Όλους μας καθημερινά, μας απασχολεί συχνά ένα συγκεκριμένο δίλημμα – και δεν είναι το «Να ζει κανείς ή να μη ζει;». Είναι όμως ένα δίλημμα που μας προβληματίζει το ίδιο και το συναντάμε σε όλους τους τομείς της ζωής μας: «Να κάνω αυτό που θέλω ή αυτό που πρέπει;».
Θέλεις να φας ένα γλυκό, αλλά δεν πρέπει. Θα παχύνεις.
Θέλεις να του στείλεις, αλλά δεν πρέπει. Πρέπει να έχεις αξιοπρέπεια. Όχι και να νομίζει ότι τρέχεις από πίσω του. Θέλεις όμως να του μιλήσεις, να δεις τι κάνει και βασανίζεσαι και το σκέφτεσαι και το ξανασκέφτεσαι χωρίς να καταλήξεις πουθενά.
Είσαι εσύ ανάμεσα σε δύο δρόμους. Το πρέπει και το θέλω. Ποιος δρόμος όμως είναι πιο ισχυρός;
Ποιον πρέπει να επιλέξεις;
Έχουμε γεννηθεί σε μία κοινωνία που παντού υπάρχουν πρέπει. Μεγαλώνουμε με τα πρέπει του σχολείου, της οικογένειας και τα πρέπει που βάζουμε οι ίδιοι στον εαυτό μας. Έρχονται καταστάσεις που τα πρέπει, λειτουργούν βοηθητικά.
Πρέπει να είμαι ψύχραιμος για να περάσω στις εξετάσεις.
Πρέπει να είμαι ειλικρινής απέναντι του.
Πρέπει να έχω υπομονή για να πετύχω τον στόχο μου.
Έρχονται όμως και καταστάσεις, που ερχόμαστε αντιμέτωποι με τα πρέπει που έχουμε θέσει στον εαυτό μας.
Πρέπει να μείνω μ’ αυτόν τον άνθρωπο. Έχουμε παιδί μαζί.
Πρέπει να σπουδάσω Ιατρική. Είναι το όνειρο του μπαμπά μου.
Σ’ αυτήν την περίπτωση, αν ακολουθήσουμε το δρόμο του πρέπει, είτε για να διατηρηθεί η καλή μας εικόνα είτε για να ευχαριστήσουμε τους άλλους , θα καταστρέψουμε τον εαυτό μας.
Και αυτό γιατί εδώ μπαίνει ο παράγοντας θέλω. Τα θέλω είναι οι επιθυμίες μας, τα όνειρά μας και τα πάθη μας. Μας προσφέρουν χαρά, ικανοποίηση και ανακούφιση που τα καταφέραμε. Ωστόσο, ουκ ολίγες φορές οι επιλογές μας αυτές έχουν ένα ρίσκο. Πολλές φορές τα θέλω μας πρόκειται για μία παρόρμηση, με αποτέλεσμα μετά να μετανιώνουμε και να βαράμε το κεφάλι μας που δεν κάναμε αυτό που έπρεπε.
Άρα, θα μου πεις, τι κάνουμε; Αυτά τα ήξερα κι από πριν.
Λέξη κλειδί λοιπόν: συνδυασμός. Είναι σημαντικό να λειτουργούμε ακολουθώντας τα θέλω μας. Έχουμε κίνητρο, το παλεύουμε παραπάνω, κινούμε γη και ουρανό για να τα καταφέρουμε, είμαστε καλά με τον εαυτό μας. Ίσως να απογοητευτούμε στο τέλος, αλλά μέσα από βιώματα και εμπειρίες θα γνωρίσουμε τον εαυτό μας και θα θέσουμε στον εαυτό μας πρέπει και θέλω που ταιριάζουν με τον χαρακτήρα και την προσωπικότητά μας.
Δε χρειάζεται να είμαστε των άκρων.
Αν μονίμως επιλέγεις να κάνεις αυτό που θες αδιαφορώντας για τις συνέπειες και δρώντας επιπόλαια, καταλήγεις να μετανιώνεις μονίμως για αυτή σου την παρορμητικότητα.
Αν πάλι δεν υπολογίζεις τα θέλω σου, καταπιέζεσαι συνεχώς.
Κάνε αυτό που θέλεις λοιπόν, γιατί μία ζωή την έχουμε, περιορίζοντας όμως τον αυθορμητισμό σου.
Μην ξεχνάς ότι η υπερβολή δεν κάνει καλό σε τίποτα.
