Τα φοιτητικά χρόνια είναι μιας πρώτης τάξεως ευκαιρία να ξεκινήσουμε τη ζωή μας από το μηδέν. Άλλωστε τελειώνοντας το λύκειο κλείνει μία από τις βασικότερες περιόδους της ζωής μας. Αυτή των μαθητικών χρόνων.
Μαζί της, είναι λογικό να κλείσουν κι άλλα κεφάλαια όπως για παράδειγμα χόμπι που μέχρι εκείνη τη στιγμή κάναμε ή ακόμη και φιλίες που κρατούσαν για χρόνια ολόκληρα. Λίγο οι διαφοροποιήσεις στους χαρακτήρες, λίγο η απόσταση αν δε σπουδάζουμε στην ίδια πόλη, λίγο οι νέες γνωριμίες που όλοι μας κάνουμε, το γυαλί αρχίζει και ραγίζει. Όχι απαραίτητα με την κακή έννοια. Είναι απλά φυσικό επακόλουθο.
Όπως ξέρετε φαντάζομαι, ένα από τα χαρακτηριστικά γνωρίσματα των φοιτητών ολόκληρου του κόσμου είναι η τεράστια ευχέρεια στη γνωριμία με καινούρια πρόσωπα. Η δεξαμενή ανθρώπων από τον κύκλο μας και μόνο, είναι πραγματικά απύθμενη και είναι καθαρά στο δικό μας χέρι με πόσους από αυτούς θα έρθουμε πιο κοντά και με πόσους θα παραμείνουμε απλά γνωστοί…
Η συμβουλή μου λοιπόν είναι μία: Κάνε κολλητούς/ες. Αξίζει! Και μάλιστα, αξίζει τόσο πολύ που μέσα από αυτό το κείμενο θέλω να τους ευχαριστήσω για όλα εκείνα που μου προσφέρουν απλόχερα από την πρώτη κιόλας ημέρα γνωριμίας. Με την ελπίδα βέβαια, ότι θα ταυτιστείς κι εσύ φίλε/η αναγνώστη/ρια!
1. Ευχαριστώ που μου κάνετε παρέα στο τηλέφωνο κάθε φορά που βαριόμουν στο λεωφορείο.
Ειδικά όσοι από εσάς σπουδάζετε σε κάποια σχολή της Αθήνας, καταλαβαίνετε απόλυτα τι εστί ΜΜΜ και πιο συγκεκριμένα λεωφορείο ή τρόλεϊ. Η βαρεμάρα είναι απίστευτη, τα λεπτά δεν περνούν είτε περιμένεις στη στάση είτε βρίσκεσαι μέσα στο όχημα και η μοναδική σου παρηγοριά είναι το τηλέφωνο. Αρκεί βέβαια, αυτός/ή που θα καλέσεις να έχει όρεξη να μιλήσει και να σου κρατήσει συντροφιά. Ε, ο πραγματικός κολλητός έχει πάντα χρόνο για σένα γνωρίζοντας πως κι εσύ έχει για εκείνον.
2. Ευχαριστώ για όλες εκείνες τις νύχτες που κοιμηθήκαμε στο ίδιο σπίτι.
Ο ύπνος (για την ακρίβεια το “σπιτικό ξενύχτι”) με τα κολλητάρια σου είναι η πιο γαμάτη φάση ever. Για αυτό με βλέπετε και γράφω συχνά πυκνά για αυτόν στα άρθρα μου. Είναι εκείνη η στιγμή που συνειδητοποιείτε πως δε χρειάζονται ούτε χρήματα, ούτε υψηλές γνωριμίες, ούτε τίποτα για να περάσεις μια πραγματικά ευχάριστη και διασκεδαστική νύχτα. Αρκεί η καλή παρέα, κάτι να πιείτε και να φάτε κι όρεξη για κουβέντα επί παντώς επί στητού…
3. Ευχαριστώ για τις ατέλειωτες και πραγματικά διασκεδαστικές εξόδους μας.
Ωστόσο, σαν φοιτητές δε γίνεται να περνάμε κάθε μας βράδυ στο σπίτι. Εννοείται πως υπάρχει η ανάγκη για έξοδο, χορό, φλερτ κι ότι άλλο κάνει ένας 20χρονος όταν βγαίνει. Κακά τα ψέματα όμως, για να σηκώσεις τα οπίσθιά σου, να ντυθείς και να πας μέχρι το αγαπημένο σου μπαράκι, πρέπει να υπάρχει και η κατάλληλη παρέα. Τουλάχιστον εγώ προσωπικά, δε βγαίνω έξω μόνος μου. Κι εδώ είναι που έρχεται και κολλάει πλήρως ο/η κολλητός/ή μας που είναι πάντοτε διαθέσιμος/η για εμάς και τις ορέξεις μας. Ότι ώρα κι αν μας χτυπήσουν την πόρτα αυτές.
4. Ευχαριστώ για το χέρι που μου βάλατε όταν σταμάτησα να διαβάζω.
Μην κρύβεσαι. Είναι αποδεδειγμένο πως ο καθένας από εμάς θα περάσει τη φάση του κατά τη διάρκεια των φοιτητικών χρόνων. Ξενερώνουμε με τη σχολή, κουραζόμαστε από το γράψιμο και το διάβασμα των σημειώσεων και σκεφτόμαστε σοβαρά να τα παρατήσουμε. Μέχρι που μοιραζόμαστε αυτή μας τη σκέψη με τον/την κολλητό/ή μας και τότε …ποιος τον/την είδε και δεν τον/τη φοβήθηκε;! Μέσα σε 5 λεπτά έχουμε συνειδητοποιήσει τη μαλακία που σκεφτήκαμε και πως πρέπει να κινηθούμε από εδώ και στο εξής…
5. Ευχαριστώ που δε μ’ αφήσατε ποτέ να τρώω μόνος.
Δε νομίζω πως υπάρχει άνθρωπος πάνω στη Γη που του αρέσει να κάθεται στο τραπέζι και να τρώει μόνος. Προφανώς δεν αποτελώ εξαίρεση και είμαι βέβαιος πως θα έπεφτα σε κατάθλιψη αν αναγκαζόμουν να κάνω κάτι τέτοιο κάθε μέρα. Εσύ όχι; Έλα όμως, που ο κολλητός σου φίλος στο Πανεπιστήμιο βρίσκεται στην ίδια φάση και δε θα πει ποτέ όχι στο να μοιραστείτε το delivery ή να μαγειρέψετε κάτι μαζί. Αιώνια ευγνωμοσύνη με λίγα λόγια…
6. Ευχαριστώ για την υποστήριξη στον πόλεμο κατά της πρώην.
Όλοι κι όλες εκεί έξω έχουμε από έναν/μία πρώην που μισούμε θανάσιμα. Κι αυτό το μίσος θα ήταν δυσβάσταχτο αν δεν υπήρχε κάποιος/α να το μοιραστούμε μαζί του, να ποτιστεί με το εκδικητικά συναισθήματα και να σχεδιάσει μαζί μας την τόσο βαριά εκδίκηση. Άσχετα αν στο 99% των περιπτώσεων τα σχέδια μένουν απλά στο …χαρτί.
7. Ευχαριστώ που ήσασταν εκεί να ακούσετε τις εντυπώσεις μου από την πρώτη μέρα στη δουλειά.
Ένα πολύ συχνό φαινόμενο κατά τη διάρκεια της φοιτητικής περιόδου, ειδικά προς το τέλος αυτής, είναι η εύρεση εργασίας συνεπώς και η πρώτη μέρα στη δουλειά. Όπως έχετε παρατηρήσει ή φαντάζεστε έστω, μια τέτοια ημέρα είναι γεμάτη από εντυπώσεις, συναισθήματα κι ερεθίσματα τα οποία νιώθουμε την ανάγκη να μοιραστούμε, να κρίνουμε και να σχολιάσουμε με κάποιο δικό μας πρόσωπο. Ε, επειδή κανείς δε θέλει να παίρνει τη μαμά του τηλέφωνο στον γυρισμό από την εταιρεία, ο/η κολλητός/ή είναι η καλύτερη λύση. Μια λύση η οποία αξίζει χιλιάάάάδες ευχαριστώ!
8. Ευχαριστώ που αποδεχτήκατε τις παραξενιές και τα ελαττώματά μου.
Μα πάνω απ’ όλα, ευχαριστώ τους κολλητούς μου γιατί παραμένουν δίπλα μου παρ’ όλες τις παραξενιές, τα κολλήματα και τα ελαττώματα που έχω ή εμφανίζω ανά διαστήματα. Άλλωστε, αν κάποιος όντως μας αγαπά κι ενδιαφέρεται για εμάς αποδέχεται τόσο τα θετικά όσο και τα αρνητικά μας στοιχεία. Και στην τελική, έχουν και οι κολλητοί μας ενοχλητικές συμπεριφορές.
