Αυτές οι τελευταίες μέρες του Αυγούστου είναι από τις πιο δύσκολες του καλοκαιριού. Πρέπει να συμφιλιωθούμε με την ιδέα ότι η πιο ανέμελη εποχή τελειώνει και ταυτόχρονα να ανοίξουμε κάνα βιβλίο, διότι εξεταστική is coming. Μοιάζει πραγματικά ακατόρθωτο ύστερα από τόσο καιρό που είμαστε εκτός study mood, να στρωθούμε μπας και περάσουμε τίποτα. Γι’ αυτό λοιπόν, ό,τι inspirational ιστορία κυκλοφορεί εκεί έξω είναι κάτι παραπάνω από καλοδεχούμενη, κι αυτή της Βασιλικής Σιαλβέρα θα σε κάνει πραγματικά να αναθεωρήσεις το τρόπο με τον οποίο βλέπεις τις ακαδημαϊκές σου υποχρεώσεις! Και να ανοίξεις καμιά σημείωση εν τέλει.
Η 41χρονη από την Κοζάνη είναι από αυτές τις περιπτώσεις που χρειάστηκε να κοπιάσει παραπάνω για την εκπαίδευσή της, αλλά το αποτέλεσμα τη δικαιώνει 100%!
Έχοντας γεννηθεί με μια σπάνια εκφυλιστική νόσο που καθηλώνει τον πάσχοντα από νηπιακή ηλικία στο αναπηρικό αμαξίδιο και ταυτόχρονα μειώνει το προσδόκιμο ζωής του, τα εμπόδια που συνάντησε στη ζωή της ήταν πολλά. Η «Νωτιαία μυϊκή ατροφία», όπως ονομάζεται, καθιστούσε σχεδόν αδύνατες τις σπουδές μακριά από το πατρικό της, μέχρις ότου βέβαια μπήκε στη ζωή μας ο κορωνοϊός και οι εξ αποστάσεως διαλέξεις. Ναι, αυτές για τις οποίες παραπονιόμαστε οι περισσότεροι, στάθηκαν ιδιαίτερα βοηθητικές για τη Βασιλική ώστε να πετύχει το στόχο της.
Η ίδια σπούδαζε στα Οικονομικά του Πανεπιστημίου Μακεδονίας, όπου πέρασε το 2016, κάνοντας χρήση των διατάξεων του νόμου Ν.3794/09 και με την ποσόστωση του 5% επέλεξε να σπουδάσει στο Τμήμα Οργάνωσης και Διοίκησης Επιχειρήσεων (ΟΔΕ). Προηγουμένως ωστόσο, είχε κάνει σπουδές στη Διοίκηση Επιχειρήσεων και τη Λογιστική, καθώς και ένα μεταπτυχιακό στο ΤΕΙ Δυτικής Μακεδονίας. Η ίδια δηλώνει πως:
Δεν παρακολουθούσα τα μαθήματα λόγω της απόστασης και άλλων δυσκολιών, αλλά διάβαζα από τις σημειώσεις και τα βιβλία που μου είχαν δώσει οι καθηγητές μου. Υποσχέθηκα στον εαυτό μου ότι όσο δύσκολο και να είναι, εγώ θα το παλέψω. Κι αυτό προσπάθησα.
Στη συνέχεια πρόσθεσε ότι δεν είναι καθόλου εύκολο να μην έχεις καμία επαφή με τους καθηγητές σου και την εκπαιδευτική διαδικασία γενικότερα, πράγμα που την απογοήτευε και την οδηγούσε σε σκέψεις παραίτησης. Και κάπου εδώ, μπήκε η εξ αποστάσεως εκπαίδευση και έκανε την προσπάθειά της κατά πολύ ευκολότερη. Της έδωσε τη δυνατότητα να παρακολουθεί τα μαθήματά της, να κρατά τις σημειώσεις της και να συμμετέχει ενεργά όπως οι υπόλοιποι συμφοιτητές της.
Να σημειώσουμε ότι παράλληλα με την ακαδημαϊκή της σταδιοδρομία, εργάζεται εδώ και μερικά χρόνια στις διοικητικές υπηρεσίες του Δήμου Κοζάνης. Την περίοδο των περιοριστικών μέτρων ωστόσο, λόγω του ότι ανήκει σε ευπαθή ομάδα, εργαζόταν από το σπίτι, κάτι που επίσης ωφέλησε τις προσπάθειές της στο πανεπιστήμιο.
Έτσι, έφτασε να ορκίζεται διαδικτυακά πριν λίγο καιρό και να δηλώνει περήφανα ότι διαθέτει άλλο ένα πτυχίο και μάλιστα με βαθμό 8,01!
Εεεμ, πού να κρυφτούμε είπαμε;;;
Πάντως, η ίδια επισημαίνει επίσης τα ζητήματα που αντιμετωπίζουν τα ελληνικά πανεπιστήμια, για τα οποία δηλώνει ότι πρέπει να γίνουν οπωσδήποτε προσβάσιμα στα ΑμεΑ. Συγκεκριμένα, προτείνει να «καθιερωθεί η εξ αποστάσεως διδασκαλία των μαθημάτων με βιντεοσκοπημένα μαθήματα» για συγκεκριμένες κατηγορίες ανάπηρων φοιτητών και υπογραμμίζει την ανάγκη υλοποίησης της ανεξάρτητης διαβίωσης στην εκπαίδευση, δηλαδή την παρουσία Προσωπικού Βοηθού, για όσες ώρες διαρκούν τα μαθήματα παρακολούθησης ή τα υποχρεωτικά εργαστήρια του ανάπηρου φοιτητή.
