Έχουμε ζήσει κατά καιρούς πολλές τρέλες. Τρέλες που έγιναν τάσεις και ο κόσμος ξεκίνησε να τις παρακολουθεί μαζικά. Το πιο πρόσφατο παράδειγμα στις ζωές όλων μας, είναι η πρόσφατη ταινία του «Joker». Προσωπικά έχω πολύ καιρό να θυμηθώ ταινία που έκανε τέτοιο πάταγο και τράβηξε τους πάντες στις σκοτεινές αίθουσες των σινεμά. Ίσως συνέβη και κάτι παρόμοιο στο «Endgame», αλλά αυτό από την άλλη είχε πάνω του την στάμπα Marvel, πράγμα που – λανθασμένα για μένα – το καθιερώνει στις συνειδήσεις του κόσμου ως ένα παραμυθάκι. Ο «Joker» κάλυψε ένα μεγάλο μέρος των θεατών κι αυτό αποτελεί μια πρώτη κατάκτηση. Η δεύτερη θα έρθει με το ρεκόρ στα box office.
Πρωταγωνιστής του νέου πρότζεκτ του Τοντ Φίλιπς, ο πολύ συμπαθής και ταλαντούχος Χοακίν Φοίνιξ. Για να μπορέσεις να παίξεις με τόσο μεγάλη επιτυχία τον συγκεκριμένο ρόλο, η ζωή σου σίγουρα δεν ήταν ένα παραμύθι. Με πολύ δύσκολα παιδικά χρόνια, το θάνατο του αδερφού του Ρίβερ Φοίνιξ και τα προβλήματα αλκοολισμού να χτυπάνε την πόρτα του συχνά πυκνά, μπορούμε να καταλάβουμε πως το στόρι του δεν είναι και τόσο ευχάριστο.
Όμως δε μάθαμε τον Χοακίν Φοίνιξ τώρα για πρώτη φορά μέσα από τον «Joker».
Ο ταλαντούχος ηθοποιός έχει γράψει τη δική του πορεία στο χώρο της υποκριτικής και σήμερα θα του κάνουμε ένα αφιερωματάκι, γιατί το αξίζει:
«Her» (2013)
Μια ωδή στη μοναξιά και όχι σε αυτή του Παπακαλιάτη. Όλοι έχουμε βάλει τη θέση μας σε αυτή του πρωταγωνιστή. Ο Theodore Twombly περνάει ένα πραγματικά δύσκολο διαζύγιο, κάτι που τον φέρνει σε οριακό σημείο, καθώς ξεκάθαρα πλέον έχει πολλά προβλήματα να επικοινωνήσει με τους γύρω του. Τη λύση βρίσκει χάρη σ’ ένα πρόγραμμα τεχνητής νοημοσύνης με το όνομα «Samantha». Στην οποία χαρίζει τη φωνή της η Σκάρλετ Γιόχανσον, οπότε όλο και καλυτερεύει το πράγμα. Να είχα την Σκάρλετ να ψιθυρίζει στο αυτί μου γλυκόλογα και ύστερα ας πέθαινα.
«Walk the Line» (2005)
Δικαιωματικά, συνεχίζουμε με την ταινία που τον καθιέρωσε στις συνειδήσεις του κόσμου. Το 2005 κυκλοφορεί στις κινηματογραφικές αίθουσες το «Walk the Line», το οποίο αποτελεί αυτοβιογραφία του Τζόνι Κας. Για όποιον δεν γνωρίζει τον Κας, θα πρότεινα να ρίξει μια καλή ματιά στα τραγούδια και το έργο του. Εγώ απλά θα αναφέρω πως είναι ο μεγαλύτερος θρύλος της country μουσικής.
Ο Φοίνιξ λοιπόν, μας δίνει μια απίστευτη ερμηνειάρα. Φτάνει σε σημείο να ντουμπλάρει ο ίδιος την ιδιαίτερη και σκοτεινή χροιά του Τζόνι Κας. Μαζί με αυτόν, τη φάση απογειώνει το αουτσάιντερ, Ρις Γουίδερσπουν, στο ρόλο της June Carter. Κρίμα που λόγω εποχής δεν είχε το hype που της άξιζε. Κάπου εδώ να προσθέσω πως έχασε το Όσκαρ στο τσακ, καθώς το να πάρεις χρυσό αγαλματίδιο σε αυτοβιογραφική ταινία είναι δυσκολάκι. Βέβαια, ήρθε ο Ράμι Μάλεκ κάμποσα χρονιά μετά και μας γλέντησε κανονικότατα.
«The Master» (2012)
Όχι Γιάννη, μην κάνεις το σημερινό κείμενο σαν εκείνα που κράζεις ασυστόλως το Χόλιγουντ. Πώς να μην το κάνεις όμως, διάολε!
Χοακίν Φοίνιξ στα καλύτερα του με το «The Master». Υποδύεται έναν σχετικά ασταθή βετεράνο πολέμου, που γνωρίζει έναν πολύ χαρισματικό άνθρωπο, ο οποίος δημιούργησε μια δική του θρησκεία. Με τον καιρό θα γίνει ο πιο φανατικός ακόλουθός του. Αν μία δουλειά του πλησιάζει κάπως αυτή του «Joker», είναι η συγκεκριμένη. Κατάφερε να φέρει με επιτυχία στην οθόνη έναν άνθρωπο με αληθινά προβλήματα. Και παρ’ όλα αυτά, η μεγάλη ξενέρα έρχεται όταν χάνει το Όσκαρ από τον Ντάνιελ Ντέι-Λιούις. Τουλάχιστον το άξιζε εξίσου κι ο δεύτερος.
«You Were Never Really Here» (2017)
Εκ πρώτης όψεως μοιάζει με ταινία στην οποία πιο εύκολα θα βλέπαμε τον Λίαμ Νίσον παρά τον Χοακίν Φοίνιξ. Σκοτεινός, προβληματικός άντρας σώζει νεαρό κορίτσι από μία κατάσταση απαγωγής, πράγμα που τον φέρνει στο στόχαστρο μερικών επικίνδυνων ανθρώπων. Δίνει την εντύπωση μίας κλασσικής ταινίας δράσης, αλλά είναι πολύ περισσότερο από αυτό. Προσωπικά, τη φέρνω στο μυαλό μου συχνά πυκνά από τότε που την είδα για πρώτη φορά.
«Gladiator» (2000)
Ναι, αμέ. Ο Χοακίν Φοίνιξ έπαιζε τον κακό στις ταινίες before it was cool. Σε εποχές Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, ο Μάρκος Αυρήλιος μας αφήνει χρόνους και τις τύχες της παίρνει στα χέρια του ο σπαστικός, μαλάκας και πρήχτης γιος του, Κόμμοδος. Στα άμεσα σχέδιά του είναι να σκοτώσει τον πιο κοντινό σύμβουλο του πατέρα του, στρατηγό Μάξιμο. Ο αγαπημένος μας καταφέρνει να δώσει ακόμα μία ξεχωριστή υπόσταση στον ρόλο και η τρομερή αντίθεσή του με τον χαρακτήρα του Ράσελ Κρόου, μας αφήνει με μία από τις καλύτερες εμπειρίες στην ιστορία του κινηματογράφου. Φυσικά όλα αυτά και με την υπογραφή του Ρίντλεϊ Σκοτ.
«Inherent Vice» (2014)
Θα κλείσω με μία που δεν είναι σίγουρα στις γνωστές του, όμως αυτό δεν παύει να σημαίνει πως είναι ξεχωριστή. Μια ξεκαρδιστική μεταφορά του βιβλίου του Τόμας Πίνσον στον κινηματογράφο. Ο Φοίνιξ στο ρόλο ενός ιδιωτικού ντετέκτιβ, προσπαθεί να διαλευκάνει την εξαφάνιση της πρώην κοπέλας του. Στο δρόμο αυτής της αποστολής, θα συναντήσει πολλές ενδιαφέρουσες προσωπικότητες. Όταν λέμε προσωπικότητες δεν εννοώ τίποτα τυχαίους, αλλά Τζος Μπρόλιν, Ρις Γουίδερσπουν, Τζοάννα Νιούσομ και Όουεν Γουίλσον. Αξίζει να τη δεις.
Κι επαναλαμβάνω, δε μάθαμε τον Χοακίν Φοίνιξ μονάχα από το «Joker». Είναι ένας πολύ ταλαντούχος ηθοποιός, που έχει δείξει την αξία του μέσα από πολλούς ρόλους και περιστάσεις. Προσωπικά, αυτές είναι οι ταινίες που ξεχωρίζω. Παράλληλα, έχουμε να κάνουμε μ’ έναν άνθρωπο που έχει πονέσει πολύ στη ζωή του. Όταν καταφέρνεις να κάνεις μια ψυχική ασθένεια τόσο ρεαλιστική και «γοητευτική» στο μάτι του άλλου, σίγουρα καταφέρνεις με κάποιον τρόπο να ταυτιστείς μ’ αυτήν.
