Οι φοιτητές έχουν δείξει εδώ και καιρό ότι έχουν κουραστεί από τα εξ αποστάσεως μαθήματα, μα κυρίως από τα όσα τους στερούν. Σε ορισμένες περιπτώσεις επηρεάζεται ακόμα και η απόκτηση του πτυχίου, αφού έχει μπει αναγκαστικά παύση σε κλινικές, εργαστηριακές και πρακτικές ασκήσεις.
Με λίγα λόγια λοιπόν, τα νέα ότι το εαρινό εξάμηνο θα συνεχιστεί επίσης εξ αποστάσεως, ήταν άλλο ένα στριφογύρισμα του μαχαιριού στην καρδιά πολλών φοιτητών, που ναι μεν το περίμεναν δεδομένης της κατάστασης, αλλά είχαν μια μικρή ελπίδα πως κάτι θα αλλάξει.
Γιατί μπορεί τον περσινό Μάρτιο η απομάκρυνση από τα πανεπιστήμια να ήταν ένα διάλειμμα που το χρειαζόμασταν, αλλά όταν έχει περάσει ένας χρόνος μακριά από τα αμφιθέατρα και τη δια ζώσης παρακολούθηση των μαθημάτων, αρχίζεις και αναπολείς τον παλιό καλό καιρό και συνειδητοποιείς πως μέσα σε ένα τόσο μεγάλο χρονικό διάστημα δεν έχει γίνει κάτι ουσιαστικό για να λυθεί το πρόβλημα.
Μάλιστα, στο Υπουργείο φαίνεται να αντιλαμβάνονται(;) και οι ίδιοι τη σημασία των δια ζώσης διαλέξεων έναντι της τηλεκπαίδευσης, με τον Υφυπουργό Παιδείας να σχολιάζει για τη δεύτερη, ότι:
Είναι σαν να μιλάς σε έναν τοίχο, σε μια οθόνη. Δεν μπορεί να συνεχιστεί αυτό το πράγμα. Το κάνουμε εξ ανάγκης. Ούτε οι καθηγητές το θέλουν. Χάνεις τη ζωντάνια του μαθήματος, χάνεις τα πάντα.
Στη συνέχεια πρόσθεσε πως «Είναι προφανές ότι γίνεται εξ ανάγκης. Ας αντιληφθούμε ότι η παρούσα κατάσταση είναι κάτι αντίστοιχο με συνθήκες παγκόσμιου πολέμου».
Οι φοιτητές βέβαια φωνάζουν εδώ και καιρό τις λύσεις του προβλήματος, που θα ανοίξουν τα πανεπιστήμια και θα τους δώσουν την ευκαιρία να βγάλουν με επιτυχία τις ακαδημαϊκές τους υποχρεώσεις και όχι με τα χίλια ζόρια και με προβληματικά μέσα. Ειδικά στην περίπτωση των εξεταστικών, ξέρουμε όλοι πόσο… στο πόδι πραγματοποιούνται, απλώς και μόνο για να πούμε ότι έγιναν και δε χάθηκε το εξάμηνο.
Ανάμεσα στα αιτήματα των φοιτητών λοιπόν, ήταν να παρθούν αυστηρά υγειονομικά μέτρα στα πανεπιστήμια για μια ασφαλή επιστροφή σε αυτά, καθώς και η πρόσληψη επιστημονικού προσωπικού.
Όσον αφορά το τελευταίο, η απάντηση του Υφυπουργού ήταν πως κάτι τέτοιο «δεν είναι εφικτό» μιας και πρόκειται για διαδικασίες που δε γίνονται από τη μία μέρα στην άλλη και υπόκεινται σε δικαστική κρίση, ούτε καν σε βάθος εξαμήνου. Όπως αναφέραμε και παραπάνω όμως, από τον Μάρτιο του 2020 μέχρι φέτος, υπήρχε αρκετός χρόνος να ληφθούν τέτοιες αποφάσεις.
Κλινικές και πρακτικές ασκήσεις
Μιλώντας για το θέμα των κλινικών, εργαστηριακών και πρακτικών ασκήσεων, το οποίο απασχολεί μεγάλο αριθμό φοιτητών, ο κ. Συρίγος σχολίασε πως «μέχρι στιγμής γίνονται μόνο κλινικές ασκήσεις από φοιτητές του έκτου έτους των ιατρικών σχολών. Πρόθεσή μας είναι όποτε οι υγειονομικές συνθήκες το επιτρέψουν να μπορέσουν να πραγματοποιηθούν και πρακτικές και εργαστηριακές ασκήσεις στις άλλες περιπτώσεις, όπως επίσης, και να δούμε τι μπορεί να γίνει με ειδικές περιπτώσεις, όπως επί παραδείγματι τους φοιτητές των ΤΕΦΑΑ. Αντικειμενικά δεν μπορείς να κάνεις με τηλεκπαίδευση εξετάσεις στον στίβο. Πώς να κάνεις τηλεκπαίδευση; Ή με τους φοιτητές επί παραδείγματι των Γεωλογικών Σχολών, οι οποίοι πρέπει να πάνε στο ορυχείο να κάνουν δύο εβδομάδες εκπαίδευση επί τόπου. Όλα αυτά τα εξετάζουμε, αλλά εξαρτώνται από τα επιδημιολογικά δεδομένα».
