Οι άνθρωποι που χαμογελούν συνέχεια είναι άκακοι. Γιατί; Είναι απλό…
Οι πάντα χαμογελαστοί άνθρωποι είναι αυτοί που έχουν περάσει – ούτε φαντάζεσαι πόσες – δυσκολίες και δε θέλουν να ταλαιπωρούν κανέναν για τις ατυχίες τους. Ίσως το χαμόγελο τους να είναι κι η δύναμη τους, το φάρμακο τους, το πάθος τους, που κανένας πια δεν μπορεί να πληγώσει…
Όταν τους τα παίρνουν όλα και μένουν στον άσσο, ξέρουν πως η ζωή δεν τελείωσε. Μάλλον τότε είναι που ξεκινάει. Μάλλον τότε είναι που θα πατήσουν στα πόδια τους ακόμα πιο γερά από την προηγούμενη φορά που είδαν τον εαυτό τους να πέφτει. Και ξέρεις γιατί κανένας άλλος δεν τους είδε να πέφτουν;
Γιατί δεν άφησαν κανένα να δει την πτώση τους, γιατί δεν ήθελαν να επιβαρύνουν κάποιον με το παγίδευμα που τους έκανε η ζωή τους, γιατί ζουν μόνοι τη ζωή τους και δεν επιτρέπουν σε κανένα να κλάψει για εκείνους. Γιατί ξέρουν πού αρχίζει η ζωή τους και πού τελειώνει, πού συνυφαίνεται με τη ζωή άλλων ανθρώπων και πού όχι.
Οι χαμογελαστοί άνθρωποι είναι αυτοί – σας το εγγυώμαι – που έχουν κλάψει ατελείωτα, που έχουν πονέσει κι έχουν βιώσει τα πιο έντονα δυσάρεστα συναισθήματα.
Ξέρουν όμως ότι αξίζουν και γι’ αυτό ανταμείβουν τον εαυτό τους με το καλύτερο δώρο… ΤΟ ΧΑΜΟΓΕΛΟ ΤΟΥΣ!
Οι χαμογελαστοί άνθρωποι είναι δυνατοί άνθρωποι. Είναι αυτοί που παρά τις σκοτούρες τους, μπορούν να σε κάνουν κι εσένα να χαμογελάσεις και να σε βάλουν στο κλίμα της ευθυμίας τους. Όχι! Όχι! Δεν μένουν ανεπηρέαστοι, απλά έχουν πιάσει το νόημα της ζωής: «Ζω το τώρα κι όσο ζω θα χαμογελάω και θα ελπίζω για τα καλύτερα! Δεν μπορεί τίποτα και κανείς να μου πάρει το δώρο μου… Το χαμόγελο μου!»
Άνθρωποι χαμογελαστοί που πέφτουν κι όμως σηκώνονται, αξίζουν τα συγχαρητήρια μας και θα τα αξίζουν για όσο ξαναπέφτουν, ξανασηκώνονται και ξαναχαμογελούν!
Τα πιο ωραία κι αθώα χαμόγελα τα έχω δει σε πληγωμένους ανθρώπους… Συμφωνείς; 
