Χριστούγεννα, Χριστούγεννα ευτυχισμένα, δε γίνονται, δε γίνονται… γιατί δουλεύω όλη μέρα! Ορίστε, το έβγαλα από μέσα μου.
Εκεί που οι υπόλοιποι στην παρέα βρίσκονται σε γιορτινό mood, ξυπνάνε ό,τι ώρα θέλουν, βγαίνουν για καφέ, για ποτό, για ψώνια και γενικά περνάνε καλά, εσύ είσαι κολλημέν@ σε μία δουλειά. Μία δουλειά που μεταξύ μας σιχαίνεσαι, αλλά δεν έχεις κι άλλη επιλογή… (ας μην το ανοίξουμε τώρα αυτό το θέμα).
Η κατάρα του να δουλεύεις στις γιορτές είναι σαν να περιμένεις το δωράκι σου από τον Άγιο Βασίλη, αλλά να σου δίνει κάρβουνο. Είναι το συναίσθημα του «θέλω να τους σκοτώσω όλους» (γιατί οι πελάτες μπορούν να γίνουν αφάνταστα αγενείς αυτές τις μέρες), αλλά πρέπει να είσαι χαμογελαστ@ για να τους εξυπηρετήσεις. Όλοι κανονίζουν εξόδους, αλλά εσύ – που είσαι στην εστίαση/πώληση/εξυπηρέτηση – ξέρεις ότι για άλλη μία φορά δε θα κάνεις τίποτα, απλά θα δοκιμαστούν οι αντοχές σου.
Η μόνη παρηγοριά είναι πως είμαστε πολλοί σε αυτό. Μπορεί η παρέα σου να μην καταλαβαίνει τι περνάς αυτές τις μέρες και να έχει άλλα σχέδια, όμως προσωπικά σε νιώθω και σίγουρα θα ταυτιστείς με τα παρακάτω:
1 Οι πελάτες είναι μία συνεχής υπενθύμιση της διασκέδασης που χάνεις
Θα μπορούσες να ήσουν εσύ στη θέση τους, αντ’ αυτού, μαζεύεις κρυφά τα δάκρυά σου, όσο τυλίγεις τα δώρα τους ή σερβίρεις τις παραγγελίες τους. Θα μου πεις πως αν θέλει κανείς όλα τα προλαβαίνει και θα σου πω πως όταν τρως καθημερινά στη μάπα τέτοια κοσμοσυρροή, το μόνο που θες όταν σχολάς είναι να κοιμηθείς, για να ξυπνήσεις την επόμενη και να αντέξεις άλλη μία μέρα τρέλας.
2 Τα ωράρια σου δε συγχρονίζονται με τίποτα με αυτά της παρέας
Ή που θα έχεις πρωινό ξύπνημα και οι φίλοι σου θα γυρνάνε εκείνη την ώρα από έξοδο, ή που θα είσαι με ένα δίσκο να βαράς υπερωρίες για να τους σερβίρεις και θα ξεκλέβεις λίγα λεπτά να πιεις κάνα σφηνάκι (για να την παλέψεις). Όπως και να ‘χει είναι χάλια, γιατί δεν μπορείς να κανονίσεις τίποτα μαζί τους. Το πιθανότερο σενάριο είναι να πας να τους βρεις στα καπάκια μετά τη δουλειά, αλλά με τόσες ώρες ορθοστασίας και κοινωνική επαφής, είσαι ένας ράκος. Τι ακριβώς να ευχαριστηθείς; 😫
3 Το ρεπό σου είναι αφιερωμένο στην ξεκούραση
Πες πως είσαι από τους τυχερούς που μπορείς έστω και μία φορά αυτές τις μέρες να ξεκλέψεις χρόνο για διασκέδαση. Όπως έχει δείξει η ιστορία, εκείνη την ημέρα θα σου βγει μαζεμένη η κούραση από τις υπερωρίες και την ταλαιπωρία και το μόνο που μπορείς να σκεφτείς είναι το κρεβάτι σου. Ακόμα κι αν δε συμβεί αυτό, η σκέψη ότι αύριο δουλεύεις πάλι, θα κάνει μεγάλη χαλάστρα. Είναι σίγουρα καλή ιδέα να περάσεις το ρεπό σου ξανά μες στην πολυκοσμία;
4 Δεν έχεις λεφτά. Τι πιο σύνηθες;!
«Καλά, γκρινιάζεις ότι δουλεύεις συνέχεια και πάλι δεν έχεις λεφτά;», θα ρωτήσει κανείς και είναι μία εύλογη απορία. Αλλά μεταξύ μας είμαστε, οι μισθοί εδώ δε φτάνουν ούτε για τσίχλες, πόσο μάλλον όταν πρέπει να πάρεις δώρα για κάθε δικό σου και ρούχα για να σε βρει ο νέος χρόνος σένιο ρε παιδί μου! Με το που πληρώνεσαι, τα περισσότερα φεύγουν σε λογαριασμούς και υποχρεώσεις κι αυτά που μένουν είναι όλα όσα κρατάς για να βγάλεις το μήνα. *Cries in poor*
Να κάνω και εγώ μία εύλογη ερώτηση; Εσείς που είστε όλη μέρα έξω, ΠΟΥ ΤΑ ΒΡΙΣΚΕΤΕ;
5 Δε νιώθεις καθόλου το γιορτινό κλίμα
Από την άλλη, μπορεί όντως παρά την κούρασή σου και τα ακατάλληλα ωράρια να θέλεις να νιώσεις λίγο το περίφημο Christmas spirit. Αλλά τίποτα. Κενό. Όλα γύρω σου λάμπουν και εσύ σαν χάνος κοιτάς τα στολισμένα μαγαζιά και τις πλατείες και σκέφτεσαι «Τι στον π…;». Δεν κατάλαβες πότε έφτασαν Χριστούγεννα, αφού με τους ρυθμούς που έχει αποκτήσει η καθημερινότητά σου τον τελευταίο μήνα, δεν έχεις προλάβει να ρίξεις ούτε ματιά στις βιτρίνες. Ακόμα και τα χριστουγεννιάτικα τραγούδια που παίζουν όλη μέρα στη δουλειά, πετυχαίνουν το αντίθετο: σου προκαλούν νεύρα!
6 Μαζί με την κούραση πρέπει να υποστείς και τα οικογενειακά τραπέζια
Μπορεί να οπλίστηκες με την απαραίτητη υπομονή και καλή διάθεση που χρειάζεται για να την παλέψεις στη δουλειά, αλλά είναι και τα τραπέζια στο πλάνο. Και σε αυτό το σημείο έχεις εξαντλήσει όλα σου τα «όπλα»! Απλά θα θυσιαστείς για το φαΐ. Θα υποστείς τις αγενείς ερωτήσεις, τους τσακωμούς για τα πολιτικά και την υστερία της μάνας σου για να φας γρήγορα-γρήγορα και να φύγεις ξανά για τη δουλειά. Η μόνη φορά που σου βγήκε σε καλό.
Όπως και να έχει, το γεγονός ότι βρισκόμαστε στην πιο όμορφη περίοδο του χρόνου, δεν αλλάζει. Μπορεί να δουλεύουμε, αλλά τουλάχιστον το κάνουμε με φόντο τα φωτάκια και τα στολίδια.
Θερμή παράκληση σε όσους δε δουλεύουν: ΜΗ ΜΑΣ ΤΑ ΠΡΗΖΕΤΕ! Α, και καλές γιορτές!
