cover
Ο συμβιβασμός σε μια σχέση δεν είναι απαραίτητα κακός, φτάνει να είναι υγιής. Φυσικά και θα χρειαστεί να κάνεις υποχωρήσεις, να βάλεις νερό στο κρασί σου και να καταπιείς τον εγωισμό σου, για να διατηρηθεί αυτό που έχετε. Άμα ήταν ο καθένας να κάνει τη ζωή του χωρίς να υπολογίζει τον άλλο, τότε ποιο το νόημα να είστε μαζί; Όταν αγαπάς, πρέπει να έχεις αυτόματα και την ικανότητα να δέχεσαι τον/τη σύντροφό σου όπως είναι, με τα καλά και τα στραβά του, αλλιώς υπάρχουν κι αλλού πορτοκαλιές. Δε δεσμευόμαστε με το ζόρι, αλλά επειδή το θέλουμε.
Ωστόσο (!) όλα τα παραπάνω ισχύουν και για τις δύο μεριές. Αν είσαι ο/η μόνος/η πρόθυμος/η να κάνεις πάντα ένα βήμα πίσω και ο άλλος το εκμεταλλεύεται, τότε… Houston, we have a problem. Παίρνοντας τα πολύ απλά καθημερινά πράγματα και φτάνοντας στα πιο σημαντικά, δε δικαιολογείται μόνο ο ένας να συμβιβάζεται και κατ’ επέκταση να τρέχει για τη σχέση. Είναι επικίνδυνες καταστάσεις αυτές, οι οποίες με τον καιρό παίρνουν πιο σοβαρή μορφή. Αν για παράδειγμα σήμερα δέχεσαι το γεγονός ότι δε στρώνει ποτέ το κρεβάτι ή δε μαζεύει το πιάτο του, αύριο θα πρέπει να συμβιβαστείς με το γεγονός ότι σου μιλάει άσχημα. Είναι και θέμα σεβασμού εκτός των άλλων!
Αν λοιπόν νιώθεις ότι συμβιβάζεσαι με λιγότερα απ’ όσα αξίζεις στη σχέση σου, τα παρακάτω σημάδια θα στο επιβεβαιώσουν:
#1 Αν Θεός γινόσουν για λίγο, θ’ άλλαζες πολλά… πάνω του/της
Σίγουρα κανείς δεν είναι τέλειος και πάντα υπάρχει περιθώριο για βελτίωση και προσωπική εξέλιξη, όταν όμως αποδέχεσαι τον άλλον μέχρι να τον κάνεις δικό σου, ενώ από μέσα σου έχεις φτιάξει ήδη λίστα με τα πράγματα που πρέπει να αλλάξει πάνω του, είναι πέρα από απαράδεκτο, κακό για εσένα τον/την ίδιο/α. Τον εαυτό σου κοροϊδεύεις, δεν το βλέπεις; Συμβιβάζεσαι με έναν άνθρωπο που δε σου ταιριάζει, αλλά ευελπιστείς να αλλάξεις και να τον φέρεις στα μέτρα σου. Γιατί δεν ψάχνεις κάτι… έτοιμο καλύτερα, να γλιτώσεις κι εσύ κι εκείνος/η απ’ αυτήν την ψυχοφθόρα κατάσταση;
#2 Είσαι ο/η μόνος/η που κάνει θυσίες για το καλό της σχέσης
Και ξαναλέω, στην αρχή μιας σχέσης δεν ορίζεται κάποιος υπεύθυνος για το κομμάτι της θυσίας. Είναι κάτι που μοιράζεται και πρέπει να γίνεται πότε από τον έναν και πότε από τον άλλον. Αν όλο το βάρος έχει πέσει στους δικούς σου ώμους, τότε nope. Δεν το θέλουμε καθόλου, γιατί είναι ψυχοφθόρο, ανούσιο και δεν πρόκειται να οδηγήσει ποτέ σε μια ευτυχισμένη σχέση. Ο/η άλλος/η σίγουρα θα τη βρίσκει, αλλά εσύ όχι.
#3 Κι αν δεν βρεις κάτι καλύτερο εκεί έξω;
Υπάρχει και η περίπτωση να αναγνωρίζεις ότι συμβιβάζεσαι κι ότι αυτή η σχέση δε σου βγαίνει σε καλό και άρα να ψάχνεις πράγματι ένα τρόπο να της δώσεις ένα τέλος. Ωστόσο, δειλιάζεις. Και δειλιάζεις γιατί έχεις την ανασφάλεια ότι αν τον/την χωρίσεις, ο/η επόμενος/η που θα γνωρίσεις δε θα αποδειχθεί καλύτερος/η και θα δυστυχήσεις για ακόμα μία φορά. Εγώ αυτό που έχω να πω είναι ότι ποτέ δεν ξέρεις και το ότι να προκαταλαμβάνεις καταστάσεις δε βοηθάει κάπου. Κάνε τώρα αυτό για το οποίο δε θα χρειαστεί ποτέ να μετανιώσεις στο μέλλον. Μόνο αυτό.
#4 Η σύγκριση με άλλους έχει γίνει δεύτερη φύση σου
Αν πιάνεις τον εαυτό σου, κάθε φορά που οι φίλοι σου μιλάνε για τα γκομενικά τους, να σκέφτεται πόσο τυχεροί είναι και πόσο καλά περνάνε στη σχέση τους, καταλαβαίνεις ότι κάτι δεν πάει καλά. Γιατί να μπαίνεις στο τριπάκι της σύγκρισης και να δηλητηριάζεις την ψυχή σου για κάτι που εύκολα αλλάζει, αρκεί να πάρεις την απόφαση και να υψώσεις ανάστημα; Ακόμα χειρότερη περίπτωση, δε, είναι όταν τον/τη συγκρίνεις με πρώην σου. Εκεί έχουν αρχίσει να βαράνε τα καμπανάκια πλέον.
#5 Έχεις πάψει να τον/την βλέπεις ερωτικά
Ίσως ο πιο σημαντικός λόγος να χωρίσεις. Παιδιά, συμβιβαστείτε σε ό,τι θέλετε, όχι όμως στο σεξ. Εάν δεν τα βρίσκετε σ’ αυτό το κομμάτι ή ακόμα χειρότερα, δεν μπορείς πια να τον/την δεις ερωτικά, σου έχει στερέψει ο έρωτας με λίγα λόγια, τότε δεν υπάρχει κανένας απολύτως λόγος να συμβιβάζεσαι. Η ερωτική επιθυμία είναι που ξεχωρίζει μια σχέση από φιλική σε ερωτική. Αν δεν της έχεις, τότε για τι ακριβώς μιλάμε;
#6 Έχεις ξεχάσει πώς είναι να χαμογελάς
Εάν η σχέση σου προκαλεί περισσότερες στενοχώριες από ό,τι χαρές, με συγχωρείς αλλά γιατί κάθεσαι ακόμα; Δεν κάνουμε σχέσεις για να είμαστε στα πατώματα, μες στα νεύρα, στη μιζέρια και στη δυστυχία. Εάν σου αρέσουν όλα αυτά, να το κοιτάξεις… Εάν όμως είσαι φυσιολογικός άνθρωπος που αναζητάς στιγμές χαράς, τότε καλύτερα να τερματίσεις αμέσως τη σχέση που σου προσφέρει μόνο δάκρυα και να αναζητήσεις την άλλη, τη φωτεινή, που θα σου προσφέρει μόνο μεγάλα χαμόγελα.
Το ηθικό δίδαγμα είναι ότι ο συμβιβασμός πρέπει να υπάρχει μόνο μέχρι ενός σημείου. Για τα απλά και καθημερινά που δε βλάπτουν τη σχέση, όπως για παράδειγμα ποιος από τους δύο θ’ απλώσει τα ρούχα. Όμως σε θέματα σεβασμού και αξιοπρέπειας, ο συμβιβασμός δεν πρέπει καν να περνάει από το μυαλό σου. Ο πιο σημαντικός άνθρωπος για σένα είναι ο ίδιος σου ο εαυτός, για αυτό κοίτα να τον προσέχεις. 
