Και ο Τούρκος
Και ο Γάλλος.
Και ο καθένας με τον τρόπο του, οφείλει να συμβάλλει, ώστε να μη διαπράττονται εγκλήματα στην ανθρωπότητα, βασισμένα σε επιφανειακές αιτίες. Ως τηλεθεατές, κινδυνεύουμε. Πλέον μόνο η δράση εκ μέρους μας θα έχει αποτέλεσμα. Δε θα συμβουλεύσω τόσο το “Pray for the world” όσο το…
Act for the world!
