Η Ελλάδα, είναι η χώρα που αγαπώ και λατρεύω όσο καμία. Με τα μάτια της καρδιάς μου, είναι η πιο όμορφη και η πιο υπέροχη χώρα του πλανήτη. Με τα μάτια της λογικής όμως, αδυνατώ να πω και να γράψω το ίδιο. Όχι επειδή δε θέλω, αλλά επειδή θα είναι σαν να κοροϊδεύω τον ίδιο μου τον εαυτό.
Διότι ναι, γεννήσαμε τη Δημοκρατία. Ναι, είμαστε το σταυροδρόμι τριών ηπείρων (ή αλλιώς, κέντρο του κόσμου). Ναι, σαν τον ήλιο της Ελλάδας, δεν έχει. Ναι, η ακτογραμμή μας είναι πάνω κάτω ίση με εκείνη της Αφρικής. Ναι, όταν εμείς χτίζαμε την Ακρόπολη, οι άλλοι σκαρφάλωναν σε βελανίδια.
ΑΛΛΑ ΤΑΥΤΟΧΡΟΝΑ…
1. Περηφανευόμαστε συνεχώς για τους αρχαίους μας προγόνους, χωρίς να κάνουμε το παραμικρό να τους μοιάσουμε, πόσο μάλλον να τους ξεπεράσουμε. Και δυστυχώς, κανένα έθνος δεν πέτυχε απλά και μόνο επειδή έχει πλούσια ιστορία. Το παρελθόν μπορεί να λειτουργήσει ως οδηγός αλλά δε φτάνει μόνο «αυτός» για να φτάσουμε στον προορισμό.
2. Τα τελευταία εκλογικά αποτελέσματα, καθώς και οι σημερινές δημοσκοπήσεις, δείχνουν ξεκάθαρα ένα και μόνο πράγμα: Περιμένουμε των Μεσσία που θα μας σώσει. Όνειρό μας, η εμφάνιση ενός ανθρώπου που το μόνο που θα κάνει για να επιλυθεί κάθε μας πρόβλημα, είναι να κουνήσει το μαγικό του ραβδάκι. Και φυσικά, χωρίς να θιχτούν τα συμφέροντα κανενός. Ούτε των εκατομμυριούχων, ούτε των εργατών, ούτε των επιχειρηματιών, ούτε των συνδικαλιστών…
3. Πανηγυρίζουμε με τα ρεκόρ τουρισμού που καταγράφει η χώρα μας, δε βλέπουμε όμως πως ο αριθμός των ανθρώπων που επισκέπτονται την Ελλάδα ετησίως, δεν είναι ιδιαίτερα μεγαλύτερος από τον αντίστοιχο αριθμό που επισκέπτεται στο ίδιο διάστημα, ΜΟΝΟ την Βενετία! Κι όχι, δεν πιστεύω επ’ ουδενί οτι η Ιταλική πόλη είναι καλύτερη από τα δικά μας αξιοθέατα. Εκεί όμως, φροντίζει η Πολιτεία κι ο κόσμος της να λειτουργήσουν συντεταγμένα κι όπως πρέπει, για να πετύχουν αυτά τα αποτελέσματα. Εδώ, οι ταξιτζήδες (τυχαίο παράδειγμα) βλέπουν τουρίστα στον Πειραιά και του λένε πως η κούρσα μέχρι το Σύνταγμα θα κοστίσει 50 ευρώ.
4. Είμαστε η χώρα που έχει αναγάγει την φράση «να ψοφήσει η κατσίκα του γείτονα» σε επιστήμη!
5. Οι Έλληνες, αν και «πρόγονοι του Πολιτισμού» δε δείχνουμε την παραμικρή ευαισθησία προς αυτόν. Ένα απλό παράδειγμα έλλειψης κουλτούρας, η παντελής ασέβεια προς Δημόσια Κτίρια και Οικήματα. Για να πειστείτε, κάντε μια βόλτα στα Δικαστικά Μέγαρα οποιασδήποτε Ευρωπαϊκής χώρας. Αντιστοίχως, επισκεφθείτε και τα δικά μας…
6. (Πραγματικό γεγονός). Ετοιμάζομαι να φύγω από το Ελευθέριος Βενιζέλος. Ένας 40χρονος Έλληνας, καπνίζει αρκετά μπροστά από τον ειδικά διαμορφωμένο χώρο για τους καπνίζοντες, συζητώντας χαλαρά με την παρέα του και κάνοντας πως ξεφυσά εντός του χώρου. Ο ΙΔΙΟΣ άντρας, φτάνοντας στον προορισμό του στο εξωτερικό, όχι μόνο δεν τολμά να καπνίσει στο αντίστοιχο σημείο του εκεί αεροδρομίου, αλλά στέκεται ακριβώς στη μέση της αίθουσας, κοιτάζοντας ανήσυχος δεξιά αριστερά, μην τυχόν και κάνει κάτι λάθος. Τι άλλαξε; Θεωρητικά, τίποτα. Πρακτικά, μια ολόκληρη φιλοσοφία ζωής.
7. Κάθε μέρα, όπου κι αν βρεθώ, ακούω 50άρηδες+ να διαμαρτύρονται για την πολιτική και οικονομική κατάσταση της χώρας. Όσον αφορά τους συνταξιούχους, δεν το συζητάω. Κλαίνε το 10άρικο που τους έκοψε …η Μέρκελ. Συμμερίζομαι τον πόνο τους, δεν ξεχνώ όμως τη νο1 συμβουλή που έδιναν στη δική μου γενιά, πριν από 5 – 6 χρόνια. «Πάρε το χαρτί, μήπως και μπεις στο Δημόσιο και σωθείς» ή «Δήλωσε Στρατιωτικές Σχολές, να λύσεις το πρόβλημά σου». Λυπάμαι, φταίτε! Κι εσείς με τον Πάγκαλο τα φάγατε. Το ποιος χλαπάκιασε περισσότερο …φαίνεται, αυτό όμως, δεν ξεπλένει τα δικά σας χέρια…
8. Τα Πανεπιστήμια κάθε χώρας, είναι ο καθρέφτης αυτής και του μέλλοντός της. Αν βασιστούμε σε αυτήν τη φράση, φοβάμαι πως θα περάσουν πολλά χρόνια να δούμε άσπρη μέρα. Βλέπετε, πουθενά αλλού στον κόσμο δεν σουλατσάρει η ΔΑΠ και η ΚΝΕ λες και το Ίδρυμα είναι τσιφλίκι τους.
9. Είμαστε η χώρα που με πρόσχημα την οργή, υποστήριζε κατά 10% (μπορεί και παραπάνω) τη Χρυσή Αυγή! Να γράψω κι άλλα;
10. Δυστυχώς, ο Έλληνας έχει στο αίμα του την ανάγκη να νιώθει και να λειτουργεί ως αδικημένος. Δεν ξέρω πού οφείλεται αυτό, δεν ξέρω αν είναι κατάλοιπο της Τουρκοκρατίας, είμαι βέβαιος όμως, πως αν θέλουμε να βγούμε ξανά στην επιφάνεια της ευημερίας, θα πρέπει να το αφήσουμε πίσω μας. Κι όσο καθυστερούμε, τόσο περισσότερο βυθιζόμαστε μέρα με τη μέρα.
11. Ναι, είμαστε η χώρα που έχει συνδυάσει τη λέξη «Επιχειρηματίας» με αυτήν του «Λαμόγιου». Και σε αυτές τις συνθήκες, ευελπιστούμε πως θα ορθοποδήσουμε. Οκ.
12. Μα αν θες να καταλάβεις την κατάσταση αυτής της χώρας, με το πλέον απτό παράδειγμα, αρκεί να ρίξεις μια ματιά στον αθλητισμό μας. Μπασκετ, ποδόσφαιρο, ακόμη και …κρίκετ εφήβων γυναικών. Η «μούχλα» βρίσκεται παντού και δυστυχώς, δεν έχει χρώμα. Είναι κόκκινη, πράσινη, κίτρινη, μαύρη και …κεραμιδί. Κι αν είναι πολλοί αυτοί που πιστεύουν πως περιορίζεται σε μία χρωματική απόχρωση, τότε …ΚΑΛΗΝΥΧΤΑ ΕΛΛΑΔΑ!
