Είναι πολύ σπάνιο στις μέρες μας να βλέπεις πρωτότυπα πράγματα στον κινηματογράφο, ειδικά τον εμπορικό. Υπάρχουν όμως φορές που θα δεις κάτι πιο ιδιαίτερο, πιο έξυπνο και ταυτόχρονα τόσο απλό, σε σημείο που να αναρωτιέσαι «πώς δεν το σκέφτηκε αυτό κάποιος νωρίτερα;»!
Αυτό είναι το Searching, με λίγα λόγια!
Μια ταινία που σου προκαλεί εντύπωση αρχικά, σε ρουφάει στον ρυθμό της, σε «βολεύει» στο ασυνήθιστο σκηνικό της και σε αφήνει σκεπτόμενο, αλλά απόλυτα ικανοποιημένο. Κάτι που αποδείχτηκε και στο Sundance, ένα από τα κορυφαία φεστιβάλ στο κόσμο, απ’ όπου έφυγε με το βραβείο κοινού!
Το στόρι είναι πάνω-κάτω γνώριμο: πατέρας που επικοινωνεί εξ αποστάσεως με την έφηβη κόρη του, χάνει ξαφνικά κάθε επικοινωνία μαζί της και αρχίζει να την ψάχνει. Εξαφάνιση; Απαγωγή; Κάτι χειρότερο;
Αυτό θα το διαπιστώσεις, αλλά μεγαλύτερη σημασία έχει το πώς! Διότι για να βρει άκρη, ο ήρωας θα πρέπει να μπει σε όλους τους λογαριασμούς κοινωνικής δικτύωσης που είχε η μικρή (παραβιάζοντάς τους, δείχνοντας πόσο εύκολα γίνεται). Όσα βρίσκει εκεί, θα σοκάρουν κι αυτόν κι εσένα.
Θυμάσαι εκείνο το επεισόδιο από το «Κων/νου & Ελένης» που ο Μάνθος την είδε σκηνοθέτης και γύριζε όλο πόδια-πόδια-πόδια; Ε το μότο αυτής της ταινίας είναι… οθόνες-οθόνες-οθόνες! Διότι ΟΛΗ την ταινία, τη βλέπεις μέσα απ’ αυτές!
Υπολογιστές, κινητά, κάμερες παρακολούθησης, βίντεο στο youtube, δελτία ειδήσεων, ό,τι μπορείς να φανταστείς, γίνονται κινηματογραφικά κάδρα και κάθε δράση ή αντίδραση, προβάλλεται μέσα από αυτά.
Αυτή είναι η μεγάλη ιδιαιτερότητα του «Searching», που το κάνει τόσο ασυνήθιστο, αλλά και τόσο διαολεμένα ενδιαφέρον!
Αρχικά, το όλο τέχνασμα ίσως σου φανεί παράξενο, κουραστικό ή και αστείο (όπως στο Unfriended), αλλά εδώ χρησιμοποιείται πολύ πετυχημένα!
Με μια σχεδόν ανατριχιαστική οικειότητα, το φιλμ παίζει με τις προσδοκίες σου και σε κάνει να αισθανθείς κάθε κίνηση που συμβαίνει επί της (όποιας) οθόνης! Οτιδήποτε κάνει ο πρωταγωνιστής, ακόμα και η ένταση ή η ηρεμία με την οποία χειρίζεται τον κέρσορα, σου μεταδίδει διακριτικά την ψυχοσύνθεση του (πράγμα που εντείνει την ταύτιση σου με την ανησυχία του).
Τίποτα δε γίνεται χωρίς λόγο και ακόμη κι αν δε λέγεται κουβέντα, καταλαβαίνεις πάρα πολλά. Μεγάλη μαγκιά να δείξεις τέτοιο δεξιοτεχνικό storytelling με τρόπο που ουσιαστικά κρατά «ακίνητη» τη δράση.
Το μυστήριο είναι καλογραμμένο, μεστό και χωρίς μεγάλες φανφάρες.Οι αποκαλύψεις και οι ανατροπές, ξεκινάνε από «όπα, για μισό» και όσο πάει, εξελίσσονται σε «τι λες τώρα» ή «όχι ρε μα***α»! Ετοιμάσου να ακούσεις πολλές τέτοιες αντιδράσεις από το κοινό στην αίθουσα!
Πέρα απ’ το ότι η νεολαία του σήμερα θα νιώσει… σαν στο σπίτι της (αφού όσα βλέπεις είναι καθημερινότητα μας), η ταινία παραμένει αφοσιωμένη στην ιστορία της και δεν ασχολείται με κάποιο βαθύτερο κοινωνικό σχόλιο.
Μόνη φορά που πήγε να γίνει κάτι τέτοιο, ήταν όταν η εξαφάνιση της μικρής γίνεται viral και βλέπεις πώς το χειρίζεται ο κόσμος στα social media, με σχόλια και αντιδράσεις που σίγουρα θα σου φανούν πολύ γνώριμα!
Ίσως το πιο τρομακτικό που νιώθεις, είναι πως η ταινία μοιάζει με μελλοντικό ντοκουμέντο για μια γενιά ανθρώπων που δεν ήξεραν άλλο κόσμο πέρα από τις 4 γραμμές μιας οθόνης. Αυτά όμως, είναι ψιλά γράμματα τώρα.
Η ουσία, είναι πως το Searching είναι μια τρομερά διασκεδαστική ταινία, που αξίζει με χίλια να πας στο σινεμά για να δεις!
Αν σου έχει λείψει ένα καλό θρίλερ που σε τεντώνει στο κάθισμα, τότε θα γουστάρεις πολύ!
