Γράφει η Αθηνά Χουντή, αναγνώστρια του Neopolis.gr.
Τι σου συμβαίνει; Ναι, σε σένα μιλάω! Γιατί κλαίει η ψυχή σου; Κανείς δεν νοιάζεται για κανέναν κι όμως εσύ μπορείς να νοιαστείς για τον εαυτό σου (θα έλεγε κανείς).
Κάπως έτσι ξεκινάει η μάστιγα του «Εγώ». Η μάστιγα του «Δεν με ενδιαφέρει τι κάνεις εσύ…». Μα πώς καταλήξαμε εδώ; Τόσο διπολικοί, τόσο αδιάφοροι ο ένας για τον άλλον; Κι όμως ξέρεις ήδη την απάντηση! Εμείς φταίμε γι’ αυτό που γίναμε. Μην τους αφήνεις να δηλητηριάζουν το μυαλό και την ψυχή σου, γιατί αυτό θέλουν! Και είμαι στη δυσάρεστη θέση να σου πω ότι το πετυχαίνουν.
Πόσες φορές πέρασες δίπλα από έναν άνθρωπο που είχε πραγματικά την ανάγκη σου και απλά δεν το ήξερες, γιατί δεν στο ζήτησε ποτέ; Πόσες φορές χρειαζόσουν εσύ βοήθεια και δεν μίλησες σε κανέναν; Πόσες φορές ο εγωισμός σου μπήκε μπροστά και κατέπνιξε τα θέλω σου; Εγώ θα σου πω! Μάλλον περισσότερες φορές απ’ όσες μπορείς να θυμηθείς! Ένα «Σε χρειάζομαι» , ένα «Σε θέλω, εσύ με θες;» που ενώ πνιγόσουν να τα πεις, προτίμησες να τα κρατήσεις μέσα σου για μία ακόμη φορά. Λόγια που δεν ειπώθηκαν ποτέ και συνεχίζουν να μας στοιχειώνουν στον ύπνο μας. Να μιλάς όταν πρέπει. Να μην το κρατάς μέσα σου, γιατί οι μέρες είναι μεγάλες αλλά οι νύχτες ατελείωτες…
Πες αυτό που νιώθεις ακόμη κι αν θεωρείς ότι δεν θα βρεις ανταπόκριση. Μη σωπαίνεις γιατί αν σωπάσεις εσύ, αν σωπάσω εγώ, τότε ποιος θα μιλήσει για ‘σένα; Κανείς… Μόνο ΕΣΥ.
