Σας μιλάει μια πραγματική φαν της σειράς, που έχει δει όλες τις σεζόν από την πρώτη μέρα που βγήκαν. Το ‘Emily in Paris‘ είναι ένα comfort series που κάνει τέλεια τη δουλειά του όταν δεν έχεις όρεξη να ζορίσεις το μυαλό σου με στοιχεία και ονόματα, αλλά να χαζέψεις όμορφα πλάνα και να χαλαρώσεις με την πλοκή.
Ωστόσο, μετά και την 3η σεζόν I can’t keep defending it. 💀 Είναι τέτοια η υπερβολή στο πόσο εύκολα κυλούν τα πάντα στη ζωή των πρωταγωνιστών, που δεν μπορεί να δικαιολογηθεί πια. Και δε μιλάω καν για την πολυτελή ζωή της Emily που προφανώς δεν κολλάει με το μισθό της, αλλά για τα μπερδέματα στις σχέσεις που λύνονται με ένα sorry και μια αγκαλίτσα, και τα επαγγελματικά εμπόδια για τα οποία πάντα θα εμφανιστεί ένας φίλος φίλου να τα εξαφανίσει. Και υπάρχουν τόσα παραδείγματα απ’ όλες τις σεζόν, αλλά νιώθω ότι στην τελευταία η παραγωγή έδωσε ρεσιτάλ.
(Φυσικά και ακολουθούν spoilers)
Ξέραμε όταν ξεκινούσαμε τη σειρά πως δεν πρέπει να περιμένουμε 100% ρεαλισμό. Αλλά όσο πιο πολύ την παρακολουθείς τόσο πιο πολύ πείθεσαι ότι βλέπεις το ‘Emily in Wonderland’ κι όχι ‘in Paris’. Είναι λες και σε αυτή την παραγωγή έτρεχαν όλη μέρα να βρουν τα ρούχα που θα φορέσει η Emily, η Mindy και η Camille, που απλά δεν υπήρχε χρόνος να σκεφτούν το σενάριο.
Τα σημάδια είχαν δοθεί από νωρίς, αλλά πιθανόν τα προσπεράσαμε. Τελειώνοντας όμως και την 3η σεζόν, συνειδητοποιείς ότι οι συμπτώσεις είναι το whole personality της σειράς!
Κούρασε πια το πόσο εύκολα έρχονται (έρχονται, ούτε καν τις κυνηγάει!) οι δουλειές στην Emily και πώς κάθε της ιδέα αφήνει άφωνους τους πελάτες. Να μην ήταν και οι πιο basic ιδέες, να έλεγα οκ…
Ακυρώνει κάποιος μια τοποθεσία για παρουσίαση; Όλως τυχαίως λαμβάνει μήνυμα από τον Alfie ότι θα ταξιδέψει στην Προβηγκία όπου έχει έπαυλη ο Antoine, γεμάτη λεβάντες, που αποτελούν το κύριο θέμα της καμπάνιας που θέλουν να προωθήσουν. Ξεπερνάει σε sci-fi επίπεδο ακόμα και το Avatar που μόλις κυκλοφόρησε…
Btw, ο Alfie ήταν να την κάνει για Λονδίνο, αλλά με μια συνάντηση με τον Antoine, βρήκε δουλειά στο Παρίσι και η σχέση του με την Emily σώθηκε. Quel hasard!
Και δεν είναι καν τα πιο χτυπητά παραδείγματα. Μέσα σε 10 μόλις επεισόδια η Emily πρόλαβε να χάσει τη δουλειά της, να γίνει σερβιτόρα στο εστιατόριο του Gabriel που έψαχνε άτομο εκείνη την περίοδο (καλέ τι σύμπτωση κι αυτή), να βρει νέα δουλειά στη νεοσύστατη εταιρεία της Sylvie μένοντας άνεργη το πολύ ένα 24ωρο, να πουλήσει το τραγούδι της κολλητής της σε έναν ζάμπλουτο επιχειρηματία σε συνάντησή τους στην πισίνα, και όπως πάντα, να ενθουσιάσει τους πελάτες με τις ιδέες της λες και δεν τις έχουν ξανακούσει άλλες πεντακόσιες φορές. Μία εξ αυτές, να «πουλήσουν» σε ζωντανή μετάδοση έναν αληθινό αρραβώνα, όπου το ζευγάρι φυσικά και θα ήταν ο Gabriel και η Camille.
Είναι λες και ζουν σε έναν μικρόκοσμο με όλα τα αναγκαία. Δε χρειάζεται να κοιτάξουν πέρα από τον κύκλο τους, έχουν ό,τι χρειάζεται για κάθε δουλειά εκεί.
Στο μεταξύ, έχω βάσιμες υποψίες ότι οι πρωταγωνιστές αυτής της σειράς είναι… NPCs. Οι αντιδράσεις τους είναι μονίμως ίδιες και δεν υπάρχει καθόλου νεύρο. Απόδειξη 1: Η Emily παραιτήθηκε και η Madeline το δέχτηκε έτσι απλά, με μια αγκαλιά και μια ευχή για καλή τύχη. Λες και δεν πήγε να την προδώσει ήδη μία φορά λίγο καιρό πριν. Like wtf…
Απόδειξη 2: Η Emily έκανε βούκινο τον γκόμενο της Mindy και η διαφορά λύθηκε με τον πιο unrealistic διάλογο που έχει παίξει στην οθόνη. Κάποιος είχε κανονίσει καφεδάκι και ήθελε να φύγει νωρίς από τη δουλειά. Κι αυτός ήταν ο σεναριογράφος!
Δε ζητάμε πολλά, λίγη προσπάθεια παραπάνω να μας πείσετε ότι αυτό που βλέπουμε δεν είναι παραμύθι βγαλμένο από άλλο κόσμο. H 4η σεζόν έχει επιβεβαιωθεί εδώ και καιρό, ας ελπίσουμε να βάλουν έστω τη μισή προσπάθεια που βάζουν στα outfits, στο σενάριο.
