Η φάση με τους introverts στο πανεπιστήμιο είναι «Έκλαψα λίγο, αλλά έκατσα». Είναι το story of their φοιτητική ζωή! Όχι γιατί δεν τους αρέσει η σχολή τους ή τα μαθήματα τους, αλλά γιατί δεν την παλεύουν να έρχονται σε επαφή με τόσο κόσμο.
Λοιπόν, βάζω και τον εαυτό μου μέσα για να τελειώνουμε.
Το κοινωνικό άγχος είναι αυτό που μας τα χαλάει όλα. Θα το βρεις και στους πιο εξωστρεφείς τύπους, αλλά συναντάται κυρίως στους εσωστρεφείς. Όπως πάντα, φυσικά... Ο φόβος να βρεθείς σε αμήχανη θέση, να μην «αρέσεις», να πετάξεις καμιά κοτσάνα και να βάλεις τα κλάματα, είναι κι ο λόγος που επιλέγουμε εν τέλει να κάτσουμε σε μια γωνίτσα αμίλητοι. Αν δεν ρισκάρεις, δε θα την πατήσεις, σωστά;
Ωστόσο, το να παριστάνεις το φάντασμα στα αμφιθέατρα και να μην έχεις κανέναν ουσιαστικό ρόλο στη φοιτητική σου ζωή, δεν είναι αυτό που λέμε… life goal. Αποφεύγεις όσο μπορείς διάφορες καταστάσεις για να αποφύγεις έτσι και την επαφή με κόσμο, μόνο που τα 4 έτη περνούν και εσύ δεν έχεις καταλάβει τίποτα. Και πέραν αυτού, πόσο έτοιμ@ θεωρείς ότι είσαι για την αγορά εργασίας όταν δεν έχεις σηκώσει ποτέ χέρι να απαντήσεις σε ερώτηση καθηγητή, κι ας το ήξερες 100%;;;
Ένας ψυχολόγος νομίζω θα μας έλεγε να αντιμετωπίσουμε τους φόβους μας. Ε ήρθε η ώρα να γίνει! Δεν είμαι ένας από αυτούς τους ειδικούς, αλλά σαν ομοιοπαθής, έχω μερικά τιπς να μοιραστώ:
1 Βρες τι είναι αυτό που σε αγχώνει και… σκότωσέ το!
Πιο πεζά μιλώντας, ψάξε μέσα σου αυτό που σου προκαλεί τόσο άγχος/φόβο (π.χ το να μιλήσεις με κάποιον; Να σε σχολιάσουν; Να σου δώσει το λόγο ο καθηγητής σε ένα γεμάτο αμφιθέατρο;) και αποδόμησέ το για να δεις τι είναι αυτό που το κάνει να σε τρομάζει τόσο πολύ. Θα συνειδητοποιήσεις πως για όλα φταίνε οι μαγικές σου ικανότητες στο overthinking και τίποτα παραπάνω. Προφανώς και την επόμενη μέρα δε θα βγάλεις λόγο μπροστά στον πρόεδρο του τμήματος, αλλά θα σε βοηθήσει να νιώσεις ότι το ελέγχεις!
2 Δώσε χρόνο στον εαυτό σου για ψυχολογική προετοιμασία
Αυτό κι αν αποτελεί ζόρικο task. Για πολλούς λόγους! Ο κυριότερος είναι ότι πρέπει να ξυπνήσεις νωρίτερα για να φτάσεις στο αμφιθέατρο πιο γρήγορα από τους υπόλοιπους. Με λίγα λόγια, όχι μόνο snooze δεν μπορείς να πατήσεις στο ξυπνητήρι, αλλά πρέπει να το βάλεις να χτυπήσει νωρίτερα. Χαχαχα, σόρρυ που γελάω, κάτι θυμήθηκα. Έτσι όμως θα έχεις χρόνο να βρεις τη θέση σου στο αμφιθέατρο, να πάρεις τις ανάσες σου, να αντιληφθείς πού βρίσκεσαι και ποιους θα συναντήσεις και γενικά να προετοιμαστείς ψυχολογικά.
3 Ένα support buddy πάντα κάνει τα πράγματα πιο εύκολα
Ένα μόνο άτομο αρκεί, για να μπορείς να νιώσεις άνετα και να στρέψεις τις σκέψεις σου μακριά από το άγχος. Το δύσκολο είναι να γίνει η αρχή. Να κάνεις δηλαδή πέρα το social anxiety σου έστω και για λίγο και να γνωρίσεις κόσμο. Συνήθως όμως, το κλικ με εκείν@ τ@ συμφοιτητ@ σου γίνεται αμέσως κι από εκεί κι έπειτα οι διαλέξεις μοιάζουν λιγότερο ψυχοφθόρες. Το να έχεις ένα άτομο δίπλα σου σου δίνει πάντα έξτρα αυτοπεποίθηση, πόσο μάλλον όταν είστε μαζί στο αμφιθέατρο.
4 Έχε από κοντά τους εχθρούς σου (aka καθηγητές)
Μη βιάζεσαι, δεν εννοώ να τα κάνεις πλακάκια μαζί τους για να ζητάς μετά βαθμό. Εννοώ να αναπτύξεις μια σχέση που θα σε βοηθήσει κατά τη διάρκεια του εξαμήνου. Για παράδειγμα, να έχεις το θάρρος να τ@ επισκεφτείς τις ώρες γραφείου για να σου εξηγήσει μια άσκηση, να σου δώσει συμβουλές για την παρουσίαση της εργασίας σου μπροστά στο αμφιθέατρο, ή ακόμα και να εκφράσεις το φόβο σου και να ζητήσεις να μην «εκτεθείς» μπροστά στους συμφοιτητές σου για να παρουσιάσεις. Το ότι έχεις μια αδυναμία δε σημαίνει ότι αξίζεις λιγότερο. Εξήγησε τη θέση σου και (πιστεύω) θα καταλάβουν.
5 Άσε το στυλ σου να μιλήσει για σένα
Έχω την εντύπωση ότι δίνεται πολύ μεγάλη και ταυτόχρονα λίγη προσοχή στο στυλ! Να εξηγήσω. Από τη μία θαυμάζουμε trends και τρελαινόμαστε για ψώνια, κι από την άλλη καταλήγουμε να ακολουθούμε όλοι την ίδια μόδα ακόμα κι αν δε το νιώθουμε. Κι όλα αυτά, όταν το νόημα είναι να βρεις ό,τι εκφράζει εσένα! Αν αυτό είναι ένα hoodie και μια φόρμα, τότε αυτά θα φορέσεις. Αλήθεια, όσο ωραία κι αν είσαι ντυμέν@, αν δε νιώθεις άνετα στο outfit σου, δεν πρόκειται να νιώσεις κι αυτοπεποίθηση. Το τι θα φορέσεις παίζει μεγάλο ρόλο στο κομμάτι της συναναστροφής κι ας μην το βλέπουμε ξεκάθαρα.
6 Βγες μπροστά όποτε νιώθεις οκ με αυτό
Το ξέρω ότι μια αυθόρμητη αντίδραση θα ήταν «Άρα ποτέ!», αλλά εδώ έχουμε έρθει για να λύσουμε προβλήματα. Θέλει δηλαδή μια προσπάθεια κι από την πλευρά σου. Το να σηκώσεις χέρι και να μιλήσεις σε ένα κατάμεστο αμφιθέατρο, είναι σαν να λέμε σενάριο επιστημονικής φαντασίας. Το να σηκώσεις όμως το χέρι σου σε μια διάλεξη που δεν έχει πολλούς φοιτητές και νιώθεις οκ με αυτή τη μίνι έκθεση, είναι ένα βήμα. Με αυτόν τον τρόπο θα εξοικειωθείς με την ιδέα και σιγά σιγά, θα πάρεις δύναμη να βγεις μπροστά και σε πιο hardcore περιστάσεις. Όπως όταν τσεκάρεις τη θάλασσα με το δαχτυλάκι του ποδιού σου προτού βουτήξεις κανονικά. Κάνε μικρές κινήσεις μέχρι να προσαρμοστείς με το περιβάλλον γύρω σου κι όποτε αισθανθείς έτοιμ@ να κάνεις το μεγάλο μακροβούτι, κάν’ το. Θα πάρει χρόνο και ίσως να μη γίνει και ποτέ. Και μέχρι τη μέση να φτάσεις όμως, θα τα έχεις καταφέρει!
