Γράφει ο Στάθης Ιωάννου
Θα την πω την αλήθεια μου… Είχα πολύ καιρό να ενθουσιαστώ με κάποια ταινία. Μια ταινία που το τέλος της θα σε βρει με ένα ζεστό συναίσθημα κάθαρσης για τα όσα έχεις δει μέσα σ’ αυτήν και θα σε ψυχαγωγήσει, με την ακριβή έννοια του όρου.
Ευτυχώς, το Hidden Figures ήταν ακριβώς μια τέτοια ταινία…
Τοποθετημένη στη δεκαετία του ’60, η ταινία αφηγείται την αληθινή ιστορία τριών έγχρωμων γυναικών που εργάζονται στη NASA, η καθεμία με το δικό της ταλέντο.
Έχουμε λοιπόν πρώτα την Katherine, μια ιδιοφυΐα στα μαθηματικά, που καταλήγει να εργάζεται στο Space Task Group και να υπολογίζει τροχιές για πυραύλους, την Dorothy που εκτελεί χρέη προϊσταμένης χωρίς να της δίνεται η θέση και τη Mary που θα παλέψει να γίνει πολιτικός μηχανικός. Οι τρεις αυτές πρωταγωνίστριες, μέσα στο απαιτητικό και ανδροκρατούμενο περιβάλλον της NASA και εν μέσω του Αμερικάνικου και Ρώσικου ανταγωνισμού για το διαστημικό πρόγραμμα, θα κάνουν τα πάντα για να αποδείξουν την αξία τους και να ξεπεράσουν όλα τα εμπόδια που τους θέτει η κοινωνία.
Η ταινία, με ένα υπέροχο κλίμα και σκηνοθεσία που δε σε κουράζει ούτε λεπτό, καταφέρνει να σε «βάλει» για τα καλά στη θέση των γυναικών αυτών.
Με φόντο τις προκαταλήψεις, τον ρατσισμό και τα στερεότυπα που είχαν να αντιμετωπίσουν, αντιλαμβανόμαστε την αξία των δικαιωμάτων, της εμπιστοσύνης που πρέπει να έχει ο καθένας στον εαυτό του, αλλά και της στήριξης της οικογένειας που μπορεί να ωθήσει έναν άνθρωπο ακόμη πιο ψηλά. Σε μια εποχή όπως αυτή που ζούμε, που όλα φαίνονται αυτονόητα και δεδομένα, βλέπουμε μια κοινωνία να έχει παραγκωνίσει εντελώς μια ομάδα ανθρώπων αποκλειστικά και μόνο λόγω της απόχρωσης του δέρματος. Γινόμαστε μάρτυρες ενός αδιανόητου διαχωρισμού που επηρέαζε κάθε πτυχή της ζωής των έγχρωμων ανθρώπων στην Αμερική, ακόμη και στην… τουαλέτα.
Και ενώ το status quo τείνει να απορρίπτει κάθε αλλαγή που μπορεί να επιφέρει αλυσιδωτές αντιδράσεις, η Katherine, η Dorothy και η Mary παλεύουν, η καθεμία στον τομέα της, για να επιβεβαιώσουν αυτό που δυστυχώς μόνο πολύ λίγοι γνώριζαν τότε: η αξία ενός ανθρώπου δεν κρίνεται από το χρώμα της επιδερμίδας, ούτε το φύλο.
Αυτό που καταφέρνει η ταινία σε εξαιρετικό βαθμό είναι να αγγίξει τον κάθε άνθρωπο που μπορεί να έχει βιώσει το οποιοδήποτε είδος ρατσισμού, αλλά και να «νουθετήσει» όσους ακόμη εκεί έξω διακρίνουν και κρίνουν τους ανθρώπους γύρω τους με βάση το φύλο, την καταγωγή, τον σεξουαλικό προσανατολισμό ή το οτιδήποτε διαφορετικό. Και ενώ στις μέρες μας η αποδοχή μένει στην επιφάνεια συνήθως και ο αγώνας για ισότητα καταντά αγώνας για ανωτερότητα, η ταινία προωθεί με αγνότητα και ειλικρίνεια ένα μόνο πράγμα: την ισότητα.
Οι ερμηνείες ήταν όλες καταπληκτικές. Από τις πρωταγωνίστριες που λαμβάνουν διθυραμβικές κριτικές για την ενσάρκωση των τριών αυτών εκπληκτικών γυναικών που έγραψαν ιστορία στην Αμερική, μέχρι τον οποιοδήποτε «δευτερεύοντα» χαρακτήρα που τις πλαισιώνει, για να συνθέσει με ακρίβεια το σκηνικό που επικρατούσε την εποχή εκείνη.
Άλλωστε, με ονόματα όπως Kevin Costner, Jim Parsons και Kristen Dunst δεν περιμέναμε κάτι διαφορετικό. Αλλά κανείς δε μπορεί να αρνηθεί το γεγονός ότι οι τρεις πρωταγωνίστριες κλέβουν την παράσταση σε κάθε σκηνή. Χρησιμοποιώντας αληθινά πλάνα από τις τότε διαστημικές αποστολές αλλά και τη μανία του αμερικάνικου λαού για το όραμα του διαστήματος, το Hidden Figures καταφέρνει να αιχμαλωτίσει κάθε στοιχείο των χρόνων εκείνων και τον αγώνα που έπρεπε κάποιοι άνθρωποι να κάνουν, για να γραφτούν στις σελίδες της Ιστορίας.
Το μόνο αρνητικό που θα μπορούσα ίσως να πω είναι για τη μουσική, καθώς θα περίμενα ένα soundtrack πιο ταιριαστό με την εποχή εκείνη ή ακόμη και τραγούδια βγαλμένα από την ίδια εποχή, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι υστερεί η ταινία εκεί. Δε θα μπορούσε άλλωστε με τον Hans Zimmer και το Pharell Williams στην παραγωγή της μουσικής. Αλλά αυτό εξαρτάται καθαρά από το γούστο του καθενός…
Αν ωστόσο, το θέμα της μουσικής είναι υποκειμενικό, ως συμπέρασμα θα μπορούσα να πω πως η ταινία ανήκει αντικειμενικά στις καλύτερες των τελευταίων ετών!
Και μπορεί ίσως να μην είναι 100% ακριβείς οι χρονολογίες ή οι λεπτομέρειες των γεγονότων για τις τρεις αυτές γυναίκες, αυτό όμως δε μειώνει την αξία τους και τον αγώνα τους, που κατάφερε να συντρίψει στερεότυπα και προκαταλήψεις βαθιά ριζωμένες!
Υ.Γ. Για όσους θέλουν να μάθουν κάτι περισσότερο για τις γυναίκες αυτές: Katherine Johnson, Mary Jackson και Dorothy Vaughan.
