Από τη στιγμή που μπαίνεις στο πανεπιστήμιο, αποκτάς ένα μεγάλο στόχο: να πάρεις το πτυχίο. Η στιγμή, λοιπόν, που δικαιώνεσαι για τα 4, 5, 6 χρόνια (να συνεχίσω κι άλλο;) που πέρασες παλεύοντας για το μπεζ χαρτί, είναι ξεχωριστή. Μέχρι που συνειδητοποιείς ότι το τέλος των σπουδών σου σημαίνει και επιστροφή στο πατρικό σου…
Εάν σπούδαζες εκτός της πόλης σου, κατά πάσα πιθανότητα θα κληθείς να μείνεις ξανά με τους γονείς σου. Αδιανόητο; Αυτό είπα και εγώ πριν από ένα μήνα που γύρισα στο πατρικό μου. Ένα γιγαντιαίο ‘Oh, here we go again‘ είναι αυτό που νιώθεις κατά την επιστροφή. Να σου είμαι ειλικρινής; Θα υποφέρεις!
Όποιος έχει σπουδάσει σε ξένη πόλη ή για κάποιο άλλο λόγο έπιασε δικό του σπίτι στα early 20’s του, ξέρει τα ζόρια που τραβάει κανείς όταν ξαφνικά γυρίζει και πάλι κάτω από τη γονεϊκή στέγη. Μπορεί να ακούγεται λίγο drama queen η φασούλα, αλλά διαβάζοντας τους παρακάτω λόγους, θα καταλάβεις αμέσως τι εννοώ!
1 Τι τους νοιάζει τι ώρα κοιμάσαι και ξυπνάς;
Ειλικρινά, η ελληνίδα μάνα μπαίνει σε ένα άλλης διάστασης mode όταν κοιμάσαι σπίτι της. Ρε φίλε, μπορεί εσύ να είσαι βραδινός τύπος. Ενοχλείς κανέναν αν κοιμηθείς στις 02.00; Κάπου ώπα… Ετοιμάσου λοιπόν, γιατί τον πρώτο καιρό το ξυπνητήρι σου θα αντικατασταθεί από την ηλεκτρική σκούπα, τον απορροφητήρα, την τηλεόραση και το τηλέφωνο, πράγματα που μετά βίας χρησιμοποιούσες στο φοιτητικό σου σπίτι… αν υπήρχαν κιόλας! Προσωπικά, μοναδικός λόγος να ξυπνήσω πριν τις 11 ήταν για να πάω σε μάθημα της σχολής. Δηλαδή ποτέ. Άρα; Άρα αφήστε μας να κοιμηθούμε όσο θέλουμε επιτέλους!
2 Πατέρα, ‘λάρωσε λίγο
Δεν έχω καταλάβει ακόμα αν οι πατεράδες μας ξέρουν τι σπουδάζουμε. Σίγουρα όχι Bob the builder. Κι όμως, από τον πρώτο κιόλας καιρό, στο πατρικό σου θα συμμετάσχεις σε καταναγκαστικά έργα, όπως μια ανακαίνιση, μια εσωτερική διακόσμηση, κάτι υδραυλικά μερεμέτια και ένα ξεχορτάριασμα κήπου. Αν δεν προλάβει να σε ξυπνήσει η μάνα σου εισβάλοντας στο δωμάτιό σου με τη σκούπα, πάντα φροντίζει ο πατέρας σου να σε ξεσηκώσει για άμισθη εργασία στο σπίτι. Ορκίζομαι, ποτέ δε χρειάστηκαν αυτές οι δουλειές όσο έμενα μόνος ως φοιτητής.
3 Σίγουρα προτιμάς τα πιτόγυρα από τις φακές
Είσαι 2ο έτος, έχεις αράξει με τα κολλητάρια στο σπίτι και κάπου στις 03.00 τα ξημερώματα σας πιάνει μια ανεπανάληπτη λιγούρα. Τι κάνετε; Παραγγέλνετε φυσικά, θέλει και ερώτημα; Μάντεψε… Στο πατρικό σου σπίτι ισχύουν τα old rules της μάνας σου. Δεν παραγγέλνεις όποτε θελήσεις, πόσο μάλλον τα χαράματα που ελλοχεύει ο κίνδυνος ο διανομέας να χτυπήσει θυροτηλέφωνο και ο πατέρας σου να ξυπνήσει τσαντισμένος. «Έχει φαγητό στο ψυγείο» είναι η μόνιμη και μοναδική απάντηση που θα λαμβάνεις από εδώ και πέρα στο «Πεινάω, θέλετε να παραγγείλουμε;».
4 Parties?! We don’t do that here!
Μπορεί ο σπιτονοικοκύρης που σου νοίκιαζε το φοιτητικό σπίτι να ήταν μεγάλο αλάνι και να έκανες party όποτε ήθελες. Η πόλη όμως άλλαξε, το σπίτι ομοίως, μαζί τους και ο σερίφης. Σπιταίικα πάρτι, τέλος bro! Εκτός αν έχεις τα χρήματα για να διώξεις σε ταξίδι τους γονείς σου. Η φάση πλέον είναι άραγμα με φίλους τα ΣΚ, που οι δικοί σου είναι στο χωριό. Επίσης, πολύ σωστά φαντάστηκες: Η μουσική που ακούς δεν αρέσει στους γονείς σου. Ούτε και τα decibel στα οποία βαράνε τα ηχεία σου. Όπως είναι αναμενόμενο, δεν μπορείς να φέρεις ούτε το ταίρι σου στο σπίτι και κάπου εκεί αρχίζεις να πιέζεσαι χοντρά.
5 Τα beef με τ’ αδέρφια σου τα ξέχασες;
Αν νόμιζες ότι τα προβλήματα της συγκατοίκησης με τους γονείς σταματούν εδώ, είσαι φανερά γελασμέν@. Μάλλον τσέχασες τα αδέρφια σου, που διεκδικούν ίσα δικαιώματα και ευγενική μεταχείριση. Το τελευταίο γλυκό δεν μπορείς πλέον να το αφήσεις στο ψυγείο. Ούτε καν να κυκλοφορείς γυμνός στο ίδιο σου το δωμάτιο. Τα αδέρφια σου θα μπουκάρουν ανά πάσα στιγμή χωρίς την παραμικρή διακριτικότητα. Και φυσικά, τα ρούχα σου παύουν να είναι αποκλειστικά ρούχα σου. Καλά, ας μην κοροϊδευόμαστε. Τα πράγματά σου γίνονται πράγματά ΜΑΣ, χωρίς καν την έγκρισή σου.
6 Ζεις σε μια real life CIA
Το επόμενο βήμα είναι να υποβάλεις έγγραφη φόρμα κάθε φορά που θέλεις να φύγεις από το σπίτι. «Πού πας; Με ποιους θα βγεις; Τι ώρα θα γυρίσεις; Σε ποιο μαγαζί θα κάτσετε;» είναι οι μόνες ερωτήσεις που ξεστομίζονται με μια ανάσα από εδώ και πέρα και αντικαθιστούν το «Έχεις λεφτά; Θέλεις να σου στείλω;», που σε ρωτούσαν όσο ήσουν φοιτητής. Ο πατέρας συνήθως σφυρίζει αδιάφορα για το τι κάνεις τις ώρες που δε σε θέλει για βοηθό σε δικές του εργασίες. Η μάνα από την άλλη, επαναφέρεται σε εργοστασιακές ρυθμίσεις και συμπεριφέρεται λες και είσαι ξανά στο λύκειο.
7 Όλα του… πατρικού δύσκολα
Θυμάσαι τα αλλεπάλληλα τηλεφωνήματα των γονιών σου λίγο πριν τελειώσεις τη σχολή; «Θα πας στρατό; Θα κάνεις μεταπτυχιακό; Θα βρεις δουλειά;». Δεν αλλάζει τίποτα με τη μετακόμισή σου. Απλώς όλα αυτά τα ακούς πλέον δια ζώσης και στον υπέρτατο βαθμό. Εάν δεν τους παρουσιάσεις ένα 5ετές life plan, η κατάσταση προμηνύεται πολύ δύσκολη για σένα φίλ@ μου. Μένετε στο ίδιο σπίτι, είναι πολύ πιο εύκολο να σε πρεσάρουν για τέτοια θέματα.
Αν εξαιρέσεις το τσάμπα φαγητό και στέγη, το να γυρνάς μετά τις σπουδές στο πατρικό είναι τέρμα άβολο. Μέχρι να μπορέσεις να ανοίξεις πάλι τα φτερά σου, εύχομαι υπομονή και ψυχραιμία!
