***Αυτό το κείμενο διαβάζεται καλύτερα αφού βάλεις χριστουγεννιάτικη playlist να παίζει από πίσω.***
Περιμένω. Πάρε το χρόνο σου. Ωραία.
Που λέτε, παιδιά, σε αντίθεση με πολύ κόσμο γύρω μου, προσωπικά έχω μπει για τα καλά σε christmas mood, για το οποίο μάλιστα δεν ντρέπομαι καθόλου. Αν ζούσαμε στο εξωτερικό άλλωστε, τώρα θα βλέπαμε στολίδια, λαμπάκια και χριστουγεννιάτικα δέντρα παντού, μην κοιτάτε που εμείς εδώ στολίζουμε τον Δεκέμβριο.
Σαν σινεφίλ που είμαι λοιπόν, πήγα στην πρεμιέρα του «Last Christmas», διότι, κατά την ταπεινή μου άποψη, δεν υπάρχει κάτι καλύτερο από άραγμα και χριστουγεννιάτικη ταινία μία βροχερή μέρα. Ναι, όπως καταλάβατε, η σκοτεινή αίθουσα του σινεμά ήταν μονόδρομος.
Ας πάρουμε τα πράγματα όμως από την αρχή.
Περίπου τέλη Αυγούστου, που καιγόμασταν από τη ζέστη ακόμα και καθόμασταν στην παραλία μέχρι αργά το απόγευμα, κυκλοφόρησε το trailer του Last Christmas, με πρωταγωνίστρια την Emilia Clarke, τη γνωστή Μητέρα των Δράκων.
Εντελώς έξω απ’ αυτό το mood, το πάτησα το τίμιο το play και παρακολουθώντας το trailer πίστεψα πως θα είναι μια πολύ καλή χριστουγεννιάτικη ταινία. Και δε σας κρύβω, την περίμενα πώς και πώς από τον Οκτώβριο κιόλας. Η ανυπομονησία έλαβε τέλος πριν λίγες μέρες, με το αποτέλεσμα ωστόσο να μην είναι τελικά αυτό που περίμενα, χωρίς να θεωρείται απαραίτητα κακό για ορισμένους.
Πρώτα απ’ όλα όμως, τσέκαρε το trailer:
Τώρα που το είδες, προχωρώ στο ζουμί της υπόθεσης. *χωρίς spoilers*
Η Κέιτ, η ηρωίδα μας, εργάζεται ως ξωτικό σε κατάστημα που πουλάει ξεχωριστά χριστουγεννιάτικα στολίδια, χωρίς όμως να είναι αυτό που θέλει να κάνει στη ζωή της. Στην πραγματικότητα, το όνειρό της είναι να γίνει ποπ σταρ, γι’ αυτό και παίρνει σβάρνα διάφορες οντισιόν, από τις οποίες όμως τρώει συνεχώς πόρτα. Ούτε όμως στην καθημερινότητά της τα πράγματα είναι καλύτερα. Για την ακρίβεια, όλα θεόσκατα της πάνε.
Αλλάζει διαμερίσματα συνεχώς, γίνεται αφόρητα ενοχλητική και επιπόλαια (τη νύφη την πληρώνουν οι άλλοι εννοείται), τα γράφει όλα εκεί που δεν πιάνει μελάνι και δεν πτοείται από τίποτα και κανέναν, παίρνοντας τη μία λάθος απόφαση μετά την άλλη. Παράλληλα, η μητέρα της με καταγωγή από την πρώην Γιουγκοσλαβία, την οποία υποδύεται η εκπληκτική Emma Thompson, την καταπιέζει όλο και περισσότερο ή για να μιλήσω πιο σωστά, η Καταρίνα (Κέιτ) νιώθει απηυδισμένη από την υπερβολική φροντίδα της.
Εκεί λοιπόν που όλα πηγαίνουν απ’ το κακό στο χειρότερο, σε ένα πολύ κομβικό σημείο της ζωής της, η Κέιτ γνωρίζει τυχαία τον Τομ (Henry Golding). Ο άνδρας αυτός της κλέβει την καρδούλα και υπενθυμίζει στην ηρωίδα μας όλα όσα χρειαζόταν για να επανέλθει στον παλιό χαρισματικό της εαυτό.
Όπως συμβαίνει σε κάθε χριστουγεννιάτικη rom-com, ο Τομ δεν είναι σαν τους άλλους άντρες, αυτούς της μια βραδιάς δηλαδή, αλλά είναι αυτό που λέμε «πολύ καλός για να είναι αληθινός». Είναι ο τρυφερός και γλυκούλης τύπος που κρύβει ένα ενδιαφέρον, που ιντριγκάρει με το λέγειν και τη συμπεριφορά του και παράλληλα έχει κάτι εξαιρετικά γοητευτικό πάνω του που δεν μπορείς, και να θες, να του αντισταθείς.
Ο Τομ στο σύντομο διάστημα της γνωριμίας τους, της μαθαίνει όμορφες γειτονιές του στολισμένου Λονδίνου, της παρουσιάζει τα σοβαρά προβλήματα που υπάρχουν γύρω τους και ως από μηχανής Θεός, βρίσκεται μπροστά της κάθε φορά που εκείνη χρειάζεται ένα χεράκι βοηθείας.
Η διαφορά σε σχέση με τις υπόλοιπες ρομαντικές ταινίες των Χριστουγέννων, όπου το happy end αφορά τα ερωτικά, είναι ότι στη συγκεκριμένη αφορά τη ζωή γενικότερα.
Η βρετανική ταινία είναι μελοδραματική και ταυτόχρονα με πολύ χιούμορ, και ο λόγος που έγραψα παραπάνω πως διαφέρει από τις rom-com ταινίες είναι γιατί οι σεναριογράφοι (Emma Thompson και Greg Wise) φάνηκε να θέλουν να ξεφύγουν από τα καθιερωμένα και συνηθισμένα ζευγάρια που προβάλλονται στα εποχιακά έργα. Δεν είναι όλα υπέροχα τα Χριστούγεννα, όσο κι αν όλες οι κομεντί αυτό θέλουν να μας περάσουν.
Εννοείται πως το Last Christmas υποκύπτει σε κλισέ, χωρίς όμως η ιστορία να απογειώνεται σε κάποιο σημείο της, ακόμα κι όταν γίνεται η έκπληξη, την οποία οι περισσότεροι απ’ όσους βρίσκονταν μαζί μου στην αίθουσα είχαν ήδη προβλέψει. Από την άλλη, συνολικά η ταινία είναι σχετικά ευχάριστη, αλλά και πάλι, δεν είναι από τις καλύτερες που έχω δει εγώ προσωπικά.
Για την ιστορία πάντως, πριν δέκα χρόνια περίπου, ο παραγωγός David Livingstone ξεκίνησε τη δημιουργία μιας ρομαντικής κομεντί που θα στηριζόταν στο επιτυχημένο χριστουγεννιάτικο τραγούδι «Last Christmas» του George Michael.
Στόχος, τότε, ήταν να κυκλοφορήσει μια διαχρονική, ρομαντική ταινία με βασικό θέμα τη γοητεία και θαλπωρή των Χριστουγέννων. Ο τραγουδιστής, μάλιστα, είχε δηλώσει πως ενδιαφερόταν να συμμετάσχει στην ταινία με τη μουσική του. Κατά τη διάρκεια των χρόνων το σενάριο άλλαζε συνεχώς μορφές, με την παραγωγή να μπαίνει στην τελική ευθεία το 2014. Το 2016 ο George Michael άφησε την τελευταία του πνοή και το μέλλον της ταινίας έμοιαζε αβέβαιο, μέχρι φέτος που το Last Christmas κυκλοφορεί στις κινηματογραφικές αίθουσες.
Θέλω πάντως να διαβάσω γνώμες για την ταινία, αν κάποιος από εσάς την έχει δει.
ΥΓ1: Το Λονδίνο είναι πανέμορφο ρε φίλε τα Χριστούγεννα.
ΥΓ2: Αυτή τη λεοπαρδαλέ γούνα ήταν ανάγκη να τη φοράει σε όλη την ταινία;
