Μπορεί να έχουν περάσει κάμποσες μέρες που ανακοινώθηκαν οι βάσεις, αλλά οι ιστορίες μαθητών που πέτυχαν τους στόχους τους και μπήκαν στο πανεπιστήμιο, συνεχίζουν ακόμα να γίνονται γνωστές και να εμπνέουν τόσο εμάς, όσο και τους επόμενους που καλούνται να περάσουν τη δοκιμασία των Πανελληνίων.
Μία εξ αυτών λοιπόν, είναι και η ιστορία του Ζαχαρία Ιμάμ, με καταγωγή από τη Συρία.
Ο 18χρονος, φοιτητής πλέον του ΕΜΠ στη Σχολή Ναυπηγών Μηχανολόγων Μηχανικών, κατάφερε να πετύχει υψηλή βαθμολογία και κατά συνέπεια, τον στόχο του. Και ξέρετε γιατί νιώθουμε ένα τσακ παραπάνω ικανοποίηση διαβάζοντας τέτοια νέα; Γιατί άτομα σαν τον Ζαχαρία, με την επιτυχία τους καταφέρνουν να κλείσουν στόματα και να βγάλουν τα καπέλα όσων αρχικά τους αμφισβήτησαν.
Μαθητής λοιπόν επαγγελματικού λυκείου, αποφοίτησε με βαθμό απολυτηρίου 19,6 και βαθμό πτυχίου 19,8, δείχνοντας από νωρίς ενδιαφέρον για τη μηχανολογία. Στις πανελλαδικές εξετάσεις, κατάφερε να συγκεντρώσει 19.055 μόρια, γράφοντας τρία 20 και ένα 14. Μάλιστα, το μυστικό της επιτυχίας του παραδέχτηκε πως ήταν το πολύ διάβασμα (επιτέλους ειπώθηκε η αλήθεια):
Διάβασα πολύ, το διάβασμα είναι απαραίτητο, αλλά το σύστημα και η μεθοδικότητα είναι το μυστικό της επιτυχίας.
Ο Ζαχαρίας είναι γεννημένος και μεγαλωμένος στην Ελλάδα, έχει όμως τις ρίζες του στη χώρα της Ασίας, από την οποία προέρχονται και οι δύο του γονείς. Στις αρχές της δεκαετίας του ’90 ο πατέρας του κι η μητέρα του ήρθαν ως μετανάστες στην Ελλάδα, όπου και έμειναν μέχρι σήμερα με τα δυο τους παιδιά. Ο 18χρονος δήλωσε πως έχει βάλει στόχο να βοηθήσει τη χώρα στην οποία μεγάλωσε «για όσα πρόσφερε σε μένα, την αδελφή μου και τους γονείς μου. Θέλω να υπηρετήσω σε πλοίο του Πολεμικού Ναυτικού, σε φρεγάτα» ενώ πρόσθεσε πως ενδιαφέρεται να ασχοληθεί με τα κοινά και να κάνει κάτι για την κοινωνία. Τις ίδιες βλέψεις όμως, έχει και για την πατρίδα των γονιών του, ελπίζοντας να συμβάλλει στην ανοικοδόμησή της.
Μάλιστα, στην ερώτηση γιατί επέλεξε τη ναυπηγική, απάντησε:
Όταν ήμουν μικρός καθόμουν δίπλα στη θάλασσα και ονειρευόμουν πως αν αφήσω ένα κομμάτι ξύλο, αυτό θα μπορούσε να φτάσει στη Συρία, όπου βρίσκονταν οι συγγενείς μου και αυτό το θεωρούσα μαγικό. Δεν ξέρω αν θα μπορέσω να ξαναχτίσω τη Συρία, αλλά η Συρία έχει θάλασσα και ελπίζω να μπορέσω να κάνω κάτι γι’ αυτή. Μπορεί αυτό το μικρό ξύλο, που σκεφτόμουν να στείλω δια θαλάσσης όταν ήμουν μικρός, να είναι κάποιο πλοίο που θα ναυπηγήσω.
Αν και παιδί μεταναστευτικής καταγωγής, ο Ζαχαρίας εξηγεί ότι δεν έχει βιώσει ρατσισμό, αλλά αγάπη από τους Έλληνες. Ο πατέρας του από το 1992 δουλεύει σε ένα εστιατόριο και ο εργοδότης του ήταν αυτός που τον βοήθησε να φτιάξει μόνιμα τη ζωή του στη χώρα. Ο Ζαχαρίας μάλιστα, αποκαλεί τον εργοδότη του πατέρα του και την οικογένειά του «τους Έλληνες θείους μου και τα ξαδέρφια μου» και εξηγεί: «Ταυτόχρονα με την οικογένειά μου, μεγάλωσα δίπλα σε μια ελληνική οικογένεια που μας αγκάλιασε και μας έδωσε αγάπη. Το ίδιο μας αγκάλιασαν και οι δάσκαλοί μου, οι φίλοι μου και οι οικογένειες τους».
Σχετικά με την προσφυγική κρίση, λέει πως «η Ελλάδα δεν μπορεί να φιλοξενήσει τους χιλιάδες πρόσφυγες που έρχονται εδώ και υποφέρουν, πιστεύω ότι καμιά χώρα δεν μπορεί να το κάνει μόνη της, ολόκληρη η Ευρώπη και ο ανεπτυγμένος κόσμος πρέπει να αναλάβουν τις δικές τους ευθύνες. Στους Σύρους και σε όλους τους πρόσφυγες που έρχονται εδώ, θέλω να πω ότι πρέπει έχουν δύναμη στην ψυχή τους και να αντέξουν. Θέλω επίσης να τους πω ότι η ελληνική κοινωνία βοηθάει, όσο μπορεί, αλλά κι αυτοί πρέπει να είναι ανοιχτοί, γιατί μόνο έτσι θα μπορέσουν να ενταχθούν στην ελληνική κοινωνία και να μην αποτελούν ξένο σώμα. Μόνο αν είναι δημιουργικοί και προσφέρουν στην κοινωνία, θα προσφέρουν και στον εαυτό τους».
Όσο για τη στάση ολόκληρης της Ευρώπης απέναντι στο προσφυγικό ζήτημα, αναφέρει: «Έχω διαβάσει για τον ευρωπαϊκό Διαφωτισμό και τους αγώνες που έκανε η Ευρώπη για τη δημοκρατία και τα ανθρωπινά δικαιώματα και τις αξίες της. Για αυτό δεν δικαιολογείται να μένει απαθής μπροστά στην εξαθλίωση των ανθρώπων, αν το κάνει αυτό καταστρέφει ό,τι έχει φτιάξει μέχρι σήμερα. Και τότε αλίμονο σε όλη την ανθρωπότητα. Όλοι οι άνθρωποι έχουν δικαίωμα να ζήσουν τη ζωή τους με ειρήνη και αξιοπρέπεια».
