Πολύ «ψωμί» στην κινηματογραφική εβδομάδα που κάνει πρεμιέρα σήμερα!
Όχι επειδή έρχεται κανένα οσκαρικό αριστούργημα ή κάποια πολυαναμενόμενη blockbuster-ιά που μας έχει πάρει τ’ αυτιά! Όχι, δε μιλάμε για δήθεν «καλλιτεχνικά» έργα ή κουλτουριάρικες βαρεμάρες! Αυτή η εβδομάδα έχει χαβαλέ! ΠΟΛΥ χαβαλέ, απ’ όποια πλευρά κι αν το κοιτάξεις!
Για αρχή, έχουμε μια από τις καλύτερες ελληνικές ταινίες που έχεις δει εδώ και πολύ καιρό! Και μάντεψε, δεν είναι ούτε εμετική χοντροκωμωδία, ούτε μελόδραμα εποχής! Είναι μια αστυνομική ταινία με ψαγμένο σενάριο, συνεχείς ανατροπές, αρτιότατη δουλειά πίσω από την κάμερα και πολύ πετυχημένο χιούμορ! Όσο κι αν δεν το πιστεύεις, αξίζει με χίλια να την τσεκάρεις!
Αν θες περισσότερη δράση, βγαίνει το Death Wish, όπου ο Μπρους Γουίλις θερίζει κόσμο (κλασικά), ενώ οι horror fans θα την καταβρούν, με μια ανεκδιήγητη ταινία τρόμου, στην οποία ο Νικολάκης ο Κέιτζ παθαίνει υστερία, όπως μόνο αυτός ξέρει!
Στα υπόλοιπα, έχουμε πολιτικές σάτιρες, αστυνομικά θρίλερ με τον Αλ Πατσίνο, αξιολάτρευτα κινούμενα σχέδια και βραβευμένες ευρωπαϊκές παραγωγές!
Ας μην πολυλογούμε, όλα τα καλά βγαίνουν από σήμερα στα σινεμά:
Do It Yourself
Σε μια από τις μεγαλύτερες εκπλήξεις που είδαμε εδώ και καιρό στο εγχώριο σινεμά, η πρώτη ταινία του Δημήτρη Τσιλιφώνη είναι ένα αστυνομικό φιλμ γεμάτο φρεσκάδα, νεύρο και αυτοπεποίθηση! Η υπόθεση μιλά για ένα νεαρό μικροαπατεώνα, που παγιδεύεται σε κτίριο γεμάτο ανθρώπους του υποκόσμου, διεφθαρμένους πολιτικούς και… πορνοστάρ!
Καθώς κυλά η νύχτα, όλοι μπλέκονται σ’ ένα παιχνίδι γάτας-ποντικού, με τους ρόλους να εναλλάσσονται συνεχώς! Αυτό που κάνει την ταινία να απέχει από οποιαδήποτε ελληναράδικη αρπακόλλα εκεί έξω, είναι η σκηνοθετική μαστοριά του Τσιλιφώνη, ο οποίος ξέρει να χειρίζεται την κάμερα, να χρησιμοποιεί στο έπακρο τους χώρους του, να πιάνει τον παλμό των θεατών που απευθύνεται και να πλάθει χαρακτήρες με στόμφο και… καγκουριά!
Αυτό που εμποδίζει όμως την ταινία να απογειωθεί, είναι το σενάριο που από ένα σημείο και μετά, γίνεται πολύ χαοτικό με τα μπρος-πίσω και μάλλον κουράζει, παρά ιντριγκάρει. Δε σημαίνει όμως ότι θα σε χαλάσει! Αν ψήνεσαι για ελληνική ταινία που σε διασκεδάζει χωρίς φτηνό χιούμορ ή δηθενιές «τέχνης», θα εκπλαγείς και θα φωνάξεις «επιτέλους»!
Death Wish
Σε μια από τις πλέον σπάνιες φορές που ο Μπρους Γουίλις παίζει σε κάτι που βλέπεται, ενσαρκώνει φιλήσυχο γιατρουδάκο που βλέπει την τέλεια αμερικανική οικογένεια του να δέχεται αιματηρή επίθεση από ληστές. Εξοργισμένος με τις υποτυπώδεις προσπάθειες της αστυνομίας να βρει τους δράστες, παίρνει το νόμο (a.k.a. τα όπλα) στα χέρια του και ξαμολιέται στους δρόμους, για μια προσωπική σταυροφορία δικαιοσύνης!
Η ταινία είναι ριμέικ ενός κλασικού φιλμ του ’74 με τον θρυλικό Τσαρλς Μπρόνσον, το οποίο τότε είχε προκαλέσει αντιδράσεις για την ηθική της αυτοδικίας. Με τις ΗΠΑ σε κατάσταση αμόκ μετά από τα τραγικά γεγονότα της Φλόριντα, η συγκεκριμένη εκδοχή δέχτηκε τεράστιο μένος, με την κατηγορία ότι εξυμνεί την οπλοκατοχή και το φόνο.
Ειλικρινά, π**τσες μπλε! Το έργο δεν εκθειάζει (ούτε καν δικαιολογεί) τίποτα. Είναι μια old-school ταινία δράσης, που δεν παίρνει τον εαυτό της στα σοβαρά και δεν ενδιαφέρεται για ψεύτικους διδακτισμούς. Η δράση είναι μια χαρά, το δράμα δε γίνεται ποτέ βαρύ, η πλοκή είναι όσο κομπλέ χρειάζεται, το gore έχει πλάκα, ενώ έχει και AC/DC στο soundtrack! Μην ψάχνεις κάτι παραπάνω, απλά άραξε για δυο ωρίτσες κι απόλαυσε τον τζερτζελέ!
Mom and Dad
Ουάου, εδώ στ’ αλήθεια δεν ξέρεις τι να πρωτοπείς! Αρχικά, διαβάζεις για «ταινία τρόμου». Μετά, βλέπεις ότι σκηνοθετεί αυτός που έκανε το Crank. Και μετά, ότι πρωταγωνιστεί ο (βασιλιάς των παρανοϊκά γουρλωμένων ματιών) Νίκολας Κέιτζ! Λες, «τέλεια, φύγαμε»!
Και εν μέρει, δικαιώνεσαι! Η ιστορία μιλά για έναν απροσδιόριστο ιό που ξεσπά σε μια μικρή πόλη, ο οποίος κάνει όλους τους γονείς να κυνηγούν με μανία και να δολοφονούν τα παιδιά τους! Αν σου ακούγεται χοντρό, να ξέρεις ότι η ταινία το παίρνει εντελώς στην πλάκα και το ξεχειλώνει όσο δεν πάει, σε σημείο που το όλο πράγμα γίνεται εντελώς γελοίο!
Δεν είναι ένα σοβαροφανές θρίλερ, αλλά μια θεοπάλαβη σάχλα, που νιώθεις ότι συνεχώς γελάει με την όλη παράνοια που παρουσιάζει! Κάποιοι λένε ότι είναι μια κατάμαυρη σάτιρα για το πώς «τρελαίνεσαι» από τη ζωή στα αμερικανικά προάστια, αλλά αμφιβάλλω ότι θα σε νοιάξει να διαπιστώσεις κάτι τέτοιο. Αντικειμενικά δεν είναι καλή ταινία, αλλά αν δεν την πάρεις σοβαρά, θα κάνετε και γαμώ τις γαλαρίες με την παρέα σου!
Από σήμερα παίζονται επίσης:
Mε λυπεί να μιλάω για ταινίες που αξίζουν και ξέρω ότι δύσκολα θα δεις, αλλά μου είναι αδύνατο να μην πω πόσο λάτρεψα αυτό το εργάκι! Είναι μια τρισχαριτωμένη γαλλική ταινία κινουμένων σχεδίων, με υπέροχο, παραδοσιακό σκίτσο στο χέρι και γέλιο σε κάθε λεπτό!
Θαυμάσιο αισθητικά και με ιστορία που θυμίζει παλιό παιδικό παραμύθι, βλέπεται άνετα κι από ενήλικες, όσο και τα πιτσιρίκια στα οποία απευθύνεται! Ξέρω ότι η αγορά είναι μονοπώλιο της Pixar και της Disney, αλλά αν το βρεις στη γαλλική μεταγλώττιση, σου εγγυώμαι ότι θα κινδυνεύεις από υπερβολική δόση γλυκουλίτιδας!
