Όσο θυμάται τον εαυτό του, ο Stefan Glowacz σκαρφαλώνει. Ξεκίνησε αγωνιστικά και αργότερα συνέχισε ως επαγγελματίας λάτρης της περιπέτειας. Αλλά μόνο τώρα, σε ηλικία 58 ετών, ο Γερμανός ξεκινά το μεγαλύτερο ταξίδι της ζωής του. Μαζί με τρεις συνταξιδιώτες, δύο ορειβάτες και τον γιο του Tim, ταξιδεύει στη Μέση Ανατολή.
Η φιλόδοξη αποστολή της ομάδας ήταν να ταξιδέψει κατά μήκος του ιστορικού Δρόμου του Μεταξιού και να αναρριχηθεί σε τρία ανεξερεύνητα βουνά, σε ισάριθμες χώρες – και όλα αυτά μέσα σε ένα στενό χρονικό πλαίσιο τριών μηνών.
Αυτό που με παροτρύνει είναι η περιπέτεια της ανακάλυψης, που κρύβεται πίσω από κάθε ορίζοντα.
– Glowacz
Μετά την αγωνιστική του καριέρα, ο ορειβάτης αναζητά τώρα όχι μόνο νέες κορυφές, αλλά τις εμπειρίες και τις πνευματικές προκλήσεις που συνοδεύουν τα ταξίδια.
Οδηγός του, η περιέργεια και η επιθυμία να αποκτήσει νέες εμπειρίες σε μέρη που δεν έχει επισκεφθεί ποτέ. Το καθαυτό ταξίδι είναι επίσης μια δοκιμασία, όπως παραδέχεται ο Glowacz. Στα 58 του χρόνια και παρά τα 40 χρόνια εμπειρίας στην αναρρίχηση, αναρωτιέται: «Είμαι σωματικά και πνευματικά σε θέση να ολοκληρώσω την αποστολή;».
Το ταξίδι των 4.000 χιλιομέτρων ξεκινά από το Berchtesgaden της Γερμανίας. Στη συνέχεια, παίρνουν το ανακαινισμένο παλιό φορτηγό τους, με το όνομα Elke για να φτάσουν στην Τουρκία, ακολουθεί μια στάση στο Ιράν και στη συνέχεια, το μεγάλο φινάλε, στο Τατζικιστάν. Κάθε στάση είναι διαφορετική ως προς τον τύπο του βράχου, την τεχνική και το υψόμετρο.
Οι συνταξιδιώτες του Glowacz είναι: δύο ορειβάτες, ο 55χρονος Christian Schlesener, γνωστός και ως Schlesi, ο οποίος είναι χρόνια φίλος του Glowacz και ο 33χρονος Joseph Pfnuer, γνωστός ως Steno, ο οποίος είναι ο νεότερος από τους τρεις ορειβάτες.
Ο τέταρτος ορειβάτης είναι ο Tim, ο 27χρονος γιος του Glowacz. Σε αντίθεση με τον πατέρα του, το πάθος του δεν είναι η αναρρίχηση αλλά η κινηματογράφηση. Οπότε συνοδεύει την ομάδα ως εικονολήπτης και σκηνοθέτης. «Τα παιδιά σκαρφαλώνουν, εγώ είμαι εδώ για να κινηματογραφώ», εξηγεί. «Ελπίζω σε μια περιπέτεια – σε χώρες που κανονικά δεν θα ταξίδευα».
Πράγματι, το ντοκιμαντέρ Walls On Silk Road, που δημιουργήθηκε, δίνει την ευκαιρία στον θεατή να γευτεί την ομορφιά και τη μαγεία των ορεινών περιοχών, που ελάχιστοι άνθρωποι έχουν δει και ακόμη λιγότεροι έχουν ανέβει.
Ο ιστορικός Δρόμος του Μεταξιού συνδέει την Ανατολή με τη Δύση, αλλά για τον Stefan Glowacz η γοητεία αυτού του δρόμου έγκειται στις κάθετες ιδιότητές του. Δεν του αρκεί ένας μεγάλος τοίχος για να σκαρφαλώσει – αυτός και η ομάδα του είναι αποφασισμένοι να σκαρφαλώσουν τις πιο δύσκολες διαδρομές που κανείς δεν έχει πατήσει μέχρι τώρα. Ο Glowacz αναζητά τον πιο ενδιαφέροντα τρόπο ανάβασης σε κάθε χώρα, είτε πρόκειται για τα βουνά Aladağlar στην Τουρκία, τα βουνά Alam-Kūh στο Ιράν, είτε το βουνό Pamir στο Τατζικιστάν.
«Είναι σημαντικό να μην πάμε κατευθείαν στην κορυφή», λέει ο Gowasz. «Ψάχνουμε για έναν πραγματικά καλό βράχο, τη λεγόμενη Μαγική Γραμμή».
Κατά την ανάβαση ο Glowacz προσκολλάται σε άγονους, τραχείς βράχους σαν σαλαμάνδρα, ενώ ένας παγωμένος άνεμος «σφυρίζει» γύρω του. Ματωμένα δάχτυλα, πονεμένοι μύες και γκριμάτσες συνοδεύουν την ομάδα η οποία δίνει όλο της το «είναι» στην ανάβαση.
«Όταν σκαρφαλώνω, μπορώ να σβήσω τα πάντα γύρω μου», εξηγεί ο Steno, ο οποίος εργάζεται ως μεταλλουργός στην πατρίδα του.
Η αναρρίχηση είναι σαν διαλογισμός για μένα. Χάνω εντελώς τις σκέψεις μου. Είμαι εντελώς ένα με αυτό που κάνω εκείνη τη στιγμή.
Χάρη στην κάμερα του Tim, δεν χρειάζεται να είσαι ορειβάτης για να γνωρίσεις τις απομακρυσμένες περιοχές κατά μήκος του Δρόμου του Μεταξιού. Η ταινία μεταφέρει τους θεατές σε απομακρυσμένες περιοχές, συστήνοντάς τους τον τοπικό πολιτισμό και τους ανθρώπους του. Σε κάθε περιοχή, η ομάδα συναντά άλλους ορειβάτες που μοιράζονται το πάθος τους και τους βοηθούν στο φιλόδοξο σχέδιό τους.
«Πρέπει να βγεις στο δρόμο, για να δεις τι υπάρχει πίσω από τον ορίζοντα», εξηγεί ο Glowacz, ο οποίος επιβεβαιώνει ότι οι περιπετειώδεις αναζητήσεις δεν έχουν ηλικιακά όρια.
Το κυνήγι των ονείρων είναι διαχρονικό. Το Walls On Silk Road είναι μια μαρτυρία για το διαρκές πνεύμα μέσα μας που δεν αναγνωρίζει ημερομηνία λήξης. Κάθε δρόμος, όσο μακρινός κι αν είναι, και κάθε βράχος, όσο ψηλός κι αν είναι, μπορεί να κατακτηθεί με την αδάμαστη θέληση για αναρρίχηση.
