Ελλάδα χώρα του φωτός, Ελλάδα όπου το alcohol is free και Ελλαδάρα μου S.A.G.A.P.O. με τις αξέχαστες συμμετοχές σου στον μακροβιότερο μουσικό διαγωνισμό στον πλανήτη, την Eurovision. Η αλήθεια είναι ότι έχουμε ζήσει μοναδικές στιγμές στις οθόνες μας χάρη στις ελληνικές αποστολές, γιατί ποιος μπορεί να ξεχάσει τον Σάκη ωσάν ημίθεο να σκίζει το σακάκι ή το απολαυστικότατο τσιφτετέλι του Σαρμπέλ; Για να μην αναφερθώ στην Έλενα Παπαρίζου, που είναι μια ξεχωριστή περίπτωση από μόνη της!
Παρόλο που έχουμε ζήσει τόσο έντονες στιγμές όμως, τα τελευταία χρόνια δε βρίσκουμε τρύπα να κρυφτούμε με τις συμμετοχές μας που μετράνε κορυφές και πρωτιές… από το τέλος. Εάν υπήρχαν βραβεία για άπατες εμφανίσεις, τότε σίγουρα θα είχαμε κάνα δυο να υπερηφανευόμαστε.
Για τους λάτρεις της στατιστικής, τους τελευταίους έξι διαγωνισμούς (2014–19), η Ελλάδα δεν έχει καταφέρει να πιάσει δεκάδα, ενώ απέτυχε να προκριθεί στον τελικό δύο φορές (2016 & 2018). Βαθιά μέσα μου πιστεύω ότι εκεί στην Eurovision βάζουν πλέον στοίχημα για το πόσο πιο χαμηλά θα βρεθεί η χώρα μας από την ψηφοφορία της επιτροπής, αλλά και από το televoting του κοινού, αφού το μόνο 12άρι που παίρνουμε είναι – μαντέψτε – αυτό της Κύπρου!
Σήμερα λοιπόν, το αφιέρωμα δεν αφορά τις καλύτερες εμφανίσεις μας για τις οποίες έχουμε να λέμε με καμάρι, αλλά 10 από τις πιο αποτυχημένες. Εκείνες που πέρασαν και δεν ακούμπησαν, ή μάλλον άγγιξαν… πάτο.
«Κλόουν» – Αφροδίτη Φρύδα (1988)
Ο «Κλόουν» δεν κατάφερε να συγκινήσει ιδιαίτερα τη χρονιά εκείνη και κατέληξε στην 17η θέση με 10 βαθμούς. Όντως, δεν ήταν κι από τις πιο δυνατές μας αποστολές, αλλά ο σάλος που προκλήθηκε στη συνέχεια ήταν ολίγον τι υπερβολικός! Η Αφροδίτη Φρυδά είχε μάλιστα δηλώσει: «Μόνο που δε με λιθοβόλησαν. Πληγώθηκα πολύ». Το καλό είναι ότι μέχρι σήμερα το θυμόμαστε με αγάπη το τραγούδι αυτό. Και με αρκετό γέλιο.
S.A.G.A.P.O. – Μιχάλης Ρακιντζής (2002)
Ο Μιχάλης Ρακιντζής αγαπήθηκε πάρα πολύ από το ελληνικό κοινό και έφτασε στο Ταλίν της Εσθονίας με μεγάλη αυτοπεποίθηση. Ωστόσο, οι Ευρωπαίοι μάλλον τρόμαξαν με κάποια φάλτσα που του βγήκαν (πρέπει να τον πέρασαν για ένστολο της ομάδας Δ.Ι.ΑΣ.) ενώ και το epic fail των ηχοληπτών (είναι δυνατόν ο τραγουδιστής να είναι πιο χαμηλά από το beat;) τον οδήγησαν στη 17η θέση με μόλις 27 βαθμούς. Ένα κομμάτι πολύ μπροστά για την εποχή του, έπιασε πάτο ενώ άξιζε ΠΟΛΥ καλύτερη θέση. Να πούμε επίσης, ότι ο Μιχάλης είναι officially ο άνθρωπος που μας καλωσόρισε στη γενιά του greeklish!
Never Let You Go – Μαντώ (2003)
Μετά την εμφάνιση του Μιχάλη Ρακιντζή, η χώρα μας προσπαθεί να μαζέψει τα σπασμένα και να στείλει μία καλύτερη εμφάνιση από την προηγούμενη. Όμως, ο αργός ρυθμός της μπαλάντας αυτής δεν ενθουσίασε την Ευρώπη και την έστειλε στην 17η θέση (again!), τότε μάλιστα που τα ξεσηκωτικά τραγούδια είχαν την τιμητική τους (νικήτρια του 2003 ήταν η Τουρκία με το ‘Everyway That I Can’). Στο ενδυματολογικό κομμάτι από την άλλη, τους κέρδισε όλους!
Aphrodisiac – Ελευθερία Ελευθερίου (2012)
Η αγαπημένη Ελευθερία Ελευθερίου (ευρέως γνωστή και ως τελεφερίκ) μπορεί να κατάφερε να φτάσει μέχρι ένα καλό σημείο στο Survivor, αλλά στο μουσικό διαγωνισμό της Ευρώπης δεν έμελλε να τα πάει και τόσο καλά! Με την 17η θέση (μας έχει στοιχειώσει, το βλέπετε έτσι;) ανάμεσα σε 26 χώρες, δικαιωματικά μπαίνει στη λίστα με τις χειρότερες εμφανίσεις της Ελλάδας. Ωστόσο, είμαι η μόνη που έμεινα έκπληκτη; Το τραγούδι ήταν αρκετά καλό, με έντονα ‘Number 1’ vibes και ίσως μπορούσε να τα είχε πάει καλύτερα.
Rise Up – Freaky Fortune feat. RiskyKidd (2014)
Στο λεξικό της Eurovision δίπλα απο τη συμμετοχή αυτή υπάρχει η λέξη «βαρετό»! Συνήθως ακόμα και η κακή εντύπωση, μπορεί να σου δώσει μία άξια θέση, καθώς έχει κηρυχθεί ως ο διαγωνισμός της καλύτερης κιτς εμφάνισης! Την εμφάνιση αυτή όλοι την έχουμε ξεχάσει, αφού οι Freaky Fortune & RiskyKidd δεν κατάφεραν να προκαλέσουν καμία αίσθηση. Ούτε κακή, ούτε καλή. Η τελική κατάταξη στην 20η θέση με 35 πόντους, τους έφερε σε μία από τις χειρότερες θέσεις που έχουμε βρεθεί σε τελικό της Eurovision!
One Last Breath – Μαρία Έλενα Κυριάκου (2015)
Το 2015 η νικήτρια της πρώτης σεζόν του The Voice άφησε… την τελευταία της πνοή στην σκηνή της Eurovision. Παρόλο που κατέκτησε την πρωτιά στον ελληνικό διαγωνισμό τραγουδιού, στον ευρωπαϊκό δεν κατάφερε να εντυπωσιάσει. Το αποτέλεσμα; Να βρεθεί στην 19η θέση με μόλις 23 βαθμούς… Η φωνή της ήταν πολύ δυναμική, αλλά με ένα αρκετά μέτριο τραγούδι και φτωχή σκηνική παρουσία δεν κατάφερε να κάνει το ευρωπαϊκό κοινό να δώσει το 12άρι του (ή έστω το κατιτίς του). Τουλάχιστον εμείς την αγαπάμε και χωρίς αυτήν την πρωτιά!
Utopian Land – Argo (2016)
Tο 2016 ήταν η πρώτη χρονιά που αποκλειστήκαμε. Το συγκεκριμένο κομμάτι μου θύμισε κάτι τραγούδια που λέγαμε στο Δημοτικό τύπου «Ένας παλιάτσος είμαι εγώ, καλή σας μέρα». Παρόλο που το μήνυμά του ήταν τρομερό, η ερμηνεία του ήταν κάτω του μετρίου. Γίνομαι κακιά; Μπορεί! Αλλά από το να στείλουμε ένα τέτοιο κομμάτι θα ήταν προτιμότερο να μη στέλναμε καθόλου. Δεν τα βγάζω από το μυαλό μου, το 2016 ήταν η πρώτη φορά που η Ελλάδα δεν πέρασε καν στον τελικό και επισφράγισε τη θεωρία μου ότι τα τελευταία χρόνια πάμε δυναμικά να κατακτήσουμε την… ήττα!
Τhis Is Love – Demy (2017)
Για να μη χαλάσει λοιπόν το σερί, η Ευρώπη αποφάσισε να μας στείλει για άλλη μία φορά στον πάτο της βαθμολογίας! Κατακτώντας την 19η θέση, η Demy και το ‘This is Love’ μπαίνουν αυτόματα στη σημερινή λίστα, όσο κι αν αυτό μας λυπεί. Το 2017 καταφέραμε να προκριθούμε στον τελικό σε αντίθεση με την προηγούμενη χρονιά, αλλά όχι και να «χτυπήσουμε» μια καλή θέση, καθώς το μόνο που είχαμε να προσφέρουμε ήταν όμορφη παρουσία και φωνή. Από εκεί και πέρα, το τραγούδι παραήταν συνηθισμένο και σου έδινε την αίσθηση ότι το έχεις ξανακούσει. This is… Eurovision!
Όνειρό Μου – Γιάννα Τερζή (2018)
Η ΑΔΙΚΙΑ ΤΟΥ ΑΙΩΝΑ! Ένα τέτοιο τραγούδι θα έπρεπε να μπει στη λίστα με τις καλύτερες εμφανίσεις! Αντιθέτως, κάποιος αποφάσισε να το αφήσει εντελώς εκτός διαγωνισμού. Θες ο στίχος ο ελληνικός που δεν κατάλαβε κανείς την τύφλα του; Θες η μίνιμαλ σκηνική παρουσία; Ή μήπως τα συμφέροντα μεταξύ των κρατών-συμμετεχόντων; Το θέμα είναι ότι το τραγούδι άξιζε τουλάχιστον δεκάδα. Πού έχουν τηλέφωνα παραπόνων εκεί στην EBU; Θέλω να τους πω δύο κουβέντες…
Better Love – Κατερίνα Ντούσκα (2019)
Ολοκληρώνουμε λοιπόν το σερί αποτυχίας μιας ολόκληρης δεκαετίας, με μία από τις πιο αδικημένες ελληνικές συμμετοχές της Eurovision, αυτή της Κατερίνας Ντούσκα και το Better Love. Και γιατί αδικημένη; Γιατί και φωνάρα έχει η κοπέλα, και φαντασμαγορικό σκηνικό και όμορφο τραγούδι! Σίγουρα δεν ήταν για πρωτιά, ειδικά με τον ανταγωνισμό του 2019, αλλά ρε παιδιά, όχι και 21η, μία από τις πιο χαμηλές θέσεις που έχουμε κατακτήσει στον τελικό της Eurovision!
Όπως και να έχει, εμείς πάντα είμαστε υπερήφανοι για τις αποστολές μας ανεξάρτητα την τελική βαθμολογία! Να ευχηθούμε καλή επιτυχία σε Ελλάδα και Κύπρο και στο φετινό διαγωνισμό και να σπάσουν αυτό το κακό σερί που μας έχει βρει την τελευταία δεκαετία! Και με τη νίκη Stefania και Έλενα!
