Sooo, φέτος κλείνουμε τα 25 έτσι; Καλή μας κρισούλα ηλικίας.
Είναι ένα περίεργο σημείο στη ζωή μας, όχι επειδή μας πήραν τα χρόνια, αλλά γιατί έτσι πιστεύουμε. Βρίσκεσαι ακριβώς στη μέση των 20 και των 30 και αισθάνεσαι τις κοινωνικές πιέσεις να σε βαραίνουν περισσότερο από ποτέ. Δεν ξέρω τι έκαναν παλιότερα, αλλά εν έτει 2023 στα 25 μας αισθανόμαστε ακόμα παιδιά. Βασικά ξέρω τι έκαναν. Ήταν ήδη παντρεμένοι, με 2-3 κουτσούβελα και μια δουλειά στην οποία πιθανόν θα έμεναν για μια ζωή.
Η πλειοψηφία των σημερινών 25άρηδων βρίσκεται πολύ μακριά από αυτό το σενάριο.
Στα mid 20s σου δεν έχεις ανοίξει σπίτι, προσπαθείς ακόμα να γνωρίσεις τον εαυτό σου και τα «θέλω» σου. Παίρνεις το χρόνο σου να κοιτάξεις πίσω, να οραματιστείς το μπροστά και να κατανοήσεις τα μαθήματα που έχεις πάρει από τη ζωή μέχρι τώρα.
Φέτος έσβησα κι εγώ 25 κεράκια και ξέρω πόσο επώδυνο είναι (η κρίση που λέγαμε). Από την άλλη όμως, συνειδητοποιείς ότι έχεις πάρει και κάποια μαθήματα, που μόνο ο χρόνος θα μπορούσε να σου εξασφαλίσει και είσαι ευγνώμων για αυτά!
1 Μην παίρνεις τον εαυτό σου και τους άλλους τόσο σοβαρά
Οκ, παραείναι κουραστικό να παίρνεις την κάθε κουβέντα, συμπεριφορά και γνώμη τοις μετρητοίς. Ποιος το προτιμά άλλωστε, όταν μπορείς απλά να αδιαφορήσεις για το τι πιστεύει ο καθένας για σένα, να σταματήσεις να αγχώνεσαι για την εικόνα που περνάς προς τα έξω και να κάνεις τη ζωή σου όπως γουστάρεις;
2 Το να είσαι σκληρός με τον εαυτό σου δε σε κάνει πιο δυνατό
Αυτό διαβάζεται και ως: Το να καταπιέζεις συναισθήματα κι επιθυμίες για να δείξεις ότι αντέχεις, δε θα σε κάνει να αντέξεις όντως. Θα σε φορτώσει παραπάνω ψυχολογικά.
3 Αυτό που σπουδάζεις δεν είναι απαραίτητα κι αυτό πάνω στο οποίο θα δουλέψεις
5 λεπτάκια με τον 17χρονο εαυτό μου θέλω μόνο.
4 Οι σπουδές είναι και κάπως overrated
Θα ήθελα πολύ να μου είχε προσφέρει κάποιος αυτή τη γνώση προτού εμφανίσω του κόσμου τα ψυχοσωματικά στη Γ’ Λυκείου.
5 Το να φύγεις από το πατρικό σου είναι πιο περίπλοκο απ’ ό,τι φανταζόσουν στα 18
Μεγάλη κουβέντα αυτή. Ας μείνουμε απλά στο ότι δε συγκατοίκησες με τους κολλητούς σου από τα 20 σου, ούτε η καθημερινότητά σου θυμίζει sitcom των 00’s. Και όχι γιατί κάνεις κάτι λάθος απαραίτητα.
6 Κοίτα να δεις που το «συγγνώμη» δεν είναι και τόσο ταπεινωτικό τελικά
Όταν έχεις άδικο, να τονίσουμε. Όταν είσαι θύμα gaslighting, τότε συνεχίζει να σε κάνει να νιώθεις σκατά σε οποιαδήποτε ηλικία.
7 Δεν έχει κανένα νόημα να συγκρίνεις τον εαυτό σου με άλλους
Φτάνοντας στα 25 συνειδητοποιείς πως οι κλισεδιές τύπου «ο καθένας είναι ξεχωριστός με τον δικό του τρόπο» έχουν μια αλήθεια μέσα τους.
8 Δεν πραγματοποιείς όλους τους στόχους που είχες μικρ@ και είναι οκ
Είναι καλό να προσπαθείς να τους πετύχεις, αλλά αυτά τα inspirational βιντεάκια που δείχνουν 25άρηδες να έχουν καταφέρει κάθε επιθυμία του 10χρονου εαυτού τους, είναι και λίγο αγχωτικά αν μη τι άλλο. Σίγουρα πάντως δεν αντιπροσωπεύουν την πλειοψηφία.
9 Δεν αξίζει να αγχώνομαι για πράγματα που δεν μπορώ να αλλάξω
Δύσκολα φτάνεις σ’ αυτό το σημείο, αλλά όταν συμβαίνει είναι πολύ απελευθερωτικό.
10 Δε χρειάζεται να είμαι συμπαθής σε όλους
Ανθρωπίνως αδύνατο.
11 Ο δρόμος για να ανακαλύψεις τον εαυτό σου είναι μακρύς (μπορεί και ατελείωτος)
Τα χρόνια περνάνε κι εσύ ακόμα να κάνεις figure out ποι@ είσαι και τι θες από τη ζωή σου. Πιθανόν να μη μάθεις ποτέ και να βρίσκεσαι σε μια μόνιμη φάση αναζήτησης κι ανακάλυψης.
12 Κάποια πράγματα πρέπει απλά να τα αφήσεις να φύγουν
Από τις κούκλες με τις οποίες έπαιζες στην Α’ Δημοτικού κι αρνείσαι να διώξεις από το δωμάτιό σου γιατί νιώθεις ότι θα προδώσεις τον 7χρονο εαυτό σου, μέχρι ανθρώπους που δε σου προσφέρουν πλέον τίποτα.
13 Λεφτά για εμπειρίες >>> λεφτά για ρούχα
Χωρίς Shein ζεις, χωρίς ταξίδια όχι.
14 Οι κακές στιγμές είναι αναπόφευκτες, αλλά είναι for the plot!
Δες τες σαν ένα απαραίτητο spice up για τον χαρακτήρα σου.
15 Ο χρόνος περνάει πολύ πιο γρήγορα και διαφορετικά όσο μεγαλώνεις
Το «πριν 5 χρόνια» παύει να μοιάζει με μια αιωνιότητα πριν και θυμίζει περισσότερο το χθες. Αυτό γιατί ζεις τα πάντα πιο συνειδητοποιημένα.
16 Με τα χρόνια εκτιμάς διαφορετικά (τα) πράγματα
*Το να μένεις μέσα Σάββατο βράδυ για μαραθώνιο στις ταινίες της Barbie, παραμένει σταθερή αξία.*
17 Όπως επίσης αξιολογείς αλλιώς τους ανθρώπους
Θέτεις πιο ώριμα κριτήρια για να καταλήξεις αν είναι friend/boyfriend/girlfriend material @ άλλ@.
18 Παύεις να κοιτάς τα ελαττώματά σου κι αρχίζεις να αποδέχεσαι τον εαυτό σου
Λογικό να περνάς τη φάση «μισώ τα πάντα πάνω μου» στην εφηβεία, αλλά κάπου σταματάει και γελάς με τα πρότυπα που είχες και τις προτεραιότητες που έθετες.
19 Είναι εντάξει να αναθεωρείς πράγματα
Αν οι απόψεις σου και τα «θέλω» σου παραμένουν ίδια με όταν ήσουν 16 χρονών, τότε κάτι κάνεις λάθος.
20 Δεν είσαι ποτέ πολύ μεγάλ@ ή μικρ@ για πράγματα
Εντάξει, ίσως είσαι λίγο μεγάλος για να πας σε παιχνιδότοπο… *silent cry*
21 Όσο μεγαλώνεις, τόσο πιο δύσκολο είναι να κάνεις φίλους
Γίνεσαι πιο απαιτητικός στις σχέσεις σου και άρα ρίχνεις πολύ περισσότερα χ σε άτομα που γνωρίζεις. Ή απλά δεν έχεις τις ίδιες ευκαιρίες να γνωρίσεις καινούριο κόσμο με παλιά.
22 Το να είσαι επιλεκτικ@ δε σε κάνει και δύσκολο χαρακτήρα
Περισσότερο συνειδητοποιημέν@ θα έλεγα ότι είσαι όταν αρνείσαι να συμβιβαστείς με πράγματα που δε θες.
23 Είναι οκ να βασίζεσαι σε άλλους για κάποια πράγματα
Δεν είσαι ούτε φυγόπον@, ούτε τεμπέλ@. Αν υστερείς κάπου (βλ. μαγείρεμα) και μπορεί να στο εξασφαλίσει κάποιος άλλος (βλ. η μαμά σου), δεν είναι η μεγαλύτερη ντροπή!
24 Δεν είσαι εξωγήινος επειδή μόλις πήρες δίπλωμα ή ακόμα να πάρεις!
Αυτό που σε κρίνουν με βάση τη δική τους ζωή, ανέσεις και δυνατότητες…
25 Δεν έφυγε το τρένο για σένα
Κάποιος να μου εξηγήσει τη λογική πίσω από το ότι στα 25 σου χρόνια θεωρείσαι μεγάλος. Μας έχουν δημιουργήσει απίστευτο άγχος κι ανασφάλεια, ενώ βρισκόμαστε κυριολεκτικά στο άνθος της ηλικίας μας. Δεν έχεις καθυστερήσει αν δεν έχεις κάνει ορισμένα ‘must’ (σύμφωνα με κάποιους) πράγματα έως τώρα, έχεις όλη τη ζωή μπροστά σου!
