[cover]
Το φθινόπωρο είναι ίσως η αγαπημένη μου εποχή. Αρχικά, σκάνε οι πρώτες βροχούλες. Εκείνα τα δειλά ψιλοβρόχια που λατρεύεις να χαζεύεις από το παράθυρό σου, με ζεστό καφεδάκι στο χέρι. Έπειτα, είναι και στυλιστικό το ζήτημα. Μόλις τελείωσε η εποχή που φορούσες καθημερινά τα ίδια και τα ίδια κι έφτασε επιτέλους η στιγμή να κάψεις καρδιές με τα φουτεράκια σου.
Αυτοί που απολαμβάνουν πραγματικά το φθινόπωρο όμως, δεν είναι οι φίλοι της μόδας, αλλά το νέο αίμα των Πανεπιστημίων. Εδώ και μερικούς μήνες έχουν ξεμπερδέψει μια και καλή με το σχολείο και κάνουν αργά και σταθερά, τα πρώτα τους βήματα στον ακαδημαϊκό κόσμο. Παράλληλα, τα σχέδια και τα όνειρα για μια έξαλλη φοιτητική ζωή, δίνουν και παίρνουν. Κλείνουν τα μάτια, βάζουν μουσικούλα και φαντάζονται πόσο ιδανικά θα εξελιχθούν τα χρόνια που ακολουθούν.
Κι εδώ που τα λέμε αγαπητό πρωτοετάκι, δε σε αδικώ καθόλου για αυτές σου τις σκέψεις και τα όμορφα σενάρια.
Από την Α’ Λυκείου που ξεκίνησαν τα σοβαρά διαβάσματα στο σχολείο, περιμένεις καρτερικά να περάσεις στο πανεπιστήμιο. Σου πιπιλάνε το μυαλό για το πόσο τέλεια είναι η καθημερινότητα του φοιτητή, πως πρόκειται για τα πιο γαμάτα χρόνια όλης σου της ζωής, μόνο που όταν φτάνει η στιγμή να το εξακριβώσεις από μόνος σου, συνειδητοποιείς πως τόσο καιρό σε είχαν φλομώσει στο ψέμα. Κι αυτό πονάει περισσότερο απ’ όλα.
Σήμερα λοιπόν, για να σε προσγειώσω λιγάκι πιο νωρίς, σκέφτηκα να καταγράψω όλες εκείνες τις αλήθειες που θα μάθεις (αν δεν έχεις ήδη) με τον σκληρό τρόπο στο πρώτο έτος της φοιτητικής σου ζωής. Έτοιμος/η;
1 | Και το πρωί θα ξυπνάς και τα μαθηματάκια σου θα παρακολουθείς
«Λίγη υπομονή ακόμα και δε θα ξαναξυπνήσεις στις 8, ούτε θα ξαναπάς για μάθημα σε καθημερινή βάση». Μεταξύ μας τώρα, όλοι την έχουμε ακούσει την ατάκα αυτή, ιδίως στην τρίτη Λυκείου. Τότε που δεν αντέχαμε άλλο την παρουσία μας σε σχολείο και φροντιστήριο και για να μας καθησυχάσουν, μας παραμύθιαζαν οτι στο Πανεπιστήμιο δεν υπάρχουν υποχρεωτικές παρουσίες (πέρα από λίγα εργαστήρια), θα κοιμόμαστε μέχρι το μεσημέρι κι όλα καλά.
Τι ισχύει από τα παραπάνω; Απολύτως τίποτα! Φοιτητής που δεν πατάει στο αμφιθέατρο (ναι, πρωινές ώρες) δεν έχει σημειώσεις. Και φοιτητής χωρίς σημειώσεις, δε γράφει πάνω από 5 ούτε για πλάκα. Εκτός κι αν διαβάζει μέρα νύχτα στο σπίτι και μαθαίνει απ’ έξω ό,τι συγγράμματα πήρε από τον Εύδοξο. Που εδώ που τα λέμε, είναι ακόμα πιο δύσκολο. Άρα ξέχνα τη «μόνιμη απουσία», μια χαρά θα δουλέψει το ξυπνητήρι και φέτος…
2 | Τέλος το διάβασμα, ε; Χα Χα Χα
Μαζί με τα παραμύθια περί παρουσίας στις διαλέξεις που σου αράδιαζαν όσο ήσουν μαθητής, δεν έλειπε ποτέ ο μύθος του (μη) διαβάσματος. «Μετά τις Πανελλήνιες, θα ξεχάσεις τι πάει να πει βιβλίο», ακούγαμε τότε και σήμερα δεν ξέρουμε αν πρέπει να κλάψουμε ή να γελάσουμε.
Θυμάσαι το διάβασμα που έριχνες τον τελευταίο μήνα πριν τις Πανελλήνιες; Ε, σε περίοδο εξεταστικής τα πράγματα είναι και… δυο φορές χειρότερα! Πόσο μάλλον, αν κατά τη διάρκεια του εξαμήνου δεν άνοιγες βιβλίο, δεν κρατούσες σημειώσεις και δε βρισκόσουν στο αμφιθέατρο. Αγαπητό μου πρωτοετάκι, έρχονται δύσκολες νύχτες (κι όχι μόνο) τον Ιανουάριο/Φεβρουάριο. Κι όσο πιο γρήγορα προετοιμαστείς ψυχολογικά, τόσο πιο εύκολα θα το διαχειριστείς την πρώτη σου εξεταστική. Και κάθε επόμενη, φυσικά!
3 | Θα νιώσεις και μοναξιά
Όταν μπαίνεις στο πρώτο έτος, φαντάζεσαι πολύ διαφορετικά ορισμένα πράγματα. Ιδιαίτερα σε ό,τι έχει να κάνει με φίλους και παρέες. Έχεις στο μυαλό σου πως ξαφνικά θα αποκτήσεις ένα σωρό κολλητούς και φίλους, ενώ θα χάσεις το μέτρημα με τον άπειρο κόσμο που θα γνωρίζεις δεξιά κι αριστερά. Κατά συνέπεια, θα είσαι συνεχώς έξω να μοιράζεις τα χαρτζιλίκια σου, να περνάς καλά και να βιώνεις από μέσα τη νύχτα τη ξελογιάστρα.
Γράψε λάθος. Ναι, θα γνωρίσεις αρκετά άτομα, θα δημιουργήσεις τη δική σου φοιτητοπαρέα, αλλά αυτό δε σημαίνει απαραίτητα πως θα προκύψει κάποια πολύ δυνατή φιλία. Θα βγαίνετε, θα ανταλλάσσεται δυο κουβέντες κατά τη διάρκεια του μαθήματος, αλλά όταν σκάσει το πρώτο αληθινό ζόρι, τότε είναι που θα αναζητήσεις τα παιδιά από το σχολείο και τους παιδικούς σου φίλους.
4 | 504 χιλιόμετρα Βόρεια της Αθήνας
Μία από τις αλήθειες που προσωπικά έμαθα με το δύσκολο τρόπο. Ένα από τα πιο έντονα πράγματα που ίσως κληθείς να κάνεις στο πρώτο έτος, είναι να διαχειριστείς την απόσταση σε μία σχέση με κάποιον ή κάποια που δε θα σπουδάζετε στην ίδια πόλη. Στο λύκειο νιώθεις πως εσύ και το ταίρι σου πρωταγωνιστείτε σε ταινία της LACTA κι ότι η αγάπη είναι που κερδίζει πάντα. Μπαίνοντας όμως στο πανεπιστήμιο, το οποίο απέχει χιλιόμετρα μακριά από εκείνο που πέρασε το άλλο σου μισό, συνειδητοποιείς ότι τα πράγματα δεν είναι τόσο εύκολα.
Στη διάρκεια του πρώτου έτους, η απόσταση θα δυσκολέψει την κατάσταση. Όταν αγαπάμε όμως κάποιον, δε χωρίζουμε για μερικά χιλιόμετρα. Οφείλουμε τουλάχιστον να το προσπαθήσουμε όσο δεν πάει. Πάλι καλά δηλαδή, που υπάρχει κι ένα ίντερνετ και κάπως τη βγάζουμε με βιντεοκλήσεις τα βράδια.
5 | Θα χρειαστείς απεξάρτηση από το πολύ το σεξ
Ναι καλά κατάλαβες, η λεζάντα είναι ειρωνική κι απευθύνεται κυρίως στους άντρες αναγνώστες. Που λέτε παιδιά, μια εντύπωση πως με το που πατήσουμε στην σχολή όλα τα μωράκια θα είναι στα πόδια μας, λίγο πολύ την είχαμε όλοι στο πρώτο έτος. Φανταζόμασταν ένα ατελείωτο ρωμαϊκό όργιο, με την αφεντιά μας ξαπλωμένη και τους αυλικούς να μας ταΐζουν σταφύλια στο στόμα…
Τα πράγματα όμως, μόνο έτσι δεν είναι. Το πιθανότερο φίλε μου, είναι να δυσκολευτείς πολύ με τα ερωτικά σου στο πρώτο έτος. Θέλεις σίγουρα χρόνο να εγκλιματιστείς, να κάνεις τον κύκλο σου και να διαμορφώσεις τη φοιτητική σου προσωπικότητα. Μην αγχώνεσαι όμως, είμαι σίγουρος πως όλα θα πάνε ρολόι και στο (άμεσο) μέλλον σίγουρα θα γράψεις χρυσές σελίδες στη σεξουαλική σου καριέρα. Αρκεί να μην απογοητευτείς με τα πρώτα ζόρια.
6 | Θα είσαι όλη μέρα (κι όλη νύχτα) έξω
Την πεποίθηση αυτή, την έχουν συνήθως όσοι περνούν σε Πανεπιστήμιο άλλης πόλης. Στο μυαλό σου κυριαρχεί η άποψη πως η ελευθερία που θα έχεις λόγω απουσίας των γονιών από το σπίτι, συνεπάγεται αυτομάτως συνεχόμενα πάρτι και ποτά, ξέφρενα ξενύχτια κι αλύπητα γκομενίσματα. Φαντάζεσαι επίσης, ατελείωτα φρέντο εσπρέσο και πιστόλια στα μαθήματα, από τη στιγμή που δεν υπάρχει απουσιολόγιο να σου κάνει τη ζωή δύσκολη.
Στην καλύτερη περίπτωση, το σκηνικό αυτό να παίξει το πρώτο δίμηνο, άντε τρίμηνο. Αμέσως μετά, συνειδητοποιείς πως οι έξοδοι έχουν κι έξοδα, και πως το να «ανταλλάζεις» το μεσημεριανό σου με μια βόντκα παραπάνω, δεν είναι λύση. Σπίτι και πάλι σπίτι λοιπόν, Κατά προτίμηση με παρέα συμφοιτητές και συμφοιτήτριες, όχι μόνο το Netflix. Άλλωστε είπαμε, πρέπει να φτιάξεις τον κοινωνικό σου κύκλο, όπως τον φανταζόσουν τόσα χρόνια…
7 | Επιτέλους ανεξάρτητος
Θα κλείσω με την μεγαλύτερη σκληρή αλήθεια που έρχονται αντιμέτωποι οι πρωτοετείς. Η αλήθεια είναι πως δεν τη βιώνουν όλοι κι ακόμα κι αν τη βιώσουν, δεν το κάνουν με τον ίδιο τρόπο.
Όσοι περνούν σε πανεπιστήμιο της επαρχίας, νιώθουν έναν υπέρμετρο ενθουσιασμό, διότι θα φύγουν από το πατρικό τους σπίτι. Έχουν την εντύπωση πως θα είναι ελεύθεροι επιτέλους να κάνουν ό,τι θέλουν. Η αλήθεια είναι πως τον πρώτο καιρό όλα φαίνονται ιδανικά. Έχεις τον δικό σου χώρο, μπορείς να τον διακοσμήσεις όπως θέλεις, να τον καθαρίζεις όποτε θέλεις κι όπως έγραψα και πιο πάνω, να προσκαλείς τους φίλους όποτε και κυρίως ό,τι ώρα σου κάνει κέφι. Κι όλα αυτά, χωρίς να δίνεις λογαριασμό σε κανέναν. Όπως όλα τα πράγματα στη ζωή όμως, έτσι κι αυτά, κάποια στιγμή μετατρέπονται σε μια ακόμη συνήθεια. Και τότε είναι που αρχίζει να σου λείπει το σπίτι, τα καθαρά και σιδερωμένα σου μπλουζάκια, η τακτοποιημένη κουζίνα, ακόμα και τα pep talk της μάνας σου.
