Κάποιες ταινίες δε χρειάζονται σίκουελ. Για την ακρίβεια, δε χρειάζονται τίποτα, γιατί είναι τόσο αψεγάδιαστες και τόσο μεγαλειώδεις, που το παραμικρό ανθρώπινο άγγιγμα τις φθείρει. Το μεγαλύτερο φιλμ που βγαίνει αυτήν την εβδομάδα κουβαλάει ένα όνομα-θρύλο και δυστυχώς, ΔΕΝ στάθηκε αντάξιο των προσδοκιών. Κάτι το οποίο μάλλον είναι αδύνατο, για να είμαστε και απόλυτα ειλικρινείς. Ακόμα κι αν έχεις τον πιο hot σκηνοθέτη στον κόσμο αυτήν την στιγμή, δύσκολα φτάνεις κάπου που μόνο μια φορά ήταν εφικτό να φτάσει η ανθρώπινη παρέμβαση…
Καταλάβατε πού αναφερόμαστε και μάλλον θα απογοητευτείτε όσο εμείς, εκτός κι αν λατρεύετε οτιδήποτε κάνει ο ξανθομάλλης πρωταγωνιστής!
Κάποιοι τη χαρακτηρίζουν αριστούργημα, κάποιοι τη θεωρούν προσβολή, αλλά τουλάχιστον μακάρι να αναζωπυρώσει το ενδιαφέρον για την πρώτη ταινία! Από εκεί και πέρα, πολλές ακόμα ταινίες βγαίνουν από σήμερα, με ένα εξαιρετικό δράμα από τη Χιλή και ένα θεοπάλαβο action movie από την Ιαπωνία να κλέβουν την παράσταση από τους Αμερικάνους!
Διάβασε όσες γνώμες μπορείς, γιατί έχεις πολλές επιλογές αυτήν την εβδομάδα:
Blade Runner 2049
Οι περισσότεροι πιθανότατα δεν έχετε δει το (πλέον) πρώτο Blade Runner και δυστυχώς δεν μπορώ να σας μεταδώσω πόσο πρέπει να το κάνετε. Ήταν κάτι πολύ παραπάνω από ένα κινηματογραφικό μεγαλούργημα. Ήταν ένα ανθρώπινο επίτευγμα, του οποίου η κληρονομιά, η επιρροή και το μεγαλείο συνεχίζουν να αντανακλώνται ένδοξα στην ποπ κουλτούρα.
Όταν έχεις να σηκώσεις κάτι τόσο βαρύ, η ευθύνη είναι τεράστια και το ίδιο ισχύει με τις προσδοκίες. Μόλις μάθαμε πως ο Ντενί Βιλνέβ αναλάμβανε τα ηνία, ενθουσιαστήκαμε, μιας και είναι ένας σκηνοθέτης με φοβερό σερί. Ούτε (!) ένα χρόνο πριν, μας καθήλωσε στα καθίσματα με το εκπληκτικό Arrival. Τώρα όμως, δε συνέβη κάτι παρόμοιο…
Ειλικρινά δε βγάζω άκρη για το τι παίχτηκε εδώ πέρα. Θα ξεκινήσω από το πιο προφανές: η ταινία είναι ΒΑΡΕΤΗ. Αναμενόμενα, καταπιάνεται με τα ίδια θέματα της original, όπως την αξία της ζωής και τι καθορίζει το να είσαι άνθρωπος. Μόνο που εδώ, το ξεχειλώνει με ακατάσχετη πολυλογία, αχρείαστη ανάλυση και αβάσταχτα μεγάλη διάρκεια.
Ok, λίγο μάπα το εργάκι, αλλά αυτός ο τύπος κόντεψε να με κάνει να δακρύσω…
Χωρίς πλάκα…
Μετά την πρώτη ταινία, βγήκαν άπειρα sci-fi με τις ίδιες θεματικές, οπότε η πρωτοτυπία δεν ήταν εφικτή. Το μόνο που έχουν να επιδείξουν εδώ, είναι μια εικαστική πανδαισία (που και πάλι δεν αγγίζει το πρώτο), κυρίως χάρη σ’ ένα σπουδαίο διευθυντή φωτογραφίας, που μετά από 13 υποψηφιότητες, ίσως δικαιωθεί με το Όσκαρ που τόσο του αξίζει…
Κατά τ’ άλλα όμως, το φιλμ είναι ανέμπνευστο και σε ζαλίζει μέχρι να βγάλει κάποιο νόημα. Η δράση είναι ελάχιστη, οπότε μην πας γι’ αυτό. Αν επιλέξεις να το δεις λόγω… Γκόσλινγκ, προτίμησε να μην το δεις απλά σαν ταινία, αλλά σαν εμπειρία. Μόνο έτσι θα καταφέρεις να πάρεις κάτι, αλλιώς οι σχεδόν 3 ώρες θα σου φανούν δοκιμασία!
Είναι μια υπερβολικά μεγαλομανής ταινία επιστημονικής φαντασίας, που πιο πολύ κουράζει με το (μελό)δράμα της. Και μην πείτε ότι λύσσαξα να τη συγκρίνω με το 1 αντί να «τη δω γι’ αυτό που είναι». Κάποια πράγματα είναι ιερά και δε νοείται να τα αγγίζεις. Πόσο μάλλον να τα βεβηλώνεις μ’ έναν μαμούχαλο σαν τον Τζάρεντ Λέτο!
Μια Φανταστική Γυναίκα (Una Mujer Fantástica)
ΑΥΤΗ είναι η ταινία της εβδομάδας (αν φυσικά σ’ ενδιαφέρει να δεις αληθινό σινεμά)! Η ηρωίδα είναι μια τρανς γυναίκα, που μετά το χαμό του συντρόφου της, θα δεχτεί την απόρριψη κάθε ατόμου στο συγγενικό του περιβάλλον. Όσο βαρύ κι αν ακούγεται, το φιλμ λέει μια στιβαρή και ανθρώπινη ιστορία, χωρίς περιττές μελούρες και εύκολες δηθενιές. Είναι απλό, ειλικρινές, σκεπτόμενο και βλέπεται ακόμα κι από άσχετους ή αρνητικούς προς το θέμα θεατές. Tour-de-force ερμηνεία της Ντανιέλα Βέγκα (που παρευρέθηκε και στις Νύχτες Πρεμιέρας) και οσκαρικό φαβορί ξενόγλωσσης ταινίας!
Η Λεπίδα του Αθάνατου (Mugen no Jûnin / Blade of the Immortal)
Αν πάλι θες δράση χωρίς όρια και λατρεύεις DragonBall, One Piece και τα σχετικά, παραδώσου αμαχητί σε’αυτό το γιαπωνέζικο έπος!! Ο ήρωας είναι ένας καταραμένος σαμουράι, που καλείται να βοηθήσει ένα κορίτσι να εκδικηθεί για το θάνατο των γονιών της και… ακολουθεί ο κακός χαμός! Άπειρες μάχες με σπαθιά κάθε είδους, παλαβές χορογραφίες, χαρακτήρες που ξεπετάχτηκαν κατευθείαν από manga (εκείνη η νίντζα με τις φοβερές γάμπες είναι έρωτας) και αίμα να αναβλύζει ασταμάτητα, συνθέτουν μια ονείρωξη για τους λάτρεις των άνιμε (κι όχι μόνο)!
Βγαίνουν επίσης:
