Αν το ξημέρωμα αποτελεί γενικότερα την πιο θετική στιγμή μιας ημέρας, για τη χώρα αυτή αποτελεί την αναπόφευκτη έναρξη ενός νέου, πολύ κακού σεναρίου, ή τη συνέχιση ενός ήδη γραμμένου.
Η επικαιρότητα της Ελλάδας σε κάνει να αισθάνεσαι πως βιώνεις την ημέρα της Μαρμότας, με τη μόνη διαφοροποίηση της Τρίτης από τη Δευτέρα, να είναι το γεγονός ότι τα άσχημα νέα γίνονται ακόμα πιο άσχημα. Θα έλεγε κανείς ότι η ειδησεογραφία κυνηγάει συνέχεια να σπάσει τα ρεκόρ της. Αν για παράδειγμα η υπόθεση της 12χρονης από τον Κολωνό θεωρήθηκε ότι ακούμπησε πάτο, τότε η δίκη γύρω από αυτήν ορκίστηκε να πάει ακόμα πιο χαμηλά.
Πριν λίγες μέρες θα απαντούσαμε «άντε βρε», αν κάποιος μας έλεγε ότι ένα παιδί (π α ι δ ι) θα κατηγορούνταν ανοιχτά στην τηλεόραση για το ότι… βιάστηκε. Αφελείς κι εμείς, που θεωρούμε το οτιδήποτε αυτονόητο. Δεν υπήρξε ποτέ και τίποτα αυτονόητο, ούτε στην υπόθεση των Τεμπών, ούτε του Λιγνάδη, ούτε του Όλιβερ που βασανίστηκε και θανατώθηκε στην Αράχωβα. Γιατί ξαφνικά να αλλάξει;
Κι αν αλλάζει, τότε το κάνει προς το χειρότερο. Αυτή η ασταμάτητη κατρακύλα λοιπόν, φρόντισε να μας προσφέρει την εμπειρία ακρόασης των πιο χυδαίων ισχυρισμών από μια συνήγορο και μια εισαγγελική απόφαση που σχεδόν μας έκανε να κλείσουμε ραντεβού σε ωριλά.
Κάτι είχαμε καταλάβει ότι η δίκη του Ηλία Μίχου δε θα δικαίωνε στο βαθμό που άξιζε την 12χρονη, αλλά τα γεγονότα μας εξέπληξαν. Και όχι θετικά προφανώς. Ποτέ δε μας εκπλήσσουν θετικά. Το πρώτο καμπανάκι ήχησε όταν η εισαγγελέας πρότεινε την απαλλαγή του 55χρονου κατηγορούμενου, για βιασμό, μαστροπεία σε οίκους ανοχής και για μαστροπεία μέσω εξαναγκασμού με αποκόμιση πορνικών εσόδων. Αντίθετα, ζήτησε την ενοχή του για διακεκριμένη κατάχρηση ανηλίκου σε ασέλγεια, κατοχή πορνογραφικού υλικού με ανήλικο αλλά χωρίς εξαναγκασμό και κερδοσκοπία, για διευκόλυνση της ανήλικης να εκδίδεται, καθώς και για οπλοκατοχή. Με λίγα λόγια, ο 55χρονος έπεσε στο πιο μαλακό μαξιλαράκι που μπορούσε να πέσει δεδομένης της κατάστασης.
Εδώ να τονιστεί ότι η απαλλαγή της κατηγορίας του βιασμού ήρθε αφού ο κατηγορούμενος στην απολογία του υποστήριξε πως ήταν «ερωτευμένος» με το 12χρονο κορίτσι και ομολόγησε ότι συνευρέθηκε μαζί της 4 φορές. Άρα η συνεύρεση αυτή θεωρούμε ότι έγινε με τη συγκατάθεση του θύματος. Του 12χρονου (και ακόμα μικρότερου εκείνη την περίοδο) θύματος. Αλλά όταν, σύμφωνα με τον συνήγορο της μητέρας, Απόστολο Λύτρα, χαρακτηρίζεις ως αστείο ένα μήνυμα – μέρος της δικογραφίας, όπου ο 55χρονος φέρεται να λέει στην κοπέλα «Φέρε μου τα μισά χρήματα», αναμενόμενο να καταλήγεις σε αυτή την απόφαση. Μήπως η επόμενη πρόταση της εισαγγελέως θα είναι να συμφωνήσουμε ότι όλο αυτό είναι ένα κακόγουστο αστείο και να προχωρήσουμε παρακάτω;
Από την άλλη, το δεύτερο καμπανάκι ήχησε όταν μίλησε η δικηγόρος του Ηλία Μίχου στην εκπομπή Ελλάδα24 του ΣΚΑΙ. Η Βάσω Πανταζή έδωσε υπόσταση σε λόγια που πιστεύαμε ότι δε θα ακούγαμε ποτέ, όχι δημόσια και τόσο απροκάλυπτα.
«Δυστυχώς, αυτό το κορίτσι είχε επιλέξει, δυστυχώς, για να επιβιώσει, μια συγκεκριμένη στάση ζωής», είπε η γυναίκα, προσθέτοντας «Μα δεν το ξέρατε ότι το κορίτσι ήταν εκδιδόμενη;».
Παρά την προσπάθεια που έγινε με την επανειλημμένη χρήση της λέξης «δυστυχώς» από την κυρία Πανταζή, τίποτα σε αυτή τη δήλωση δε δείχνει ανθρωπιά και στήριξη απέναντι σε ένα παιδί που βιάστηκε σωματικά και ψυχικά πολλές φορές. Για την ακρίβεια, αυτή η δήλωση ήταν άλλη μία από τις πολλές φορές…
Ζήσαμε, λοιπόν, σε αυτή τη χώρα, να ακούσουμε ότι ένα παιδί επέλεξε να εκδίδεται και ότι ο άνθρωπος που συνευρέθηκε μαζί της δεν είναι και βιαστής της. Εντελώς συμπτωματικά μάλλον, πριν ένα μήνα σχεδόν, αποφασίστηκε από το Υπ. Δικαιοσύνης να μειώσει στα 10 χρόνια το ηλικιακό όριο με τους ανήλικους δράστες, με την αιτιολόγηση ότι τους τελευταίους μήνες η εγκληματικότητα στους ανηλίκους έχει ξεφύγει και πολλά περιστατικά επιθέσεων συναντώνται ακόμα και σε 10χρονα. Πράγμα που επικαλέστηκε και η δικηγόρος του Ηλία Μίχου στην ίδια συνέντευξη. Η Βάσω Πανταζή πέταξε απλά το φακτ ότι «Ένα 10χρονο παιδί, με τον νέο ποινικό κώδικα, θεωρείται ποινικά υπόλογος», αφήνοντας το υπονοούμενο ότι η 12χρονη φέρει τις ευθύνες της για ό,τι της έχει συμβεί.
