«Έλα, ένας μήνας έμεινε!», σου λένε όλοι πιστεύοντας πως έτσι σε παρηγορούν…
Αμ δε, το αντίθετο πετυχαίνουν!
Ξέρεις πόσες μέρες απομένουν μέχρι να ξεκινήσουν οι Πανελλήνιες, δε χρειάζεσαι κανέναν να σου το υπενθυμίζει όλη την ώρα! Ειδικά όταν σε αγχώνουν τα πάντα και κυριώς, το πόσο λίγος καιρός έμεινε για την στιγμή της αλήθειας. Εκείνης που θα δείξει αν άξιζαν οι κόποι σου ή όχι.
Οι γονείς σου συνεχώς σε πιέζουν να διαβάσεις περισσότερο, «να φορτσάρεις, γιατί τώρα έφτασες στην τελική ευθεία».
Προσπαθούν να σε πείσουν να κάνεις τις επαναλήψεις των επαναλήψεων μήπως και σου έχει ξεφύγει κάτι, να λύσεις ασκήσεις, πολλές ασκήσεις και να τους πεις απέξω όσα μαθήματα χρειάζονται παπαγαλία.
Τα παλιά θέματα του OΕΦΕ τα κοίταξες; Να πεις στους καθηγητές σου να είναι πιο πιεστικοί μαζί σου, μην τα χαλάσεις όλα τελευταία στιγμή! Και καλό είναι μέχρι να ξεκινήσουν οι εξετάσεις να μην πολυβγαίνεις από το σπίτι, οι βόλτες θα σου αποσπάσουν την προσοχή από το διάβασμα!
Η οικογένειά σου από την εποχή που πήγαινες γυμνάσιο, δεν κάνει και τίποτα άλλο. Περιμένει την στιγμή που θα ανακοινώσεις τα χαρμόσυνα. Να γυρίσεις σπίτι και να τους πεις πως πέρασες εκεί που ονειρεύονταν! Στην τελική, τόσα λεφτά έδωσαν σε φροντιστήρια και ιδιαίτερα, με στόχο να μπεις στη σχολή με τα υψηλότερα μόρια, άρα έχουν το πάνω χέρι… Το άγχος τους μετράει περισσότερο από το δικό σου…
Τρελαίνεσαι, γιατί πέρα από τους γονείς παίρνουν θέση οι συγγενείς και οι φίλοι!
Σε κάθε συζήτηση ακούς τη φράση «Δεν τον φοβάμαι, πάνω από δεκαεφτά θα γράψει. Και τι είναι τέσσερα μαθηματάκια, μωρέ;».
Αφού τα θεωρούν τόσο ασήμαντα αυτά τα τέσσερα μαθηματάκια, ας σταματήσουν επιτέλους να ασχολούνται μ’ αυτά! Το μόνο που καταφέρνουν είναι να σε φοβίζουν. Να σου περνούν στο μυαλό τις Πανελλήνιες σαν κάτι τόσο μεγάλο και καθοριστικό, με αποτέλεσμα να τρέμεις την στιγμή που θα παραδώσεις το γραπτό σου, την επιστροφή στο σπίτι και το γεγονός πως θα πέσουν όλοι πάνω σου να μάθουν πώς έγραψες. Λογικό να ανησυχούν, δε λέω, αλλά κάποιος πρέπει να σκεφτεί κι εσένα.
Αυτό που θες να σε ρωτήσουν δεν έχει σχέση με το γραπτό σου, αλλά με την ψυχολογία σου. Πώς νιώθεις; Είσαι αγχωμένος; Φοβάσαι;
Σε καταλαβαίνω όμως εγώ! Έχω βρεθεί στη θέση σου, ίσως κάποια χρόνια πριν, αλλά έχω βρεθεί. Που σημαίνει πως έχω νιώσει το ίδιο ακριβώς άγχος που βιώνεις εσύ τώρα για το μέλλον σου.
Δεν κοιμόμουν καλά και κάθε πρωί ξυπνούσα με την ίδια σκέψη: τις Πανελλήνιες και το διάβασμα. Είχα θέμα με το φαγητό και δεν ήθελα να βλέπω μπροστά μου κανέναν άνθρωπο. Ένιωθα δειλή, γιατί όλοι γύρω παρουσίαζαν τη φάση αυτή σαν κάτι το βατό, ενώ για εμένα ήταν η πιο δύσκολη στη μέχρι τότε ζωή μου. Σαν τρίτος βέβαια τα βλέπεις όλα πολύ πιο απλά… Σκεφτόμουν πως θα ήταν μεγάλη αποτυχία αν τελικά δεν περνούσα εκεί που στόχευα. Τι θα πουν όλοι εκείνοι που με έζησαν κατά τη διάρκεια της προετοιμασίας; Πως απέτυχα, αυτό θα πουν... Είδες; Σου είπα ότι τα έχω περάσει κι εγώ.
Άδειασε το μυαλό σου και πάρ’ το απ’ την αρχή, υπάρχει αρκετός χρόνος ακόμα!
Σταμάτα να ακούς ό,τι σου λένε και αφοσιώσου στο διάβασμα, χωρίς άγχος και πίεση, θα έχεις καλύτερα αποτελέσματα έτσι. Και πάνω απ’ όλα, απομυθοποίησε τις Πανελλήνιες! Δεν είναι δα και καμιά δοκιμασία της ζωής, από την οποία εξαρτάται (ολοκληρωτικά) το μέλλον σου! Οι Πανελλήνιες είναι μια ευκαιρία, αλλά ευκαιρίες στη ζωή σου θα έχεις πολλές ακόμα.
Αυτό που έχω να πω σε εσένα, σε εμένα και σε όλα εκείνα τα παιδιά που δίνουν ή έχουν δώσει, είναι ένα μεγάλο ΜΠΡΑΒΟ! Μπράβο, γιατί αντέξαμε μια τόσο μεγάλη ψυχολογική πίεση σε μια ευαίσθητη ηλικία. Συγχαρητήρια που προσπαθήσαμε και κυνηγήσαμε τα όνειρά μας, γιατί αυτό είναι και το πιο σημαντικό. Να έχουμε όνειρα και να κάνουμε τα πάντα για να τα πραγματοποιήσουμε!
Δεν έχει καμία απολύτως σημασία πού θα περάσεις κι αν θα περάσεις! Ξέρεις πόσοι άνθρωποι έχουν πετύχει στη ζωή τους σε πολύ διαφορετικό κλάδο από αυτόν που σπούδασαν; Έχεις ιδέα πόσοι τα έχουν καταφέρει άψογα κι ας μην έβγαλαν κανένα πανεπιστήμιο; Αν ψάχνεσαι και έχεις στόχους, δεν πρόκειται να χαθείς. Το Πανεπιστήμιο δεν είναι το μοναδικό εφόδιο στη ζωή σου που θα σου βρει δουλειά και άστους άλλους να λένε. Μπορεί να σε μαθαίνει να σκέφτεσαι, να αναλύεις καταστάσεις και να βρίσκεις εναλλακτικές λύσεις, αλλά όχι να τα βγάζεις πέρα στη ζωή σου, στη συγκεκριμένη περίπτωση να βρίσκεις δουλειά. Ναι μεν συμβάλλει, αλλά από μόνο του δεν αρκεί.
Και να μην γράψεις καλά, τι έγινε; Θα ξαναδώσεις!
Πληροφοριακά, η δεύτερη προσπάθεια είναι πολύ πιο ανώδυνη από την πρώτη. Όσο για αυτούς που δε θα περάσουν στη σχολή της πρώτης τους επιλογής, καλή καρδιά! Υπάρχει και το 10%, υπάρχουν και τα μεταπτυχιακά! Άλλωστε, όλα συμβαίνουν για κάποιον λόγο!
Ούτε εγώ έγραψα τόσο καλά, αλλά έκανα 10% και πίστεψα πολύ σε μένα, στις δυνατότητες μου και στο όνειρο μου να γίνω δημοσιογράφος. Και το όνειρο μου έγινε πραγματικότητα. Πέρασα στη σχολή Επικοινωνίας και Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης. Και τώρα είμαι εδώ και σου γράφω σαν μια εν δυνάμει δημοσιογράφος!
Μπορείς να βρεις το δρόμο σου και χωρίς να έχεις «πετύχει» στις Πανελλήνιες, στο εγγυώμαι εγώ. Γιατί το μέλλον σου δεν κρίνεται από ένα χαρτί γεμάτο λέξεις και αριθμούς. Ο χαρακτήρας σου, η επιμονή σου και η υπομονή σου θα χαράξουν το δρόμο για την επιτυχία!
Αυτό που έχεις να κάνεις τώρα είναι να προσπαθήσεις για το καλύτερο (με ρέγουλα όμως) και να απολαύσεις τις τελευταίες σου στιγμές στα θρανία, γιατί από… Σεπτέμβρη θα αρχίσουν ήδη να σου λείπουν. Σε λίγους μήνες από τώρα, που θα διακοπάρεις με τους φίλους σου (θα ζήσετε το καλύτερο καλοκαίρι btw, ασχέτως αποτελεσμάτων), θα συζητάτε για τις Πανελλήνιες σαν να είναι μια μακρινή ανάμνηση, γιατί όντως θα φαντάζουν πολύ μακριά.
Τις 12 αυτές ώρες που θα γράφεις, δε θα κριθείς σαν άνθρωπος αλλά σαν μαθητής, το ακούς; Τα μόρια των Πανελλήνιων δε θα δείξουν πόσο έξυπνος είσαι ή αν έχεις ταλέντο σε κάτι. Θα δείξουν μονάχα το πόσο μέτρησε η προσπάθεια σου για το διάβασμα που έκανες όλη τη χρονιά.
Μην τρελαίνεσαι. Θα περάσεις, θα σπουδάσεις, θα βρεις δουλειά. Όλα θα γίνουν, αρκεί να πιστέψεις στον εαυτό σου! Πάρε λοιπόν μια βαθιά ανάσα και απόδειξε ποιος είσαι.
Δε θα σε πατήσουν κάτω οι Πανελλήνιες, εσύ θα τις πατήσεις.
Την επόμενη φορά λοιπόν που θα σου επισημάνει κάποιος εμμέσως πλην σαφώς, πως «30 μέρες έμειναν για να σου πουν εάν έχεις μέλλον ή όχι!» , απάντησε τους «30 μέρες έμειναν μέχρι να έρθουν τα καλύτερα»!
