Δεν έχουμε σπουδάσει Ιατρική, οπότε δεν γνωρίζουμε και πολλά, αυτό όμως που μπορούμε να καταλάβουμε είναι το πείσμα που χαρακτηρίζει όλους τους φοιτητές, που προορίζονται για γιατροί, και η ανάγκη που τους δημιουργείται για να προσφέρουν την πολύτιμη βοήθεια τους με οποιοδήποτε τρόπο και κόστος.
Τουλάχιστον έτσι το έχουμε εμείς στο μυαλό μας και αυτό επιβεβαιώθηκε από το πρόγραμμα εθελοντικής εργασίας φοιτητών Ιατρικής, με σκοπό την εθελοντική προσφορά βοήθειας στην καταπολέμηση της πανδημίας. Κυρίως για να αναλάβουν τα απλά καθήκοντα και να ελαφρύνουν τους γιατρούς.
Όπως διαβάζουμε στο αφιέρωμα του Associated Press, η παροχή βοήθειας ήταν για το νοσοκομείο «Σωτηρία», το οποίο χτίστηκε έναν αιώνα πριν για να λειτουργήσει ως δημόσιο σανατόριο για ασθενείς με μία μολυσματική νόσο που εξαπλωνόταν μέσω του βήχα και σκότωνε αδιακρίτως – τη φυματίωση.
Και προφανώς τώρα αποτελεί νοσοκομείο αναφοράς για ασθενείς με Covid-19, καθώς επίσης και επίκεντρο ενός πρακτικού προγράμματος κατάρτισης για δεκάδες φοιτητές ιατρικής, που δήλωσαν το ενδιαφέρον για εθελοντισμό με σκοπό να απαλλάξουν τους γιατρούς από τα απλά καθήκοντα. Οι φοιτητές ήρθαν πιο κοντά με την πρώτη γραμμή μάχης και κέρδισαν μια εμπειρία παραπάνω που ίσως κάποια χρόνια αργότερα να φανεί πολύτιμη.
Εθελοντικό Πρόγραμμα
Η ιδέα του εθελοντικού προγράμματος ξεκίνησε από δύο γιατρούς και καθηγητές Ιατρικής του Πανεπιστημίου Αθηνών, που σκέφτηκαν να ζητήσουν βοήθεια από εθελοντές, παρατηρώντας ένα βασικό πρόβλημα που υπήρχε στο νοσοκομείο τον πρώτο καιρό που ξεκίνησαν οι νοσηλείες με Covid-19. Αυτό ήταν η σωστή εκτέλεση των καθηκόντων από τους γιατρούς που ξαφνικά είχαν να τρέξουν και να αναλάβουν πάρα πολλά, σε ένα νοσοκομείο που θεραπεύει κάθε είδους ασθενείς.
Αρχικά, είχε σχεδιαστεί για αποφοίτους της ιατρικής, αλλά τελικά πολλοί φοιτητές, στον τελευταίο χρόνο των σπουδών τους ζήτησαν να συμμετάσχουν. Το αποτέλεσμα ήταν να επιλεγούν 56 άνδρες και γυναίκες φοιτητές από ελληνικές και σλοβακικές ιατρικές σχολές.
«Πέρασαν από αυστηρή εκπαίδευση και τους ανατέθηκαν συγκεκριμένα καθήκοντα και περιφερειακές εργασίες» δήλωσε στο AP η Γαρυφαλλιά Πουλάκου, επίκουρη καθηγήτρια και ειδικός μεταδοτικών ασθενειών που οργάνωσε το δίμηνο πρόγραμμα με τον Κώστα Συρίγο, καθηγητή ιατρικής και ιατρικής ογκολογίας. «Σε καμία περίπτωση δεν έπρεπε να εισέλθουν στην λεγόμενη «Κόκκινη Ζώνη» με τους ασθενείς που νοσηλεύονταν με κορωνοϊό» προσθέτει.
Αποδείχθηκε τελικά πως ήταν ατρόμητοι και η εμπειρία – τουλάχιστον από την δική μου πλευρά – ήταν πολύ, πολύ θετική.
Καθήκοντα που ανέλαβαν οι φοιτητές Ιατρικής
Επί καθημερινής βάσεως πραγματοποιούν απλά αλλά απαραίτητα καθήκοντα στην παθολογική κλινική του νοσοκομείου, όπως για παράδειγμα την παρακολούθηση μικροεπεμβάσεων, λήψη δειγμάτων αίματος αλλά και την διαχείριση των εγγράφων. Στο τμήμα που νοσηλεύονται οι ασθενείς με κορωνοϊό, τα καθήκοντά τους περιελάμβαναν την λήψη δειγμάτων αίματος στην ασφαλή, πάντα ζώνη, ενώ συνομιλούσαν και με συγγενείς που δεν είχαν την δυνατότητα να δουν τους ασθενείς.
Φοιτήτρια που συμμετείχε στο πρόγραμμα του νοσοκομείου «Σωτηρία»
Η 21χρονη Άννα Καραγιαννάκου, φοιτήτρια στο τρίτο έτος στο Πανεπιστήμιο Σαφαρίκ της Σλοβακίας, δήλωσε ότι έχει αποκτήσει ζωτικές γνώσεις για το τι συνεπάγεται το να είναι κάποιος γιατρός.
«Παρόλο που δεν μου επιτρεπόταν να βοηθήσω στην θεραπεία ασθενών με κορωνοϊό, το είδα ως ευκαιρία παροχής βοήθειας έστω και σε άλλα καθήκοντα αλλά και την απόκτηση εμπειρίας σε μια ιστορική στιγμή συνθηκών κρίσεως, παρόμοιες με τις οποίες δεν θα μπορούσα να συναντήσω ξανά στην ζωή μου».
