Δεν ξέρω για εσένα, αλλά εγώ καλέ μου φίλε και καλή μου φίλη τα πήγαινα comme ci, comme ça με την ώρα της γυμναστικής στο σχολείο. Τις περισσότερες φορές θεωρούσα το μάθημα, κατάλληλο για να αράξω και να μην κάνω τίποτα (με δικαιολογίες), ενώ κάποιες άλλες έριχνα ένα υποτυπώδες τρέξιμο, έτσι για τον βαθμό.
Κάπως άλλαξε αυτη η κατάσταση βέβαια, όταν μπήκα στην ομάδα βόλεϊ. Το καλό ήταν πως είχα τόσες προπονήσεις που έχανα μαθήματα όπως η Χημεία, τα Μαθηματικά κτλ. Γιόλο!
Κάπου εκεί η γυμναστική έγινε ένα κομμάτι στην καρδούλα μου, αγαπησιάρικο. Βέβαια πριν από το βόλεϊ (ναι όλα θα στα πω), είχα κάνει κάποιες προσπάθειες να αγαπήσω το μπάσκετ στην ομάδα που ξεκίνησε κι ο Γιάννης ο Αντετοκούνμπο, ωστόσο εκείνος έκανε καριέρα στο NBA κι εγώ έχω βρεθεί να γράφω για τη ζωή του. That’s life.
Θα μου πεις τώρα που κολλάνε όλα αυτά. Πρόσφατα λοιπόν, πραγματοποιήθηκε μια μελέτη στα εξωτερικάς, συγκεκριμένα από ερευνητές του Πανεπιστημίου της Αϊόβα, η οποία δημοσιεύθηκε στο Translational Journal of the American College of Sports Medicine.
Το θέμα της μελέτης ήταν η γυμναστική της ανήλικης ζωής και κατά πόσο επηρεάζει την ενήλικη. Με λίγα λόγια, τι σχέση θα μπορούσε να είχε το μάθημα της γυμναστικής στο σχολείο με αυτή που κάνουμε ή δεν κάνουμε τώρα.
Οι ερευνητές δημιούργησαν ένα ερωτηματολόγιο στο διαδίκτυο, με το οποίο ζητούσαν από τους εθελοντές να αξιολογήσουν τις αναμνήσεις τους από το μάθημα γυμναστικής, να αναφέρουν με δικά τους λόγια την καλύτερη ή χειρότερη ανάμνησή τους και να σημειώσουν το πως νιώθουν με την άσκηση τώρα, προκειμένου να αντιληφθούν κατά πόσο υπάρχει δεσμός του τότε με το τώρα.
Συνολικά συγκεντρώθηκαν πάνω από χίλιες απαντήσεις ανδρών και γυναικών, ηλικίας 18-45, και αυτό που διαπιστώθηκε σύμφωνα με τα αποτελέσματα της έρευνας, είναι πως υπάρχει κόσμος και κοσμάκης που έχει χαραγμένες στο μυαλό του πολλές στιγμούλες από το μάθημα γυμναστικής.
Οι άνθρωποι που απάντησαν πως έχουν δυσάρεστες αναμνήσεις από το μάθημα γυμναστικής στο σχολείο, δεν έχουν εντάξει σε μεγάλο βαθμό την άσκηση στην καθημερινότητά τους ή τη ζωή τους γενικότερα, σε αντίθεση με εκείνους που περνούσαν ωραία στο προαύλιο του σχολείου παίζοντας μπάλα ή βόλεϊ, οι οποίοι είναι εκείνοι τώρα που απολαμβάνουν τη γυμναστική. Δεν είναι απαραίτητο να του δίνουν να καταλαβαίνει, βέβαια.
Και για να μιλήσουμε με αριθμούς, το 14% των ερωτηθέντων δήλωσε πως ένιωθε άβολα να αλλάξει στα αποδυτήρια και το 34% απάντησε πως δεν περνούσε καλά με τους υπόλοιπους στην τάξη.
Αντίστοιχα, το 56% είπε πως απολάμβανε τις δραστηριότητες και το 37% πως η γυμναστική τους άφησε μια καλή σωματική ικανότητα.
Τέλος, το 7% δήλωσε πως απολάμβανε να μην παρακολουθεί το μάθημα της γυμναστικής, τύπου έκανε κοπάνα ή την έβγαζε στο “καπνιστήριο”.
Πάντως εγώ ταυτίζομαι περισσότερο με αυτό:
