Καιρό ήθελα να γράψω ένα τέτοιο άρθρο. Περίμενα όμως, να μου δοθεί μια αφορμή για να είναι ακόμη πιο επίκαιρα τα λόγια που θα διαβάσετε. Ε, τι καλύτερο από το Σαββατόβραδο με τις πρώτες βροχές, την πρώτη αισθητή ψύχρα και φυσικά τις ελάχιστες ώρες που απέχουμε από την αλλαγή των ρολογιών και την «επίσημη» μετάβασή μας, σε χειμερινό mood και πρόγραμμα; Νομίζω πως οι συνθήκες είναι ιδανικές, αν αναλογιστείτε και τον πυρετό που με βασανίζει τις τελευταίες ώρες και μου απαγορεύει εκ των πραγμάτων την εξόρμηση.
Αλλά και 36,6 να έγραφε το θερμόμετρο, πάλι τον σπιτόγατο θα έκανα σήμερα. Και θα τον έκανα με την πεποίθηση πως αυτό είναι το καλύτερο δώρο που μπορώ να κάνω στον εαυτό μου κι αντίστοιχα εσείς στον δικό σας. Άλλωστε, είχαμε στη διάθεσή μας ένα ολόκληρο καλοκαίρι, μισή άνοιξη και μισό φθινόπωρο για ατέλειωτες κραιπάλες, ποτάρες και μουσικάρες, καιρός δεν είναι να ρίξουμε και λίγο τους τόνους;
Μην ξεχνάμε πως ο διακόπτης έχει ήδη αλλάξει από τον Σεπτέμβριο που λέει ο λόγος και οι υποχρεώσεις είναι σαφώς περισσότερες από τις ώρες διασκέδασης. Λίγο η σχολή και το διάβασμα στο σπίτι, λίγο οι δουλειές και τα προσωπικά ζητήματα του καθενός, η κούραση συσσωρεύεται από Δευτέρα μέχρι Παρασκευή, κάνοντάς μας να μοιάζουμε με …κινούμενα πτώματα. Μία έξοδος σήμερα, είναι ό,τι χειρότερο με τα παραπάνω δεδομένα. Αντί για αναπλήρωση ύπνου, πετυχαίνουμε το ακριβώς αντίθετο τη στιγμή που χάνουμε κι ολόκληρη την Κυριακή λόγω hangover, με αποτέλεσμα να ξυπνάμε το πρωί της Δευτέρας πιο κουρασμένοι από το αντίστοιχο πρωινό της Παρασκευής.
Από όποια πλευρά κι αν το δούμε όμως, στο ίδιο συμπέρασμα θα καταλήξουμε: το βράδυ του Σαββάτου, είναι πολύ καλύτερο στον καναπέ του σαλονιού μας. Άντε και βγήκαμε. Στα ΜΜΜ γίνεται χαμός με καυλωμένα 17χρονα να ουρλιάζουν λες κι έρχεται το τέλος του κόσμου. Αν από την άλλη επιλέξουμε να μετακινηθούμε με το αμάξι, θα μετανιώσουμε την ώρα και τη στιγμή που το αποφασίσαμε. Όχι τόσο λόγω κίνησης στο δρόμο, όσο λόγω έλλειψης θέσεων στάθμευσης. Τα παρακάμπτουμε όμως και υποθέτουμε πως φτάνουμε στο αγαπημένο μας μπαράκι, με τα νεύρα να είναι ακόμη σε καλό επίπεδο. Ε, εκεί θα μας τα σπάσουν θέλοντας και μη. Ο χώρος είναι πήχτρα, οι πρωτοετείς του δίνουν και καταλαβαίνει σα να μην υπάρχει αύριο, πρώτος μήνας ελευθερίας γαρ, και το στέκι μας δε θυμίζει σε τίποτα εκείνο των άλλων ημερών. Και το βράδυ κλείνει με επιστροφή στο σπίτι, το κεφάλι να βουίζει, γκόμενα/ο να μην έχουμε ρίξει γιατί πολύ απλά, μέσα στον χαμό δεν μπορείς να ανταλλάξεις πέντε λέξεις στη σειρά και γενικότερα να βρίζουμε τον εαυτό μας για την κάκιστη επιλογή.
Και το χειρότερο; Όλα αυτά τα κάναμε οικειοθελώς, τη στιγμή που μπορούσαμε απλά να ξαπλώσουμε στον καναπέ, να φτιάξουμε ζεστό τσαγάκι και να δούμε την αγαπημένη μας ταινία στο DVD ή να διαβάσουμε το νέο μυθιστόρημα που θα μας ταξιδέψει και θα μας βγάλει λίγο από την ρουτίνα της καθημερινότητας. Και με το κινητό στο χέρι παρακαλώ, να φλερτάρουμε και λίγο στο Messenger. Καταλαβαίνεις τώρα, πού οφείλεται ο τίτλος του άρθρου; Ας το δούμε κι αλλιώς όμως. Ακόμη κι αν είσαι ο πιο υλιστής άνθρωπος του κόσμου, το Σαββατόβραδο στο σπίτι είναι το καλύτερο δώρο κι από οικονομικής άποψης. Διότι ως γνωστόν, βγαίνοντας μια τέτοια μέρα έξω, το πορτοφόλι είναι εκείνο που θα πονέσει περισσότερο απ’ όλα. Οι τιμές τσιμπημένες, η κατανάλωση αυξημένη, η νύχτα μεγάλη… Απαπα!
Αν βέβαια, εσύ επιμείνεις και βγεις, κακό του κεφαλιού σου. Εγώ τη συνείδησή μου την έχω καθαρή, από τη στιγμή που προειδοποίησα ανοικτά τους πάντες. Όσο για σένα φίλε/η που συμπάσχεις …like και share! Έτσι για να μάθει όλος ο κόσμος την ανωτερότητά μας 😀
