Είμαστε κάπου στα μέσα αυτής της ιδιόρρυθμης εξεταστικής, που σημαίνει ότι έχουμε κάμποσο κουπί ακόμη να τραβήξουμε, και όχι, δεν αναφερόμαστε στο διάβασμα, αλλά στις συμπεριφορές και τη στάση ορισμένων καθηγητών, που μοναδικό σκοπό έχουν να μας βοηθήσουν φτάσουν στα όρια της απελπισίας.
Δεν προκαλεί καν εντύπωση πλέον ότι από μεριάς αρκετών αρμοδίων δεν υπάρχει καμία μέριμνα ή προθυμία για βοήθεια, αντιθέτως, οι ίδιοι δυσκολεύουν ακόμη περισσότερο τις ζωές των εξεταζόμενων κι εμείς αυθόρμητα αντιδράμε με έναν απλό μορφασμό, γιατί πολύ απλά αυτό ήταν και το αναμενόμενο. Σιγά μην κάτσουν να σκάσουν κιόλας δηλαδή…
Από καταγγελίες, λοιπόν, στη φετινή εαρινή εξεταστική πιθανώς έχουμε σημειώσει ρεκόρ, οι οποίες δεν άρχισαν να βγαίνουν στην επιφάνεια κατά τη διάρκειά της, αλλά τα προβλήματα είχαν ξεκινήσει ήδη από νωρίτερα. Τι να πρωτοθυμηθούμε; Το τμήμα του Παν/μίου Αιγαίου που ανακοίνωσε την έναρξη της εξεταστικής 4 μέρες πριν; Τις απαράδεκτες συμπεριφορές καθηγητών στο ΕΚΠΑ; Τις καταγγελίες φοιτητών του ΔΙΠΑΕ για παραβλέψεις σοβαρών προβλημάτων κατά τη διάρκεια εξέτασης; Ή την αυταρχική στάση καθηγητή στο ΕΜΠ απέναντι στους φοιτητές του; Πολλές τέτοιες περιπτώσεις μας έρχονται στο μυαλό, δυστυχώς.
Και άλλες τόσες θα εμφανιστούν στην πορεία καταπώς φαίνεται, με την καταγγελία φοιτητών της Ιατρικής Σχολής του Παν/μίου Ιωαννίνων να αποτελεί την – άσχημη – συνέχεια στην εν λόγω ιστορία.
Η «Αυτόνομη Συνέλευση» υποστηρίζει ότι τα προβλήματα προέκυψαν από τις αρχές κιόλας, όπου ήρθαν αντιμέτωποι με παράλογες απαιτήσεις από τη μεριά των καθηγητών. Χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελεί το περιστατικό στο μάθημα της Φαρμακολογίας ΙΙ, το οποίο έχει προγραμματιστεί για την Πέμπτη 9/07. Σύμφωνα λοιπόν με τους φοιτητές, η καθηγήτριά τους κατά την ενημέρωση του τρόπου διεξαγωγής, ανακοίνωσε παράλογες προϋποθέσεις και συνθήκες, οι οποίες εξασφάλιζαν με σιγουριά την αποτυχία.
Όπως διαβάζουμε στο Epiruspost.gr, τη μεγαλύτερη έκπληξη προκάλεσε η απαίτησή της να δείξουν οι εξεταζόμενοι μέσω κάμερας τα σπίτια τους, έτσι ώστε να σιγουρευτεί ότι δε βρίσκονται εκεί κοντά σημειώσεις ή… βοηθοί. Πράγμα, βέβαια, που το λες κι εντελώς παράνομο και δεν έχει καμία απολύτως θέση στο λίστα με τους όρους.
Τα προβλήματα όμως δεν σταμάτησαν εκεί προφανώς, με την ίδια να αποφασίζει η εξέταση να αποτελείται από 50 ερωτήσεις πολλαπλής επιλογής και Σ/Λ και να ορίζει τον χρόνο απάντησης στα 25 λεπτά. Που σημαίνει ότι σε κάθε ερώτηση αντιστοιχούν 30 δευτερόλεπτα. Βέβαια, η καθηγήτρια, ύστερα από πολλά παράπονα κι αιτήματα φοιτητών, έδειξε μεγαλοκαρδοσύνη και δέχτηκε να κάνει μια αύξηση 5 λεπτών στον συνολικό χρόνο εξέτασης. Ωστόσο, αρνήθηκε να κάνει την οποιαδήποτε άλλη οπισθοχώρηση, μεταξύ και την αφαίρεση της αρνητικής βαθμολογίας, απειλώντας με αποβολή από την εξέταση όποιον έκανε του «κεφαλιού» του.
Γενικότερα, απ’ ό,τι καταλαβαίνουμε η ίδια αυτό που σχεδίαζε τόσο καιρό δεν ήταν οι ερωτήσεις που θα βάλει στους φοιτητές της, αλλά κυρίως τα εμπόδια. Φαρμακολογία διδάσκει, φαρμάκι θα έσταζε…
Μάλιστα, ασυγκίνητη έμεινε κι από το γεγονός ότι πολλοί επέλεξαν να αφήσουν το μάθημά της, καθότι η αποτυχία έμοιαζε σίγουρη, οπότε τσάμπα κόπος. Τόσο ασυγκίνητη, που η απάντησή της ήταν περίπου… είτε τώρα με αυτούς τους όρους, είτε το Σεπτέμβρη, κι άμα σας αρέσει.
Όπως αναφέρει ακόμη η «Αυτόνομη Συνέλευση», η συγκεκριμένη έδρα έχει πολλές φορές αρνηθεί από την αρχή του εξαμήνου να δώσει ένα σύντομο βιβλίο Φαρμακολογίας που παρεχόταν κάθε χρόνο στους φοιτητές από το εργαστήριο, παρόλο που πολλοί είχαν τονίσει πως δεν είχαν το επίσημο σύγγραμμα του μαθήματος λόγω της καραντίνας και των καθυστερήσεων στη διανομή συγγραμμάτων. Κι ενώ αυτό υπήρχε ήδη στην πλατφόρμα ecourse, οι καθηγητές φρόντισαν να το κατεβάσουν.
Ανάμεσα στα άλλα τόσα ζητήματα ωστόσο, οι φοιτητές δεν έμελλε να μάθουν ποτέ την ύλη στην οποία θα εξετάζονταν, ενώ οι διαλέξεις και τα εργαστήρια πρόλαβαν να ολοκληρωθούν λίγες μέρες προτού ξεκινήσει η εξεταστική. Έτσι καλά προετοιμασμένοι όπως ήταν λοιπόν, ήταν υποχρέωση της καθηγήτριας να δυσκολέψει τόσο τη διαδικασία εξέτασης…
Ταυτόχρονα, στο μάθημα Κλινική Φαρμακολογία, ένα επιλεγόμενο της ίδιας έδρας, επιβλήθηκε αναβολή της εξέτασης για τον Σεπτέμβρη, γιατί οι καθηγητές αρνούνταν να την πραγματοποιήσουν ηλεκτρονικά, αδιαφορώντας για το αν κάποιοι φοιτητές είναι στα τελευταία έτη της σχολής και θέλουν να την τελειώσουν, χωρίς να έχουν επιπλέον παρά τη θέλησή τους ένα ακόμη μάθημα για τον Σεπτέμβρη.
Ένα δεύτερο περιστατικό, ωστόσο, αφορά το μάθημα Παθοφυσιολογία ΙΙ στις 29/6, ο καθηγητής και υπεύθυνος του οποίου απείλησε τους φοιτητές με αποκλεισμό από δύο εξεταστικές περιόδους!
Συγκεκριμένα, δήλωσε ότι όσοι φοιτητές δεν έχουν δηλώσει την επιθυμία συμμετοχής στην εξέταση (μία άτυπη δήλωση που επιβάλλουν κάποιες μόνο έδρες, επιπλέον της επίσημης δήλωσης των μαθημάτων) θα πρέπει να αποχωρήσουν από την εξέταση, ειδάλλως θα μηδενιστούν, ενώ ταυτόχρονα θα αποκλειστούν από την επαναληπτική εξέταση του μαθήματος στην εξεταστική του Σεπτεμβρίου.
Κι όλες αυτές οι απειλές, με την πρόφαση ότι πρέπει να γνωρίζει ακριβώς τον αριθμό των φοιτητών που θα συμμετέχουν για να μην «πέσει» το σύστημα, για το οποίο μέρες πριν είχαν προειδοποιήσει οι φοιτητές του ότι είναι αναξιόπιστο και συχνά «πέφτει».
Από την άλλη, στις διαμαρτυρίες των φοιτητών για τις απειλές του, έδωσε την απάντηση «είναι μια απειλή που δεν θα μείνει μόνο στα λόγια, αλλά μια απειλή που θα γίνει και πράξη». Ενώ για τα άτομα εκείνα που επιβαρύνονται οικονομικά λόγω μια τέτοιας… τιμωρίας, ανέφερε πως «πρέπει να μάθουν να είναι πιο υπεύθυνοι».
Η ανακοίνωση συγκεκριμένα που έγινε για τα παραπάνω περιστατικά και όχι μόνο, αναφέρει:
«Τι συμβαίνει, λοιπόν, τελικά στην Ιατρική Ιωαννίνων, καθώς και σε όλες τις άλλες σχολές στην πόλη μας, αλλά και ανά την Ελλάδα; Είναι εμφανές πως τα περιστατικά αυτά δεν προκύπτουν τυχαία, ούτε και είναι μεμονωμένα. Αντιθέτως, αποτελούν ευθεία συνέπεια της θέσης εξουσίας που κατέχουν οι καθηγητές απέναντι σε εμάς, την οποία βέβαια γνωρίζουν και πολλοί φροντίζουν να εκμεταλλεύονται. Θέση που τους δίνει την αίσθηση ότι βρίσκονται στο απυρόβλητο. Ότι μπορούν να μας υποβάλλουν σε εξοντωτικές διαδικασίες χωρίς πρόβλημα, να παίρνουν με περισσή άνεση αποφάσεις για εμάς χωρίς εμάς, να αποφασίζουν για τις σπουδές μας ό,τι επιθυμούν αδιαφορώντας για τις συνέπειες σε εμάς, να μας απειλούν και να μην “κουνιέται φύλλο”.
Η αίσθηση του απυρόβλητου αυτή, όμως, είναι μονάχα μια ψευδαίσθηση. Γιατί ο καθένας και η καθεμία μόνος του πράγματι, ίσως να μην μπορεί να κάνει τίποτα. Συλλογικά όμως, η δύναμή μας είναι μεγαλύτερη και έχουμε για όπλο τους αγώνες μας, αλλά και τη δημοσιότητα που τόσο φοβούνται και το ξέρουμε».
