Τώρα τελευταία, όλο και περισσότεροι φίλοι και γνωστοί με παρότρυναν να καταπιαστώ με το hot-ζήτημα του swinging και του ομαδικού σεξ. Το απέφευγα, ξέροντας πως αν γράψω 100% τη γνώμη μου θα φάω χοντρό κράξιμο (χόρτασα χθες άλλωστε). Δε βαριέσαι όμως; Κι αυτό καλό κάνει που και που…
Που λέτε, η άποψή μου για το swinging συμπυκνώνεται σε ένα και μόνο ερώτημα: «Τι στον πούτσο κάνει ο κόσμος εκεί έξω;». Όχι, δεν είμαι πουριτανός και δε θεωρώ το σεξ ιερή πράξη μεταξύ δύο ανθρώπων που αγαπιούνται και σχεδιάζουν να περάσουν το υπόλοιπο της ζωής τους αγκαλιά. Ούτε ζω σε έναν ονειρικά πλασμένο κόσμο, όπου τα ζευγάρια τρέφουν απεριόριστο σεβασμό μεταξύ τους, ο ένας έχει σαν μοναδικό στόχο την ευτυχία του άλλου και η απιστία ηχεί σαν την πιο ξένη λέξη στα αυτιά και των δύο.
Και για απιστίες ξέρω και για παρτούζες ξέρω και για κάθε λογής μαλακία στην οποία οδηγεί η καύλα της στιγμής ξέρω. Την ανταλλαγή συντρόφων, να με συγχωρείτε όμως, ούτε την ξέρω, ούτε θέλω να την μάθω, ούτε πρόκειται να την αποδεχτώ ποτέ. Αδυνατώ να βρω έστω κι ένα επιχείρημα που θα υποστηρίξει την εν λόγω πράξη, όσο κι αν στύβω τον εγκέφαλό μου μήπως και…
Στο μυαλό μου άλλωστε, τα πράγματα είναι πολύ απλά. Όταν είμαι ερωτευμένος με κάποια, τρελαίνομαι και μόνο στην ιδέα πως την αγγίζει άλλος. Γίνομαι έξω φρενών τη στιγμή που με πνίγει το παράπονο κι ένα μεγάλο γιατί. Όταν δε, έχω πάψει να είμαι ερωτευμένος αλλά μένω σε μία σχέση επειδή …έχει άλλα καλά και «βολεύτηκα», τότε απλά δε θέλω να ξέρω τι παιχνίδι γίνεται πίσω από την πλάτη μου. Αν τύχει και το μάθω, θέλω δε θέλω, θα φύγω. Εγωισμός είναι αυτός.
Και τώρα πείτε μου, σε ποια από τις δύο φάσεις μπορεί να βρίσκεται κάποιος, που γουστάρει να βλέπει την κοπέλα του να πηδιέται με άλλον την ώρα που κι αυτός πηδιέται με άλλη; Είναι άρρωστο! Μα πάνω απ’ όλα, είναι ένδειξη έλλειψης σεβασμού προς τον ίδιο σου τον εαυτό. Στην τελική, δε γίνεται να κάνεις τα πάντα και να μην έχεις τον παραμικρό φραγμό, στο όνομα της φαντασίωσης και της ηδονής. Ωραίο πράγμα αυτά τα δύο αλλά με όρια. Άλλωστε η κατάρριψη του ενός ορίου μετά τον άλλο (φαινόμενο της εποχής μας) δεν είναι απόδειξη προοδευτικότητας. Περισσότερο για συσσωρευμένη ανασφάλεια μου κάνει…
Κι αν κάποιος από τους αναγνώστες μπει στον κόπο να διαφωνήσει, δύο επιχειρήματα είναι που δε δέχομαι. Το ένα είναι το κλασσικό «ακόμη και οι αρχαίοι τα έκαναν» και το άλλο το ακόμη πιο κλασσικό «ο καθένας έχει το δικαίωμα να κάνει ό,τι θέλει». Και δε δέχομαι κανένα από τα δύο, πρώτον γιατί δεν είμαι τόσο μπούφος ώστε να πιστεύω πως ό,τι έκαναν οι αρχαίοι είναι και σωστό και δεύτερον γιατί πράγματι, ο καθένας έχει το δικαίωμα να κάνει ό,τι θέλει. Όταν όμως, το κάνει δημόσια και δεν το κρύβει (clubs για swingers για παράδειγμα) τότε έχω κι εγώ το δικαίωμα να κρίνω, όχι αυτόν, αλλά την πράξη του. Δεν πυροβόλησα κανέναν.
Τέλος, για εσένα που θα μιλήσεις περί βίτσιου και γούστων, απάντησέ μου λίγο, πού στο καλό κρύβονταν όλοι αυτοί οι βιτσιόζοι τόσα χρόνια; Γιατί εμφανίστηκαν τώρα, που το swinging συζητιέται τόσο. Γιατί εμένα προσωπικά, η φάση μου μυρίζει …emo!
