Δεν άφησα τυχαία αυτό το όνομα στον τίτλο. Δε χρειάζεται να αναφέρεις το επώνυμο για να ξέρεις πού αναφέρομαι… Αυτόματα, το μυαλό σου γεμίζει με ήχους, μουσική και εικόνες… Η λεπτή κορμοστασιά του. Η φλέβα στο λαιμό του. Οι φλόγες στα τατουάζ-μανίκια του. Το χαρακτηριστικό γρέζι στη φωνή του. Οργισμένο, έντονο, αλλά και με μια απίστευτη νεανική τρυφερότητα…
Ο Τσέστερ ήταν και θα είναι πάντα μια σημαία. Όχι των Linkin Park ή των Dead by Sunrise, αλλά όλης της πιτσιρικαρίας από τις αρχές των 00s, τότε που η βραχνιασμένη τσιρίδα του εξέφρασε όλη την οργή που συσσωρεύεις μέσα σου στην εφηβεία.
Ήταν ακόμα παιδί όταν τον πρωτοείδαμε κι έτσι έμεινε στα μάτια μας μέχρι τώρα… Αιώνιος έφηβος. Οι γενιές που μεγάλωσε και θα μεγαλώσει στο μέλλον, θα τον βλέπουν το ίδιο: σαν κολλητό, σαν μεγάλο αδερφό, σαν κάποιον που καταλαβαίνει και… ουρλιάζει για σένα.
H χτεσινή είδηση με βάρεσε πολύ πιο απότομα απ’ όσο μπορώ να το εκφράσω. Ακόμη κι αν δεν τον άκουγα όπως κάποτε, ένιωσα ότι δολοφονήθηκε ένα (θαμμένο πλέον) κομμάτι του νεαρού εαυτού μου. Έχω ζήσει από κοντά τι σημαίνει αυτοκτονία, δε δικαιολογώ τίποτα, αλλά πονάει όταν κάποιος που σου έδωσε τόση δύναμη, δεν είχε άλλη για τον εαυτό του…
Το να επιστρέψω σε όλα εκείνα τα κομμάτια, δεν ήταν εύκολο. Ή καλύτερα, δεν ήταν τόσο ευχάριστο όσο περίμενα… Συνήθως συγκινείσαι και νιώθεις ότι λες «ευχαριστώ» και «αντίο»… Εδώ, είναι σαν να διαβάζεις σημειώματα αυτοκτονίας. Είναι ανατριχιαστικό…
Η αληθινή επανάσταση δεν είναι να αλλάξεις τον κόσμο, αλλά να επιβιώσεις σε αυτόν. Και ο Τσέστερ δεν τα κατάφερε. Τόσα χρόνια, τόσοι στίχοι, τόση πάλη και τελικά νίκησαν οι δαίμονες του. Κι είναι ακόμα πιο λυπητερό, αν σκεφτείς πόσες ψυχές έσωσε με τη μουσική του. Διότι κάποιοι δεν έχουν τίποτε άλλο εκτός απ’αυτήν, για να βρουν τον εαυτό τους.
Crawling in my skin
These wounds they will not heal
Fear is how I fall
Confusing what is real….
I tried so hard… and got so far
But in the end… it doesn’t even matter
I had to fall… to lose it all
But in the end… it doesn’t even matter
I’m tired of being what you want me to be…
Feeling so faithless, lost under the surface
Don’t know what you’re expecting of me…
Put under the pressure of walking in your shoes
[Caught in the undertow, just caught in the undertow]
Every step that I take is another mistake to you
I’ve become so numb, I can’t feel you there… Become so tired, so much more aware
I’m becoming this, all I want to do… Is be more like me and be less like you…
I wanna heal, I wanna feel, what I thought was never real
I wanna let go of the pain I felt so long [erase all the pain ’til it’s gone]
I wanna heal, I wanna feel, like I’m close to something real
I wanna find something I’ve wanted all along… somewhere I belong…
I don’t want to be the one, the battles always choose
‘Cause inside I realize, that I’m the one confused…
I don’t know what’s worth fighting for, or why I have to scream
I don’t know why I instigate and say what I don’t mean
I don’t know how I got this way, I know it’s not alright
So I’m breaking the habit… I’m breaking the habit… Tonight…
Forgetting, all the hurt inside you’ve learned to hide so well
Pretending, someone else can come and save me from myself
I can’t be who you are….
When my time comes, forget the wrong that I’ve done
Help me leave behind some reasons to be missed…
Don’t resent me and when you’re feeling empty
Keep me in your memory… Leave out all the rest….
In cards and flowers on your window… your friends all plead for you to stay
Sometimes beginnings aren’t so simple… sometimes goodbye’s the only way
And the sun will set for you… the sun will set for you
And the shadow of the day, will embrace the world in grey
And the sun will set for you…
Sometimes I lie, sometimes I crawl, sometimes I feel like I want to die
I don’t want to be like them… I wanna crawl back in
Don’t wanna lose my innocence… Don’t want the world second guessing my heart
Won’t let your lies take a piece of my soul… Don’t wanna take your medicine
I wanna crawl back in
In every loss, in every lie, in every truth that you’d deny
And each regret and each goodbye, was a mistake too great to hide
And your voice was all I heard… That I get what I deserve
So give me reason, τo prove me wrong, τo wash this memory clean…
Let the floods cross, the distance in your eyes…
Give me reason, to fill this hole… connect the space between
Let it be enough to reach the truth that lies… Across this new divide
All I ever wanted, was secrets that you keep…
All you’ve ever wanted, the truth I couldn’t speak.
‘Cause I can’t see forgiveness, and you can’t see the crime,
If we both keep on waiting, for what we left behind.
The light on the horizon was brighter yesterday,
Shadows floating over, scars begin to fade.
We said it was forever but then it slipped away,
Standing at the end of the final masquerade…
Αν έφτασες μέχρι εδώ και διαβάζεις ακόμα, σου εύχομαι να έχεις μια γαμάτη μέρα… Και αν ποτέ φτάσεις σε τέτοιο σκοτάδι, μην τα παρατάς. Βρες βοήθεια, βρες μια αγκαλιά, βρες κάτι μέσα σου, οτιδήποτε… Έχεις δύναμη, είσαι σημαντικός/η και μετράς πολύ για κάποιους. Μην αρνείσαι το σπουδαιότερο σου δώρο… Υπάρχει πάντα κάποια άλλη επιλογή… ΠΑΝΤΑ…
Και για να κλείσουμε λίγο πιο εύθυμα, ας θυμηθούμε τις cameo εμφανίσεις του Τσέστερ στις ταινίες Crank και Crank: High Voltage!
Μπορεί να διήρκεσαν δευτερόλεπτα, αλλά τις θυμόμασταν με χαμόγελο και αυτό δείχνει πόσα σήμαινε για εμάς αυτός ο τυπάς! Σαν να βλέπαμε έναν φιλαράκο μας!
https://www.youtube.com/watch?v=Nz_Chcrhb58
