Ξέρω τη λατρεία που έχετε στο Netflix, την έχω κι εγώ η ίδια, αλλά υπάρχει ζωή και πέρα από αυτό. Σαν αυτή που προσφέρει ένα βράδυ στο θέατρο, περιμένοντας να κάτσεις στη θέση σου, να πιεις το κρασάκι σου και να απολαύσεις ένα ζωντανό θέαμα, που, συχνά, αξίζει περισσότερο από εκείνο στην οθόνη του λάπτοπ σου.
Την επόμενη φορά λοιπόν, που θα τσεκάρεις τι καινούριο κυκλοφορεί, ρίξε μια ματιά και στις θεατρικές παραστάσεις που παίζουν αυτήν την περίοδο και θα δεις ότι δεν υστερούν σε τίποτα. Εμείς πάντως το κάνουμε και σίγουρα δε βγαίνουμε χαμένοι. Η τελευταία ανακάλυψή μας δε, μας δικαίωσε και με το παραπάνω και ελπίζω να μας εμπιστευτείς, γιατί δε λέει να χάσεις τέτοια υπερπαραγωγή.
Το «Chicago» λοιπόν, το πολυβραβευμένο και κορυφαίο αμερικανικό μιούζικαλ, παρουσιάζεται από τον σκοτεινό κόσμο του θεάματος στο Μπρόντγουεϊ για πρώτη φορά στην καρδιά της Αθήνας, και συγκεκριμένα στο ιστορικό Ολύμπια – Δημοτικό Μουσικό Θέατρο «Μαρία Κάλλας». Πρόκειται για μια υπερπαραγωγή με 34 συντελεστές επί σκηνής, υπό τις σκηνοθετικές οδηγίες του Γιάννη Κακλέα.
Βασίζεται στο ομώνυμο θεατρικό έργο, που έγραψε το 1926 η δημοσιογράφος Maurine Dallas Watkins, η οποία το εμπνεύστηκε από δύο πραγματικές ιστορίες γυναικών που κατηγορήθηκαν για τη δολοφονία του εραστή τους το 1920 και τελικά αθωώθηκαν. Αξιοσημείωτο είναι ότι η Maurine έγραψε τη φανταστική ιστορία του Chicago για χάρη μιας εργασίας που είχε στη δραματική σχολή του Πανεπιστημίου Γέιλ. Πού να φανταζόταν ότι θα γινόταν μια τεράστια επιτυχία τόσο στο θέατρο όσο και στον κινηματογράφο.
Το φαντασμαγορικό θεατρικό έργο πραγματεύεται, μέσα από εντυπωσιακές χορογραφίες και εκπληκτικές εκτελέσεις, τον κυνισμό των media του Σικάγου, της ποτοαπαγόρευσης και των neon επιγραφών, που κάθε τόσο δημιουργούν και μια διασημότητα, καθώς και τη διαφθορά των δικαστικών κυκλωμάτων που αθωώνουν φυλακισμένους με απίστευτη ευκολία. Η κατασκευασμένη δημοσιότητα δεν κρατάει για πολύ και επισκιάζεται στο άψε σβήσε από μια άλλη.
Στην ελληνική παραγωγή, πρωταγωνιστούν η Νάντια Μπουλέ στο ρόλο της Roxie Hart, η Μαρία Διακοπαναγιώτου ως Velma Kelly και στον ρόλο του δικηγόρου Billy Flynn (σε διπλή διανομή) ο Αιμιαλιανός Σταματάκης και ο Αργύρης Πανταζάρας. Τον Amos Hart υποδύεται ο Μίνως Θεοχάρης, τον Fred ο Γιάννης Ποιμενίδης και τέλος, στο ρόλο της Mama Morton συναντάμε τη Δάφνη Λαμπρόγιαννη.
Νάντια Μπουλέ και Μαρία Διακοπαναγιώτου, που είναι και οι δύο πρωταγωνίστριες της ιστορίας στην ουσία, δημιουργούν ένα απόλυτα ταιριαστό δίδυμο, παρά τη διαφορετικότητά τους στο χαρακτήρα, συμπληρώνοντας η μία την άλλη άψογα. Κοινός παρανομαστής το τραγούδι και ο χορός, που και οι δύο είναι εξαιρετικές.
Όλοι όσοι ανεβαίνουν στη σκηνή, είναι καταπληκτικοί. Ο ένας καλύτερος από τον άλλον. Βγάζουν μια ενέργεια που σε ταξιδεύει σε ένα Σικάγο που δεν έχεις βρεθεί ποτέ, αλλά μπορείς να το φανταστείς. Κι αυτό θέλει πολύ ταλέντο, παιδιά, και στο ελληνικό μιούζικαλ (ευτυχώς) υπάρχει μπόλικο.
Είτε όμως σ’ αρέσει αυτό το είδος θεάτρου είτε όχι, το Chicago δεν πρέπει να το χάσεις.
Όχι μόνο γιατί θα γελάσεις και θα χειροκροτήσεις με όλο σου το είναι τις ερμηνείες των ηθοποιών, αλλά και γιατί θα συνειδητοποιήσεις ότι τα ελληνικά θέατρα αξίζουν πολλά παραπάνω.
Την απόδοση στα ελληνικά υπογράφει ο Γεράσιμος Ευαγγελάτος, τη μουσική διδασκαλία και διεύθυνση ορχήστρας ο Αλέξιος Πρίφτης, τις χορογραφίες η Chali Jennings, τα σκηνικά σχεδιάζει ο Μανόλης Παντελιδάκης και τα κοστούμια ο Γιώργος Σεγρεδάκης.
Ταυτότητα παράστασης:
- Σκηνοθεσία: Γιάννης Κακλέας
- Απόδοση κειμένου: Γεράσιμος Ευαγγελάτος
- Χορογραφίες: Chali Jennings
- Διεύθυνση Ορχήστρας – Μουσική Διδασκαλία: Αλέξιος Πρίφτης
- Σκηνικά: Μανόλης Παντελιδάκης
- Κοστούμια: Γιώργος Σεγρεδάκης
- Φωτισμοί: Στέλλα Κάλτσου
- Artwork: Κωνσταντίνος Γεωργαντάς
Πρωταγωνιστούν: Νάντια Μπουλέ, Μαρία Διακοπαναγιώτου, Αργύρης Πανταζάρας/Αιμιλιανός Σταματάκης (διπλή διανομή), Μίνως Θεοχάρης, Γιάννης Ποιμενίδης και η Δάφνη Λαμπρόγιαννη.
*Ο Αιμιλιανός Σταματάκης αναλαμβάνει το ρόλο του Billy Flynn τους μήνες Νοέμβριο, Δεκέμβριο, Ιανουάριο ενώ ο Αργύρης Πανταζάρας τους μήνες Φεβρουάριο, Μάρτιο, Απρίλιο.
Συμμετέχουν ακόμα 14 ηθοποιοί-χορευτές και δωδεκαμελής ορχήστρα.
Οι αληθινές ιστορίες
Σικάγο 1920. Πολλές γυναίκες σκοτώνουν αλλά δεν τιμωρούνται όπως θα έπρεπε, με τους δικαστές να τις αθωώνουν. Οι εφημερίδες τις παρουσιάζουν ως διασημότητες, επικεντρώνονται στη δυστυχία αυτών των γυναικών που τις οδήγησε στο έγκλημα, καθώς και στο πόσο ελκυστικές είναι οι ίδιες.
Τέσσερα χρόνια μετά, η 24 χρονη Μπέουλα Ανάν (Roxie Hart), παντρεμένη με τον δεύτερο σύζυγο της Άλμπερτ Ανάν, γνωρίζει στο καθαριστήριο τον Άρι Κάλστεντ. Αποκτά μαζί του εξωσυζυγική σχέση, αλλά καταλήγει να τον σκοτώνει. Σύμφωνα με την κατάθεσή της, βρισκόταν στην κρεβατοκάμαρά της μαζί του, έπιναν κρασί, μέχρι που ξέσπασε ανάμεσά τους ένας έντονος καβγάς. Η κατάσταση ξέφυγε, κοίταξαν και οι δύο το όπλο που βρισκόταν στο δωμάτιο, έτρεξαν κατά πάνω του αλλά εκείνη ήταν πιο γρήγορη και τον πυροβόλησε. Για τις επόμενες 4 ώρες, κοιτάει το πτώμα πίνοντας κοκτέιλ και ακούγοντας τραγούδια φόξροτ. ‘
Έπειτα τηλεφωνεί στον άντρα της και τον ενημερώνει ότι τον σκότωσε επειδή ήθελε να τη βιάσει. Εκείνος την πιστεύει και την στηρίζει όπως μπορεί, πληρώνοντας τους καλύτερους δικηγόρους. Στο δικαστήριο η Ανάν άλλαξε την κατάθεσή της και είπε ότι τον σκότωσε, όταν του αποκάλυψε ότι ήταν έγκυος και εκείνος την πίεζε να το ρίξει. Κρίθηκε αθώα από τους δικαστές και δύο χρόνια αργότερα χωρίζει με τον σύζυγό της, γιατί ένιωθε παραμελημένη.
Την ίδια χρονιά, η 38χρονη Μπέλβα Γκέρτνερ (Velma Kelly), τραγουδίστρια σε καμπαρέ στο Ιλινόις, πυροβολεί τον εραστή της Γουόλτερ Λο, παντρεμένος με άλλη και πατέρας ενός παιδιού. Εντοπίζεται νεκρός στο αυτοκίνητό του ενώ δίπλα του είναι πεσμένα ένα μπουκάλι τζιν και ένα όπλο. Η αστυνομία συλλαμβάνει την Μπέλβα στο διαμέρισμά της. Εξηγεί ότι δεν θυμάται τι είχε συμβεί και πως ήταν μεθυσμένη. Στην ερώτηση γιατί είχε μαζί της όπλο, αναφέρει πως φοβόταν μην την ληστέψουν. Στο δικαστηρίο ισχυρίζεται πως ο Γουόλτερ πυροβολήθηκε καταλάθος μόνος του. Εκείνη αθωώνεται.
«Καμία γυναίκα δεν αγαπάει έναν άνδρα τόσο πολύ για να τον σκοτώσει. Δεν το αξίζουν, γιατί πάντα υπάρχουν και άλλοι. Ο Λο είναι ένα παιδάκι 26 ετών. Εγώ είμαι 38. Γιατί να ανησυχώ αν με αγαπάει ή αν θα με αφήσει. Η παρουσία του τζιν και του όπλου μπορούν να σε οδηγήσουν σε άσχημες καταστάσεις», είχε πει στη δημοσιογράφο Maurine όταν κάλυπτε τις υποθέσεις τους για λογαριασμό της εφημερίδας «Σικάγο Τρίμπιουν».
