Κατά τη γνώμη μου, το βασικό ζητούμενο στις σχέσεις είναι η εκτίμηση κι ο θαυμασμός που πρέπει να τρέφεις για το άτομο που έχεις δίπλα σου. Οι άντρες λοιπόν, ως γνωστόν, σε κάθε στάδιο της ζωής τους, έχουν σε γενικές γραμμές μια παιδική αντίληψη για τα πράγματα και πολλές φορές μια γλυκιά κι αθώα ανωριμότητα που εύκολα προσελκύει το ενδιαφέρον μιας γυναίκας. Όταν όμως οι πεταλούδες στο στομάχι και ο έρωτας αρχίζουν να ξεθωριάζουν και η σχέση βαδίζει σε πιο σοβαρά μονοπάτια, τότε τα πράγματα γίνονται πιο πολύπλοκα.
Φτάνεις στο σημείο που ξεκινάς να σκέφτεσαι τα «θέλω» σου από αυτήν τη σχέση, να έχεις συγκεκριμένες «απαιτήσεις» ή πιο σωστά «επιθυμίες» και να προσπαθείς να κατανοήσεις αν ο σύντροφός σου είναι ικανός να ανταποκριθεί. Μία τέτοια επιθυμία σου, κατά πάσα πιθανότητα, είναι το άτομο που είστε μαζί, να έχει ένα χώρο δικό του, έστω κι αν είναι ένα δωμάτιο με μια κουζίνα, ένα μπάνιο κι ένα κρεβάτι. Από τη μία, αυτό το σπιτάκι θα μπορεί να «φιλοξενήσει» τη σχέση σας κι από την άλλη, είναι μιας πρώτης τάξεως απόδειξη πως ο άντρας δίπλα σου είναι αυτάρκης και προσπαθεί να πάρει τη ζωή στα χέρια του. Δεν είναι τυχαίο πως οι περισσότερες γυναίκες δίνουν ιδιαίτερη βαρύτητα σ’ αυτήν τη λεπτομέρεια της καθημερινότητας κάποιου, ο οποίος τις πολιορκεί.
Όταν λοιπόν συνειδητοποιείς ότι ο σύντροφος σου αρνείται να ζήσει μόνος του, ενώ έχει τη δυνατότητα, επειδή θα του λείψει το φαγητό και η φροντίδα της μαμάς, επειδή θέλει τα ρούχα του καθαρά και καλοσιδερωμένα κι όλα αυτά χωρίς να κουνήσει ούτε το μικρό του δαχτυλάκι, τότε όλη η εικόνα που είχες γι’ αυτόν μέχρι τώρα αρχίζει σιγά σιγά να γκρεμίζεται.
Η πρώτη σου σκέψη είναι ότι σίγουρα πρόκειται για ένα άτομο ανώριμο, που αδυνατεί να συντηρήσει ουσιαστικά τον εαυτό του, παρά το γεγονός ότι είναι πλέον ενήλικας με υποχρεώσεις και ευθύνες. Ωστόσο, προσπαθείς να το δικαιολογήσεις λέγοντας στον εαυτό σου «έλα μωρέ, όλοι οι άνδρες έτσι είναι». Στη συνέχεια όμως, τα πράγματα σκουραίνουν, καθώς η κατάσταση αρχίζει να σε κουράζει. Για να πας σπίτι του πρέπει να μάθεις πρώτα αν θα είναι κανείς εκεί, δεν μπορείς να κυκλοφορείς όπως εσύ θες γιατί μπορεί ξαφνικά να εμφανιστούν οι γονείς του, δεν μπορείτε να έχετε ελεύθερες προσωπικές στιγμές γιατί πάλι φοβάσαι μια αιφνίδια εμφάνιση και γενικότερα δεν έχεις τη δυνατότητα να αποφασίσεις πότε θα δεις το αγόρι σου και τι θα κάνεις μαζί του, χωρίς πρώτα να τσεκάρεις όλες τις απαραίτητες προϋποθέσεις. Κι όλα αυτά, επειδή αρνείται να αποχωριστεί την αγκαλιά της μαμάς και του μπαμπά. Κάπου εκεί λοιπόν είναι που αρχίζεις να αμφιβάλλεις αν τελικά είναι ικανός για κάτι πιο ώριμο…
Επειδή όμως δεν πρέπει να είμαστε και άδικες, φίλη μου, πρέπει να αναγνωρίσεις το γεγονός πως μια τέτοια απόφαση δεν είναι και η πιο εύκολη, καθώς οι περισσότεροι σήμερα δεν έχουν μια δουλειά με σταθερό εισόδημα και γι’ αυτό και σκέφτονται διπλά και τριπλά αν θα εγκαταλείψουν το πατρικό τους.
Από την άλλη πλευρά βέβαια, δεν μπορώ να κατηγορήσω και εσάς κορίτσια, που ενώ ξέρετε ότι το αγόρι σας μπορεί να συντηρήσει ένα σπίτι, προτιμάει να μείνει στην αγκαλιά της μαμάς του και να χαλάει τα χρήματα του σε ηλεκτρονικά παιχνίδια και αθλητικά ρούχα.
Καταληκτικά, υπάρχει και μια άλλη περίπτωση ανδρών που ζουν ακόμη με τους γονείς τους, αυτή των «βολεψάκηδων». Είναι εκείνοι οι τύποι που δεν έχουν δουλειά, όχι γιατί δεν μπορούν να βρουν, αλλά γιατί πολύ απλά δεν μπαίνουν καν στη διαδικασία να ψάξουν ή σε περίπτωση που βρουν, την απορρίπτουν γιατί τη θεωρούν κατώτερο των προσδοκιών τους. Αγόρια, για το καλό σας, ξυπνήστε. Δεν θα ξεκινήσετε από διευθυντές και ούτε πρόκειται να κρατήσετε κοντά σας μια κοπέλα με τα χρήματα και τα φαγητά της μαμάς! Η κοπέλα θέλει να είσαι δίπλα της ισάξιος, ικανός να διεκδικείς πράγματα και να κάνετε σχέδια για το μέλλον, χωρίς απαραίτητα να απαιτούν υπερβολικά χρήματα. Αυτό όμως δεν γίνεται χωρίς δουλειά και κατ’ επέκταση χωρίς σπίτι.
Από ότι καταλάβαμε λοιπόν, η ανεξαρτησία αποτελεί μεγάλο στάδιο σε μία σχέση και μπορεί να είναι δύσκολο να επιτευχθεί, όμως υπομονή γιατί όλα λύνονται όταν υπάρχει καλή θέληση!
