Για δείτε μάγκες πώς τα φέρνει η ζωή. Ουπς συγγνώμη, παράλειψή μου. Για δείτε μάγκες και μάγκισσες πώς τα φέρνει η ζωή.
Πριν μερικά μηνάκια, είχα γράψει ένα κειμενάκι κράζοντας τίμια και συνάμα υπερήφανα τα Χριστούγεννα. Ένας από τους λόγους που το έκανα αυτό, είναι γιατί η γιορτή της γέννησης του Θεανθρώπου προκαλεί συχνά συναισθήματα μοναξιάς κι όχι μόνο. Πολλοί δεν αντέχουν το κλίμα της πρόσκαιρης ευθυμίας, του απολογισμού της χρονιάς που τελειώνει κι αισθάνονται ένα βάρος να τους πλακώνει.
Και το 2020 στα μάτια μου, εκτός απ’ όλα τα κακά που έχει φέρει μέχρι στιγμής, έκανε την τιμή σε όλους μας να προξενήσει και κάτι ακόμη. Μόλις έφερε στην αγκαλιά μας ένα «δεύτερο πακέτο Χριστουγέννων», λόγω κορονοϊού αυτήν τη φορά. Τι εννοείς πως δεν έχει φάτνη, στολισμένο δέντρο και μελομακάρονα;
Έχει νοσταλγία, μοναξιά και μπόλικη απελπισία. Αρκούν και με το παραπάνω.
Το κακό της φάσης που ζούμε αυτήν τη στιγμή, δεν είναι μόνο η αποξένωση που έχουμε αρχίσει να νιώθουμε ολοένα και περισσότερο. Το πραγματικά χείριστο, είναι ότι νιώθουμε μόνοι και δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτα γι’ αυτό. Κανένα τηλέφωνο για συνάντηση με τον κολλητό, κανένα μεθυσμένο ξενύχτι που θα σε οδηγήσει στο σπίτι της πρώην να τραγουδάς το «Απορώ αν αισθάνεσαι τύψεις» και μέσα σε όλα αυτά, δεν παίζεται και ποδόσφαιρο πουθενά στον πλανήτη. Τώρα αν είστε περισσότερο φαν του MasterChef παρά της στρογγυλής θεάς, οκ δε θα τα χαλάσουμε εκεί.
Ταυτόχρονα, αυτό που με εκνευρίζει περισσότερο δεν είναι ότι δεν μπορώ να βγω από το σπίτι. Πιο πολύ μου τη δίνει που δεν μπορώ να σταθώ στους μοναχικούς μου φίλους. Λόγω συγκυριών ή επιλογής, έχουν βρεθεί κλεισμένοι σ’ ένα δωμάτιο και κάποιοι απ’ αυτούς δεν είναι καν στην Ελλάδα. Με τους γονείς τους να τους γεμίζουν με ατελείωτες ώρες ανήσυχων τηλεφωνημάτων. Κάποιοι δουλεύουν το πρωί, διαβάζουν το βράδυ και χάνουν τις μέρες, μπερδεύοντας πολύ εύκολα την Τετάρτη με την… Παρασκευή. Ένα κειμενάκι αφιερωμένο σε όλους εσάς λοιπόν, να έχετε κάτι να διαβάσετε όταν πηγαίνετε στην τουαλέτα παρέα με το tablet.
Είμαι σίγουρος ότι είναι πολλοί αυτοί που δε βλέπουν κάποιο πρόβλημα σε όλο αυτό και δεν μπορούν να σε καταλάβουν. Αντιθέτως, θα σου προτείνουν μία από τις πολλές εφαρμογές στις οποίες μπορείς να καλέσεις οποιονδήποτε στον κόσμο, δωρεάν και με live εικόνα μάλιστα κι ορίστε η λύση που έψαχνες. Δυστυχώς όμως, δεν είναι τόσο απλά τα πράγματα. Πρωτόγνωρες καταστάσεις όπως η καραντίνα, μακριά από την οικογένειά σου μάλιστα, ρίχνουν κατακόρυφα τη διάθεση για το οτιδήποτε, φέρνουν ένα αίσθημα ατέρμονης ματαιότητας και σε κάνουν να κλείνεσαι ακόμα περισσότερο στον εγωκεντρικό εαυτό σου. Ας μην κρυβόμαστε, όλοι έχουμε αυτά τα στοιχεία κρυμμένα κάπου μέσα μας.
Παρά την απίστευτη ανάγκη για επικοινωνία λοιπόν, λόγω των συνθηκών που βιώνουμε μπορεί να μη σου κάτσει καλά η φάση με τις βιντεοκλήσεις. Δεν είναι ότι θέλεις και το απορρίπτεις, απλά νιώθεις ότι δε σε γεμίζει. Έχω όμως κάτι να σου προτείνω. Μπορείς να κάνεις εικόνα τον εαυτό σου να μπαίνει σε μια πισίνα με κρύο νερό; Δε βουτάς κατευθείαν με μπόμπα, αλλά βάζεις πρώτα το μικρό σου δαχτυλάκι για να δοκιμάσεις τη θερμοκρασία, έτσι δεν είναι;
Γιατί δεν προσπαθείς με τον ίδιο ακριβώς τρόπο, να ξεκινήσεις ένα τηλεφωνηματάκι και στη συνέχεια το προχωράς και στην κάμερα;
Πίστεψε με, θα σε τονώσει, θα κάνεις ένα ωραίο catch up με την παρέα και το πιο σημαντικό απ’ όλα, θα αισθανθείς πως δεν το περνάς όλο αυτό μόνος. Όσο κι αν δεν το παραδέχονται μερικοι, είναι πραγματικό ωραίο συναίσθημα να νιώθεις πως ανήκεις στην ίδια ομάδα με κάποιον. Αυτήν τη στιγμή και σ’ αυτό το παιχνίδι είμαστε όλοι συμπαίκτες μέχρι να τραγουδήσει η χοντρή κυρία.
Φυσικά και ο εγκλεισμός δε θα γίνει εύκολος με αυτήν και μόνο τη συμβουλή. Είναι όμως μια καλή αρχή για να βελτιωθεί ακόμα περισσότερο στη συνέχεια. Εμένα προσωπικά, η καραντίνα μ’ έκανε να εκτιμήσω την αξία της εσωτερικής ηρεμίας. Νιώθω πως ο ελεύθερος χρόνος που δημιουργήθηκε από τη μια στιγμή στην άλλη στην καθημερινότητά μου, δε θα ξαναέρθει σύντομα. Εκτός βέβαια, κι αν το λέει η μοίρα μας να καραντινιαζόμαστε συχνά. Προσπαθώ να επαναπροσδιορίσω τη ζωή και τα σχέδιά μου για το μέλλον. Ξεκινώντας από τα μικρά μικρά, όπως τι τζιν θα ψωνίσω σε κάνα μήνα, όταν ανοίξουν τα μαγαζιά και φτάνοντας και στα πιο βαριά. Μου αρέσει η δουλειά μου; Τι θα κάνω μετά τις σπουδές μου και πώς θα συνεχίσω να παλεύω για όλα εκείνα που θέλω να διεκδικήσω;
Είναι ωραίο να καταφέρνεις να βάλεις το μυαλό σου σε μερικά κουτάκια και να το νοικοκυρέψεις.
Προφανώς και δε θα κάνεις τέτοιες σκέψεις όλη την ημέρα, όλα απαιτούν το μέτρο τους. Σίγουρα θα υπάρξουν κι άσχημες σκέψεις, αναμνήσεις και προβλήματα που θα βγουν στην επιφάνεια. Όπως θα υπάρξουν και στιγμές πιο χαλαρές, στιγμές που στην ουσία δεν κάνεις τίποτα κι απλά θα προσπαθείς να ξεγελάσεις την πουτανοαπομόνωση. Πώς θα γεμίσεις τη μέρα σου εντός των τεσσάρων τειχών;
Έχω μερικές ιδέες που ελπίζω να βάλουν κι εσένα στο μονοπάτι της καταπολέμησης της καραντίνας. Ναι, επιτέλους θα δω το «True Detective» που από το 2014 ακόμα δεν το έχω τελειώσει. Επιπρόσθετα θα αράξω την πέτσα μου στον καναπέ και θα παρακολουθήσω ό,τι χαζοταίνια έχει βγάλει η ανθρωπότητα, με μοναδικό άγχος αν το ζευγάρι θα παντρευτεί στο τέλος. Θα διαβάσω και κάνα βιβλίο από αυτά που σκονίζουν στη βιβλιοθήκη, διότι θέλω να ακονίσω το ρημάδι το μυαλό. Θα ακούσω μουσική γιατί μόνο αυτή με ταξιδεύει έξω από το σπίτι αυτές τις μέρες.
Ακόμη, έχω βάλει στόχο να γράφω κάπου τις σκέψεις μου. Κάτι τέτοιες στιγμές εύχομαι να είχα γραφομηχανή. Απλά κάνε εικόνα έναν τύπο σαν εμένα, με μπόλικο μούσι, ένα τσιγάρο στο στόμα, άπειρο καημό διάχυτο και τα πλήκτρα της γραφομηχανής να ταράζουν την ησυχία. Δεν τα έχεις όλα αυτά; Δεν πειράζει. Σίγουρα θα γράφεις καλύτερα από εμένα. Δοκίμασέ το.
Τέλος, έχω βάλει αρκετά πάνω στις προτεραιότητες μου το να γυμνάζομαι για όλους τους ευνόητους λόγους που γνωρίζω και γνωρίζεις. Πέρα του ότι ανεβάζει φουλ τη διάθεσή σου και σε κάνει να νιώθεις ζωντανός, θα ήταν μαλακία να τη γλιτώσουμε από τον κορονοϊό και να κινδυνεύουμε από πιθανά καρδιαγγειακά νοσήματα. Επιπλέον, δε θα ξεχάσω το σοκ που ένιωσα όταν κατάλαβα ότι δεν μπορούσα να κατέβω τις σκάλες με άνεση. Σαν να μην έβγαιναν οι κινήσεις μου. Δε θα ήθελα να το ξαναζήσω αυτό. Μην αφήνεις το σώμα σου λοιπόν, φρόντισέ το.
Μοναχική μου φίλη και μοναχικέ μου φίλε, ήθελα να γράψω κάτι για σένα σήμερα.
Θέλω να ξέρεις πως υπάρχουν άνθρωποι που σε σκέφτονται και σε αγαπούν. Σημαντικό είναι να σκέφτεσαι θετικά καθόλη τη διάρκεια αυτής της περιπέτειας. Κι αυτό γιατί το θέλεις κι όχι γιατί σε πιέζουν. Μόνο έτσι θα προστατεύσεις όλους όσους αγαπάς, μεταξύ των οποίων και τον ίδιο σου τον εαυτό. Κι αν δεν την παλέψεις, εδώ είμαστε εμείς…
