Έχοντας πρόσφατα βιώσει αυτήν τη μοναδική εμπειρία, πιστεύω ότι μπορώ να εκπροσωπήσω επάξια κάθε πρωτάρη εκεί έξω.
Το να πας λοιπόν πρώτη φορά στη ζωούλα σου γυμναστήριο, δεν είναι τόσο απλό όσο ακούγεται. Όχι μόνο επειδή δεν έχεις ξαναλαχανιάσει μέχρι τα 20 σου, γιατί δεν κούνησες και ποτέ τα ποδαράκια σου για να συμβεί αυτό, αλλά κυρίως γιατί μπαίνεις σ’ έναν χώρο γεμάτο με… «παλιούς», οπότε και κάνεις ένα κάποιο μπαμ.
Δεν ξέρεις πού πας, πώς πας εκεί, τι να κάνεις όταν φτάσεις εκεί, πώς ν’ αντιμετωπίσεις τις fail στιγμές σου και γνωρίζεις πώς πάει το στόρι παρακάτω. Η πρώτη επαφή με τον χώρο του gym είναι λίγο αμήχανη, κάτι βέβαια που μπορεί να γίνει πιο υποφερτό αν έχεις παρέα μαζί σου. Το συνιστώ γενικά αυτό το τελευταίο.
Ωστόσο, όπως γίνεται σε κάθε αντίστοιχη περίπτωση, εκείνη την ώρα η φωνούλα μέσα στο κεφάλι σου δεν σταματά να φλυαρεί, να σχολιάζει καθετί που βλέπει και να αγχώνεται για το παραμικρό:
1 | «Τι φοράει ο κόσμος στα γυμναστήρια;;»
Όχι, δεν είναι καθόλου κουλή απορία αυτή. Προφανώς και ξέρεις ότι το dress code δεν απαιτεί τα «καλά» σου, αλλά όταν λένε «ό,τι να ‘ναι», εννοούν όντως ό,τι να ‘ναι; Τύπου φοράω τα σπορτέξ που έχουν ξεμείνει από το Γυμνάσιο και το φανελάκι που κοιμάμαι το καλοκαίρι και πάω, ή αγοράζω τα καλύτερα αθλητικά ρούχα και το παίζω επιμελώς ατιμέλητη;
2 | «Όλα καλά κι όλα ωραία με την… απελευθέρωση στα αποδυτήρια, αλλά ευτυχώς που υπάρχουν οι τουαλέτες.»
Το να βγάλεις σε κοινή θέα τον εσωτερικό σου κόσμο με το καλησπέρα σας δεν είναι εύκολο πράγμα. Όσο κι αν σε λοξοκοιτούν οι υπόλοιπες στα αποδυτήρια, γιατί σου λέει «σιγά καλέ, κλεμμένα τα ‘χεις;», αυτό δεν αλλάζει. Θες το χρόνο σου να εξοικειωθείς, ή και να μην το συνηθίσεις ποτέ και να πιάνεις κάθε φορά για ένα μισάωρο την τουαλέτα!
3 | «Λες να με κοιτάνε όλοι που τα έχω φτύσει από το πρώτο κιόλας λεπτό;»
Είναι μία φοβία που όλοι έχουμε, φαντάζομαι. Άμα οι αντοχές σου είναι μηδαμινές, λογικό να κουραστείς γρήγορα. Ας πούμε την τρεχάλα που κάνει ο διπλανός σου στο διάδρομο λες και είναι γαζέλα που έχει τραπεί σε φυγή, δεν τολμάς να την κάνεις κι εσύ. Baby steps!
4 | «Οκ, έστω ότι γλίτωσα το ρεζιλίκι, το πόσο άσχετη είμαι με τα όργανα όμως, βγάζει μάτι!»
Κοίτα, δε γεννηθήκαμε σπουδάσαμε όλοι πέρσοναλ τρέινερζ, για να ξέρουμε την ονομασία και τη χρήση κάθε οργάνου. Το ότι αυτό υπάρχει εδώ για να γυμνάζει τα πόδια κι εσύ προσπαθείς να κάνεις βάρη, είναι καθαρά θέμα ασάφειας του οργάνου!
5 | «Πόσο πιασμένη θα ξυπνήσω αύριο;!»
Ή αλλιώς: Θα ξυπνήσω αύριο, ή το κακό που προκάλεσα στην καρδούλα μου είναι ανεπανόρθωτο; Ένα το κρατούμενο. Και δεύτερον, και να ξυπνήσω, πόσες πιθανότητες μου δίνω να ξαναέρθω;
6 | «Εντωμεταξύ, όσο τρέξιμο δεν έκανα στο διάδρομο, το έχω κάνει τόση ώρα που κυνηγάω να προλάβω τα όργανα, πριν καθίσει άλλος…»
Άλλο κακό κι αυτό. Δηλαδή δεν είχαν να βάλουν 1-2 παραπάνω, πρέπει σώνει και καλά να φεύγεις τσακωμένος με το μισό γυμναστήριο;
7 | «Όλα κι όλα, νιώθω ήδη τους κοιλιακούς μου να έχουν σχηματιστεί.»
Καλός ο ενθουσιασμός, βοηθάει να συνεχίζεις δυναμικά, αλλά όχι, οι κοιλιακοί δε χτίζονται με μια προπόνηση. Δυστυχώς, θέλουν το χρόνο τους οι άτιμοι. Θέλουν να σε ταλαιπωρήσουν μέχρι να εμφανιστούν. Τίποτα δεν έρχεται ακούραστα σ’ αυτήν τη ζωή, άστα…
8 | «Εγώ για μια ωρίτσα ήταν να έρθω, πότε πέρασαν κιόλας δύο;»
Μία που κάνεις κάθε τρεις και λίγο ένα διαλειμματάκι να πάρεις τις ανάσες σου, μία που περιμένεις να ελευθερωθεί κανένα όργανο, ε περνάει ο χρόνος.
9 | «Κοίτα, δεν ήταν και τόσο άσχημα τα πράγματα τελικά.»
Κακά τα ψέματα, ακόμη κι αν απέφευγες τη γυμναστική όπως ο διάβολος το λιβάνι, στο τέλος της ημέρας συνειδητοποιείς ότι μια ανανέωση την αισθάνεσαι.
10 | «Αύριο θα έρθω πιο προετοιμασμένη!»
Εκεί που πριν από λίγη ώρα σκεφτόσουν ότι οι πιθανότητες να το ξανατραβήξεις όλο αυτό είναι ελάχιστες, τώρα όχι μόνο είναι στανταράκι το ότι θα ξαναπάς, αλλά θα είσαι και πιο μάχιμη! Μεταξύ μας, ένα μήνα δίνω σ’ αυτόν τον ενθουσιασμό…
