Το χριστουγεννιάτικο δέντρο για άλλους έχει βγει από την αποθήκη, για άλλους πάλι, θέλει λίγες μέρες ακόμη για να στηθεί στο σαλόνι. Στους πρώτους θα πούμε ένα μπράβο, γιατί αυτά τα πράγματα δεν είναι να τα αργείς, ενώ στους δεύτερους, προτείνω να το πάρουν κάποια στιγμή απόφαση, γιατί ο χρόνος κυλάει γρήγορα. Και στην τελική, πώς θα παρακολουθήσεις όλες εκείνες τις χριστουγεννιάτικες ταινίες που βγήκαν φέτος και περιμένουν να πατήσεις on στο «καναπές – κουβερτούλα – τσαγάκι – λάπτοπ» mode;
Οι γιορτές θέλουν λαμπιόνια, «All I Want For Christmas» και χουχουλιάρικα movies για να τις νιώσεις. Οπότε, μην το καθυστερείς άλλο.
Προσωπικά, στα πλαίσια του binge-watching γιορτινών ταινιών, είπα να τσεκάρω και τη νέα κυκλοφορία του Netflix, «Let it Snow».
Παίρνοντας τον τίτλο της από το γνωστό άσμα, όπως και το «Last Christmas» εδώ που τα λέμε, οπότε μάλλον είναι το φετινό trend αυτό, το «Let it Snow» δεν είναι τόσο ενδιαφέρον όσο το ομώνυμο τραγούδι. Δε μιλάμε δηλαδή για christmas classic, που θα έχει κι αυτό μια θέση στη λίστα των εποχιακών ταινιών, όπως έχει το δεύτερο στην αντίστοιχη playlist τραγουδιών.
Δεν είναι απαραίτητο βέβαια, το ίδιο να ισχύει και για το βιβλίο στο οποίο βασίστηκε. Διότι ναι, έχει κυκλοφορήσει και βιβλίο με τον ίδιο τίτλο, από τους Maureen Johnson, John Green και Lauren Myracle.
Για την ιστορία λοιπόν, πρόκειται για μία σπονδυλωτή ταινία που αποτελείται από τρία διαφορετικά στόριζ, τα οποία στο τέλος με κάποιον τρόπο συναντώνται. Για να σε προλάβω, είναι όντως ένα wannabe “Love Actually”, το οποίο απευθύνεται σε εφήβους κυρίως. Αλλά ακόμα και γι’ αυτό, είναι αρκετά ανιαρό. Προφανώς και σαν χριστουγεννιάτικη ταινία θα υποπέσει σε αρκετά κλισέ, τα οποία ωστόσο υποφέρονται εάν αξίζει στο σύνολο το έργο σαν έργο. Πράγμα που δεν μπορώ να πω ότι ισχύει για το συγκεκριμένο. #sorrynotsorry
Η πλοκή έχει ως εξής:
Μια χιονοθύελλα χτυπά μια μικρή πόλη σε μια κρύα Παραμονή Χριστουγέννων, επηρεάζοντας φιλίες, ερωτικές ζωές και το μέλλον διάφορων τελειόφοιτων λυκείου.
Από εκεί και πέρα, ξεκινούν και διαρκούν για μιάμισι ώρα, μερικά εφηβικά δράματα, ερωτικού περιεχομένου κυρίως, τα οποία στο τέλος καταλήγουν όπως ακριβώς φαντάζεσαι: τακτοποιημένα όλα. Οι ιστορίες χωρίζονται σε αυτές της Julie (Izabela Merced) και Stuart (Shameik Moore), Dorrie (Liv Hewson) και Kerry (Ana Akana), Tobin (Mitchell Hope) και Angie (Kiernan Shipka) και τέλος είναι και η Addie (Odeya Rush) που παλεύει μέσα της τόσο σε ό,τι αφορά τη φιλία της με την Dorrie όσο και τη σχέση της με το αγόρι της.
Οπότε πρακτικά έχουμε 4 σκέλη.
Τέλος πάντων, δεν είναι αυτό το θέμα. Το θέμα είναι ότι εκτός από την έλλειψη ενδιαφέροντος που είχαν τα stories, μιας και τα έχουμε ξαναδεί πολλές φορές και υπό καλύτερες συνθήκες, υπήρχε και σημαντική έλλειψη σύνδεσης με την εποχή στην οποία αναφέρονται. Καταλαβαίνεις ότι όλα αυτά διαδραματίζονται παραμονή Χριστουγέννων, γιατί στο λέει ξεκάθαρα στην αρχή και γιατί βλέπεις όλο χιόνι και στολίδια.
Σου λείπει πολύ όμως αυτή η ζεστασιά, το εορταστικό πνεύμα για το οποίο και επιλέγεις να την παρακολουθήσεις εξαρχής.
Εάν σε ενδιαφέρει να περάσεις απλώς την ώρα σου με κάτι που δεν έχεις ξαναδεί (π.χ Home Alone), το οποίο θα γεμίσει το χρόνο σου (ίσως και να σε νυστάξει πιο γρήγορα αν αντιμετωπίζεις τέτοια θεματάκια), χωρίς να αφήσει κάποια ιδιαίτερη γεύση αφού τελειώσει, τότε πάτα play. Αλλιώς, ψάξε λίγο ακόμα, ίσως βρεις κάτι καλύτερο. Όπως για παράδειγμα, το «Klaus».
Υ.Γ. Σε όλα αυτά, ήρθε κι έδεσε η πιο-αδιάφορη-πεθαίνεις ερμηνεία του ενός εκ των πρωταγωνιστών, Shameik Moore, που δεν μπορούσες να καταλάβεις αν έτσι υποτίθεται ότι είναι ο χαρακτήρας του ή παίχτηκε λάθος στο casting…
